W artykule podjęto próbę wskazania źródeł, które wykorzystał Józef Goj, tworząc Opis pielgrzymki do Ziemi Świętej, a także zbiór Pieśni pątniczych ułożonych z widzenia i odwiedzenia (…) miejsców świętych. Jego teksty, wydane na początku XX w., świadczą o różnorodnych inspiracjach niewykształconego autora. Pochodzący z Górnego Śląska pątnik pełnił prawdopodobnie funkcję tzw. śpiewoka. Choć był obeznany tyko z kulturą ludową, starał się przekraczać jej granice: odwoływał się zarówno do tradycyjnych pieśni dziadowskich, tekstów religijnych, przewodników, jak i do klasyki literatury polskiej – „Quo vadis” H. Sienkiewicza. Bogactwu źródeł towarzyszyły różne sposoby nawiązania do nich – przytaczanie obszerniejszych fragmentów, cytowanie określonych zdań, fraz i wyrażeń, parafrazowanie, a także naśladowanie języka i stylu pierwowzoru.
