Teologia w Polsce
Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/32656
Przeglądaj
Przeglądaj Teologia w Polsce wg Autor "Bartnik, Czesław S."
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Chrystologia świata w Prologu Ewangelii według św. JanaBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Według Prologu zachodzi absolutny związek świata i człowieka z Jezusem Chrystusem jako Początkiem wszelkiego stworzenia, jako istotną treścią i tematem oraz celem i sensem. Bóg Ojciec przez Osobę Słowa wszystko realizuje, wypowiadając siebie samego. Chrystus jako Zrodzony jest pramotywem zaistnienia stworzenia, jego odkupienia, udoskonalenia i przez to uczynienia człowieka w nieskończenie dalekiej analogii również dzieckiem Bożym, o ile on tylko na działanie Odkupiciela się otworzy przez wiarę i czyn. I tak Chrystus realizuje razem ze światem i człowiekiem swoją Wielką Drogę: wychodzi od Ojca, staje się Historią Ludzką przez Wcielenie, przetwarza naszą ziemską historię na historię bosko-ludzką i powraca na łono Ojca w komunii Ducha Świętego z człowiekiem i całym światem.Pozycja Człowiek od poczęcia osobąBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Trzeba stanowczo odrzucić szerzące się zastraszająco poglądy, że embrion ludzki nie jest „jeszcze” człowiekiem, nie ma życia psychicznego, nie ma duszy i nie stanowi osoby, która jest najdoskonalszą postacią bytu. Jest to tragiczny błąd nie tylko teologiczny, ale przede wszystkim na bazie czystego rozumu i nauki. Błąd ten wypływa głównie z czysto wizualnego i potocznego zestawiania początkowego embrionu z obrazem człowieka już wykształtowanego. Tymczasem rozum dowodzi, że embrion ma w sobie samym – nie na skutek przemian zewnętrznych w czasie i przestrzeni – wszystkie podstawowe in nucleo struktury ludzkie, wraz z duszą i osobą, bo między embrionem a formą wykształtowaną po urodzeniu zachodzi pełna wewnętrzna ciągłość i człowieka nie tworzy czas rozwoju, lecz misterium życia. Czas po poczęciu i fazy rozwojowe są tylko „antropofanią”, czyli jawieniem się embrionu jako człowieka, a nie antropogenezą, czyli późniejszym stawaniem się człowiekiem.Pozycja Ku definicji osobyBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2007)Pozycja Los zbawczy dzieci zmarłych bez chrztuBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2008)Pozycja O tekście Koronki do Miłosierdzia BożegoBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2008)Autor wyraża obawę, że w obecnym tekście sformułowanie o ofiarowaniu Bogu „Ciała i Krwi, Duszy i… Bóstwa Syna Bożego” sugeruje błędną myśl o jakimś ofiarowywaniu „Boga Bogu”, albo – co gorsza – „jednego Bóstwa drugiemu Bóstwu”, gdy tymczasem Bóstwo Syna i Ojca jest jedno i to samo. Różnią się natomiast Osoby Boże. A więc należy zamiast ofiarowania „Bóstwa” ofiarować Osobie Ojca „Osobę” Syna Bożego.