Kościół został powołany przez Jezusa Chrystusa, by stanowił wspólnotę miłości dla wszystkich ludzi. Jest to wspólnota, czerpiąca miłość od Jezusa Chrystusa, który swą obecność urzeczywistnia we wzajemnej miłości. W takim kontekście autor próbuje odczytać prawo osób niepełnosprawnych intelektualnie do korzystania z darów sakramentalnych, w tym sakramentu bierzmowania. Sakrament ten, ostatni z sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, nawet w stopniu głębokim, oznacza doświadczenie miłości Boga w drugim człowieku i we wspólnocie. Autor uważa, że takie osoby stanowią szczególny dar miłości Boga dla wspólnoty, która bierze na siebie odpowiedzialność za kruchość ludzkiego życia.
