Haas, Agnieszka K. (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2012)
Celem szkicu jest wykazanie, że metaforyka poezji młodego Karola Wojtyły („Pieśń o Bogu ukrytym”, „Pieśń o słońcu niewyczerpanym”), wskazująca na doświadczenie kontemplacyjne, może być interpretowana niezależnie od perspektywy biograficznej i duchowości autora. Artykuł analizuje metaforykę światła oraz związane z nią pojęcie nocy rozumu, oznaczające mistyczny sposób poznania Boga. Metafory światła występują w poematach trzydziestoletniego Karola Wojtyły i jego rozprawie filozoficznej o mistyce św. Jana od Krzyża. Mimo oczywistego związku z biografią, ich interpretacja opiera się na cechach immanentnych poetyckiej mistyki Wojtyły.
