Pietruczuk, Rafał (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2022)
Niniejszy artykuł jest przyczynkiem do interpretacji dwóch metaforycznych wypowiedzi Jezusa z Kazania na Górze, za pomocą których określa On tożsamość swoich uczniów: „sól ziemi” i „światłość świata” (Mt 5,13-14). Na podstawie analizy tekstów starotestamentalnych, ukazuje on obecne w nich różnorakie znaczenia motywu soli. Wyniki naszej pracy, uzupełnione o badanie innych pism judaizmu I w. (np. starotestamentalne apokryfy, pisma żydowskich pisarzy pozabiblijnych, pisma wspólnoty z Qumran, najstarsze tradycje rabiniczne zawarte w Talmudzie, inne pisma Nowego Testamentu i nowotestamentalne apokryfy), mogą przyczynić się do właściwej interpretacji słów Jezusa, który nazywając swoich uczniów „solą ziemi”, wyraźnie zamierzał podkreślić rolę, jaką mają oni do spełnienia wobec świata.
