Colloquia Theologica Ottoniana, 2020, T. 36
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/868
Przeglądaj
Przeglądaj Colloquia Theologica Ottoniana, 2020, T. 36 wg Autor "Jaworski, Krzysztof"
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Czy można przyjąć Ciało Chrystusa w sposób duchowy? Komunia duchowa i jej skutkiJaworski, Krzysztof (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2020)Pandemia koronawirusa Sars-CoV-2, która wybuchła na początku roku 2020, stała się dla teologów i filozofów okazją do uporządkowania kilku kwestii dogmatycznych. Jednym z zadań, które podjęto w tym czasie, była próba precyzyjnego ustalenia miejsca w porządku religijnym dawnej praktyki pobożnościowej zwanej komunią duchową. Komunię duchową definiuje się zwykle jako usilne pragnienie przyjęcia Komunii sakramentalnej, które może wzbudzić w sobie osoba wierząca w sytuacji, kiedy nie ma możliwości przystąpienia do Eucharystii dosłownie. Najczęściej temu pragnieniu towarzyszy odpowiednia modlitwa. W kwestii skuteczności komunii duchowej teologowie nie są jednak jednomyślni: jedni twierdzą, że komunia duchowa jest równie skuteczna, co Komunia sakramentalna, inni natomiast uważają, że skuteczności komunii duchowej nie można zrównywać ze skutecznością Komunii sakramentalnej. Celem niniejszej pracy jest podanie uzasadnienia tezy, że Komunia sakramentalna zawsze przewyższa pod względem skuteczności komunię duchową. Na rzecz tej tezy przemawiają wypowiedzi m.in. Tomasza z Akwinu, Soboru Trydenckiego, jak również filozoficzna analiza faktu inkarnacji, którego dokonał Bóg, by wejść w realną, a nie tylko duchową wspólnotę z człowiekiem.Pozycja Otwartość Boga. Wieczność i wolna wolaStump, Eleonore; Jaworski, Krzysztof (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2020)Artykuł jest analizą koncepcji wieczności Boga. Źródeł tej koncepcji można się dopatrywać już w filozofii Boecjusza czy Tomasza z Akwinu. Zgodnie z koncepcją wieczności istnienie Boga nie jest zdeterminowane linearnym upływem czasu, lecz Bóg istnieje w wiecznej teraźniejszości. Z perspektywy wieczności Bóg ma równoczesny dostęp do wszystkich chwil linearnego czasu przyrody. Koncepcja wieczności ma stanowić antidotum na rzekomą sprzeczność wszechwiedzy Boga z wolną wolą człowieka. Koncepcja wieczności jest jednak krytykowana. Współcześnie jej skuteczność w rozwiązywaniu problemów filozoficznych podważają m.in. Alvin Plantinga czy Wiliam Hasker. Niniejsza praca jest próbą twórczej krytyki stanowiska Haskera. Hasker postrzega swoje stanowisko jako alternatywę dla klasycznego teizmu, reprezentowanego np. przez tomizm. Hasker odrzuca tomizm z dwóch powodów. Po pierwsze, tomistyczny Bóg nie może pozostawać w zażyłości z istotami ludzkimi ani być opiekuńczy wobec nich. Po drugie, tomistyczne ujęcie Boga jako ponadczasowego rozwiązuje, co prawda, problem Bożej przedwiedzy i wolnej woli człowieka, ale tylko za cenę uczynienia ponadczasowej wiedzy Boga bezużyteczną dla Niego w interakcji ze światem pozostającym w czasie. W niniejszej pracy na samym początku dokonano analizy rozumowania Haskera prowadzącego do konkluzji, że można pogodzić wolną wolę z ponadczasową wiedzą, i wskazano argumenty przemawiające za tym, że rozumowanie Haskera jest samo w sobie niezgodne z koncepcją wieczności. Następnie wykazano, że ten sam wniosek nasuwa się jeszcze wyraźniej na podstawie rozważań wywodzących się z koncepcji wieczności. Wreszcie, wykorzystano te refleksje do podważenia wniosku Haskera, że ponadczasowa wiedza jest dla Boga bezużyteczna w zawiadywaniu Jego działaniami w czasie.