Roczniki Biblijne
Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/21458
Przeglądaj
Przeglądaj Roczniki Biblijne wg Autor "Rakocy, Waldemar"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja „Election” as a Salvific Category According to Romans 9. Study of a Biblical ConceptRakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2010)W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szczególną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawłowe rozumienie wybraństwa daje odpowiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono związek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem. Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powiedziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.Pozycja Justification by Faith in Phil 3, 9. A Literary and Theological AnalysisRakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2009)Przedmiot studium stanowi wypowiedź apostoła Pawła z Flp 3,9. Tekst rzuca ważne Światło, obok Ga i Rz, na Pawłowe rozumienie usprawiedliwienia z wiary w Jezusa Chrystusa. Omawiani autorzy dostrzegają dwa zasadnicze problemy: 1) jak rozumieć „moją sprawiedliwość” w pierwszej części wypowiedzi, 2) które z członów każdej z dwóch przeciwstawnych części stanowią jądro wypowiedzi i odpowiadają sobie wzajemnie. W wyniku przeprowadzonego studium doszliśmy do wniosku, że trudno jest mówić o wyzbyciu się przez Pawła sprawiedliwości z Prawa dla sprawiedliwości z wiary. Obie pochodzą od Boga i się dopełniają. Wyrażenie w 3, 9a: „ta z Prawa” nie jest równoznaczne sprawiedliwości z Prawa i należy je rozumieć jako błędną interpretację tej drugiej. Ta błędna interpretacja sprawiedliwości z Prawa: to sprawiedliwość, o której Paweł mówi, że nie jest jego („nie mając mojej sprawiedliwości”). Flp 3, 9 jest świadectwem rozwoju Pawłowej świadomości: kiedyś błędnie pokładał całą nadzieję na usprawiedliwienie w sprawiedliwości z Prawa, teraz pokłada ją w wierze w Chrystusa, ale nadal praktykuje pierwszą (Boże przykazania), znając już jej właściwe przeznaczenie w zamyśle Boga.Pozycja Ks. Roman Bogacz, Dzieło zbawienia w ludzkiej krwi Jezusa według Listu do Hebrajczyków, Kraków 2007: Wydawnictwo Naukowe PAT, ss. 301.Rakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2009)