Przeglądaj wg Autor "Abdalla, Michael"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2

Kamień, o który wszyscy się potykają (Mt 16, 23)
Rucki, Mirosław; Abdalla, Michael (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2018)
The article deals with the verse Matt. 16:23 in which Jesus addresses Peter in the following way: “Get thee behind me, Satan: thou art an offence unto me: for thou savourest not the things that be of God, but those that be of men” (KJV). One of the meanings of the word provided by dictionaries is analysed: ‘skándalon is the native rock rising up through the earth, which trips up the traveler’ (http://biblehub.com/greek/4625.htm). Syriac dictionaries explain the meaning of the word used in the Peshitta as a stumbling-block, that is the rock upon which people stumble. The expression kefo d-tuqalto in Peshitta Rom. 9:33, referring to Isa. 18:14, is a particularly interesting use of this word. Considering an original Aramaic version of the Peter’s name Kefo, the wordplay difficult to be translated into Polish is analysed: in Matt. 16:18 Jesus names Simon with a new name Kefo meaning the Rock as the foundation of the Church, and a few verses farther He calls him [kefo] d-tuqalto meaning the rock that sticks up on the road for everyone to stumble. Moreover, an analysis of the related words in the Hebrew Bible, the Peshitta and the Targums provides additional interesting details, for example about the millstone mentioned in Matt. 18.
Klasztory jako ośrodki działalności pisarzy syriackich
Abdalla, Michael; Rucki, Mirosław (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2016)
Artykuł rzuca pewne światło na zagadnienie związane z klasztorami, które w ciągu prawie dwóch tysięcy lat pełniły funkcje ośrodków edukacyjnych w Kościołach na Wschodzie. Oprócz światowej sławy szkół w Nisibis, Edessie czy Antiochii, są informacje o 125 klasztorach, z którymi związani są pisarze syriaccy. Większość z nich już nie istnieje. Źródła historyczne i archeologiczne dostarczają danych o znacznie większej liczbie klasztorów działających na terenie dzisiejszej Turcji, Syrii i Iraku. Jednak inwazja islamu znacznie ograniczyła rozwój nauki i edukacji w klasztorach, na które nałożono wysokie podatki. Nie wolno było już budować nowych klasztorów, a poszerzanie i remontowanie starych było znacznie utrudnione. W końcu masakry przeprowadzone przez Tamerlana zadały śmiertelny cios, po którym wschodnie Kościoły nie były w stanie powrócić do poprzedniego stanu, mimo że w XV w. miał miejsce wzrost liczby klasztorów. Do dziś zachowało się zaledwie kilkadziesiąt klasztorów, które są poważnie zagrożone. Dwa z nich ostatnio zrównano z ziemią.