Studia Paradyskie, 2020, t. 30

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/5837

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Paradyskie, 2020, t. 30 wg Autor "Drożyński, Tomasz"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Oblicza wspólnoty Kościoła w czasie pandemii COVID-19
    Drożyński, Tomasz (Wydawnictwo Pallottinum, 2020)
    Pandemia odmieniła oblicze „wspólnoty grzeszników, potrzebujących miłości Boga” (Benedykt XVI). Papiestwo czasów koronawirusa naznaczone jest niezwykłymi gestami i znakami. Decyzja o zamknięciu świątyń dla osób wierzących była bolesnym doświadczeniem. Nie brakowało opinii krytycznych na temat pobłażliwości władz kościelnych. Zamknięcie kościołów ze względów sanitarno-epidemiologicznych wymogło wezwanie do tworzenia prawdziwych „Kościołów domowych”. Pandemia zwirtualizowała nasze życie, co konsekwentnie dotknęło wspólnoty Kościoła. Internet jako „cyfrowy kontynent” stał się współczesnym areopagiem przekazu wiary. To rodzi nowe wyzwania i zagrożenia. Wirtualizacja życia religijnego doprowadziła do powstania nowej odmiany „churchingu”, w czasie pandemii narodził się bowiem „e-churching”. Czas epidemii uruchomił we wspólnocie Kościoła różne radykalizmy. Kościół czasów pandemii to „Kościół otwartych drzwi” (Franciszek), ale też i słabość formacji stałej duchownych i katechezy świeckich, zaniedbania sfery medialnej. Oblicze wspólnoty Kościoła w skali mikro egzemplifikuje Kościół lokalny – w tym przypadku Polska Misji Katolicka we Freiburgu (wspólnota emigracyjna, wspólnota sakramentalna i „domowego Kościoła”, wspólnota słuchania i towarzyszenia, zwirtualizowana wspólnota Słowa i formacji duchowej, wspólnota „wyobraźni miłosierdzia”, wspólnota inkulturacji i „diakonii kultury”, wspólnota zaangażowana, wspólnota poszukująca sensu). Kościół popandemiczny będzie musiał zmierzyć się z nowymi wyzwaniami: zlokalizowanie między obecnością w świecie („aggiornamento”) a odświatowieniem („Entweltlichung”), prymat ewangelizacji przed sakramentalizacją, zaangażowanie się w posługę towarzyszenia i słuchania, tworzenie wspólnoty komunii („communio”) i misji („missio”), określenie tożsamości jako wspólnoty miłosierdzia w skali jednego ludzkiego serca, jak i w skali całego Kościoła.