Encyklika „Caritas in veritate” Benedykta XVI jest przez wielu komentatorów jego pontyfikatu marginalizowana i uważana za słaby punkt nauczania papieża. Zarzuca się jej bardziej duszpasterski niż społeczny charakter, naiwność, a nawet pewne marzycielstwo. Niesłusznie. Paradoksalnie bowiem to, co wskazuje się jako jej słabość, przy głębszej lekturze może okazać się jej siłą. Niniejszy artykuł stawia sobie za cel wykazanie, że „Caritas in veritate” można odczytać wedle klucza trzech pojęć: poznanie, miłowanie, działanie. Pojęcia te wyznaczają wzajemnie warunkujące się warstwy encykliki, a ich umiejętne zinterpretowanie pozwala wydobyć z tekstu papieża interesującą wizję misji katolików we współczesnym świecie.
