Verbum Vitae, 2017, T. 31

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Harmonia makrokosmosu w Syrachowym opisie ciał niebieskich (Syr 43,1-10)
Piwowar, Andrzej (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2017)
Syr 42,15–43,33 jest hymnem na cześć Stwórcy i Jego dzieła. Mędrzec wyraża w nim zachwyt nad stworzonym światem, który jest świadectwem wielkości, wszechmocy i piękna Boga. W 43,1-10 Syrach opisuje nieboskłon i ciała niebieskie (słońce, księżyc i gwiazdy). Tekst ten wyraża przede wszystkim ich niezwykłą wielkość i piękno. Jednak gdy wczytamy się dokładnie i wnikniemy głębiej w jego grecką wersję, to odkryjemy, że mówi on również o harmonii i ładzie w makrokosmosie, które z kolei świadczą o mądrości Stwórcy. Prezentacja księżyca (43,6-8) i gwiazd (43,9-10) wyraża wprost (explicite) powyższe prawdy Natomiast w poetyckiej prezentacji firmamentu (43,1) i słońca (43,2-5) zawarte są one implicite, tzn. w znaczeniu takich słów, jak np. stereōma, oraz w zadaniach (funkcjach w świecie) przypisanych im przez Boga.