Artykuł jest próbą uchwycenia chrystologii Iz 53,1-5. Do badania wykorzystano metodę semiotyczną, którą Papieska Komisja Biblijna wskazuje jako narzędzie analizy synchronicznej. Przeprowadzona egzegeza uwydatnia potrzebę zmiany ludzkiego ujmowania rzeczywistości, by otworzyć się na nieprawdopodobieństwo Bożego objawienia. Jego treścią jest przejęcie przez Sługę dramatu ludzkiego grzechu i ułomności, a poprzez to wywyższenie Go przez Boga oraz ofiarowanie człowiekowi uzdrowienia.
