Przeglądaj wg Autor "Gogola, Jerzy Wiesław"

Teraz wyświetlane 1 - 15 z 15

Adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie szkołą modlitwy i źródłem świętości (EE 25)
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2005)
Duchowość osób konsekrowanych w świetle adhortacji Jana Pawła II Vita consecrata
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2014)
Refleksja uwzględnia problematykę zawartą w temacie, skupiając się na jego trzech zasadniczych składowych: koncepcji duchowości życia konsekrowanego, jego tożsamości, z której wynika styl życia i działania powołanych w myśl zasady: „agere sequitur esse”, oraz na jej reprezentacyjnych cechach sprowadzonych za przykładem struktury adhortacji Vita consecrata do trzech: konsekracja, komunia i misja. Duchowość traktujemy jako przejaw ducha ucznia Chrystusa wezwanego szczególnym powołaniem do radykalnego pójścia za Nim drogą zakonnej konsekracji. Ponieważjest to także zewnętrzny przejaw ducha, istotna jest tożsamość osoby, która powinna egzystować w sposób „godny powołania”, a przez to dawać świadectwo zbawczej obecności Boga w dzisiejszym świecie w sposób niemal bezwiedny. Trzy cechy charakterystyczne duchowości osoby konsekrowanej określają jednocześnie jej tożsamość: osoba oddana przez śluby rad ewangelicznych Bogu; osoba komunii z Bogiem i braćmi oraz prorok-świadek wielkich dzieł Bożych, które realizują się w słabym człowieku. Całość wieńczy krótka synteza, która może stanowić jedynie pewną wskazówkę na temat tej złożonej rzeczywistości i zaproszenie do budowania tej syntezy na płaszczyźnie egzystencjalnej przez poszczególne osoby konsekrowane i ich wspólnoty.
Godność kobiety w pismach św. Teresy od Jezusa
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2007)
St. Teresa of Avila is a telling example of a person who fights for the dignity of women even against Church authorities. Her strength lies in her mystical experience of God, which helps her discover the source of dignity of a human being, regardless of gender. While confirming the truth of Revelation with regard to human dignity she shows us at the same time what determination we should show in our fight for the truth disregarding convenient social habits that lasted for centuries.
Komunia z Bogiem istotą chrześcijańskiego powołania
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2012)
Union with God constitutes the essence of the Christian calling for holiness. Only God is holy. If one wants to be holy, there is no other way from that to unite with God. Such wisdom flows from God’s Revelation and from the teaching of the Church and mystics, particularly those Carmelitan ones mentioned in the article. The dynamic of the communion with God has been considered here according to three stages of sanctification: the starting, final and intermediate. The process may begin owing to the free experience of God, who is initiating the way leading to Him. Typical examples of that are: St. Paul, St. Theresa of Avila, St. John of the Cross and St. Theresa from Lisieux. In the end of the process mystics enjoy anew a deep communion with God, but on the incomparably higher level than the initial one, which is most often represented through bridal symbolism. To achieve that stage requires the process described by mystics in terms of marital union with Christ. Such a vision of sanctification results in the adequate educational pedagogy. The Carmelitan doctors seem to direct efforts of the faithful towards personal union with God due to faith, hope and love.
Kontemplacja mistyczna w ujęciu św. Jana od Krzyża
Gogola, Jerzy Wiesław (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2023)
W artykule został podjęty problem kontemplacji mistycznej u św. Jana od Krzyża. Jego realizacja wymagała wyjaśnienia pojęcia kontemplacji zarówno w znaczeniu szerokim, jak i ściśle mistycznym. Ukazany został jej ścisły związek z życiem duchowym chrześcijanina. Kontemplacja, jak i życie duchowe posiadają swoje źródło w łasce chrztu świętego, która zawiera cały potencjał duchowego rozwoju. Ona stanowi podstawowe uzdolnienie do zjednoczenia z Bogiem, do kontemplacji najgłębszych tajemnic Boskich; gwarantuje otrzymywanie Ducha Świętego, którego Chrystus posłał do naszych serc, by dopełniał dzieła uświęcenia. Jednak jest Bożą tajemnicą, dlaczego nie w każdym przypadku „wpływ Boga na duszę” niesie z sobą taką samą doświadczalną formę. Na kolejnym etapie refleksji skonfrontowano kontemplację zwyczajną z kontemplacją mistyczną, by następnie uwzględnić jej dwie formy: oczyszczającą i jednocząca. Są one doświadczane przez wielu wierzących, ale nie w taki sam sposób i nie w takiej samej proporcji. Zakładając autentyczną wierność wierzącego, przy różnej formie przeżywania relacji z Bogiem i dokonujących się duchowych procesów, należy stwierdzić, że zależy to od Bożej pedagogii. Bóg najlepiej wie, jaką drogą prowadzić człowieka do osiągnięcia nadprzyrodzonego celu i w jaki sposób uczynić go skutecznym świadkiem Chrystusa. W dalszej kolejności uwzględniono dwa wymiary kontemplacji mistycznej: teologiczny, a więc obiektywny oraz doświadczalny, czyli subiektywny. Zastosowano metodę analizy oraz syntezy. Poddano pod refleksję źródłowe teksty, by poddać je analizie i wyciągnąć stosowne wnioski. Ostateczne wnioski są następujące: Kontemplacja, w ujęciu św. Jana od Krzyża, jest formą życia teologalnego. Pojawiając się, wywiera wpływ na wszystkie inne formy modlitwy: liturgiczną, ustną, lekturę Pisma Świętego i wprowadza cechę prostoty oraz miłosnej uwagi na Boga. Nie zastępuje tych form, ale nimi się karmi i jednocześnie ubogaca je. Między różnymi rodzajami modlitwy nie może istnieć żaden istotny kontrast. W życiu samego św. Jana od Krzyża obserwujemy praktykę modlitwy aż do śmierci we wszystkich jej formach, włącznie z modlitwą ustną. Kontemplacja wierzącego posiada swoje źródło w ukrytym i tajemnym działaniu Ducha Świętego. Bez tej działalności nie byłaby ona możliwa. Wbrew powszechnym opiniom wskazuje przede wszystkim na pierwszeństwo działania Bożego w procesie uświęcenia, zaś ludzka działalność posiada charakter odpowiedzi na to działania.
La vita fraterna religiosa, luogo di edificazione della persona secondo le tre virtù: amore vero, distacco di sé, umiltà
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2013)
Treść artykułu zostaje rozwinięta w dwóch odsłonach. Najpierw podkreśla się ważność osoby ludzkiej w życiu wspólnotowym, a mianowicie, że znajduje się ona w centrum zainteresowania Boga, Kościoła, a co za tym idzie także życia zakonnego. Następnie nasza uwaga zostaje poświęcona formacji osoby do miłości. Aby człowiek mógł się rozwijać, musi całkowicie oddać się Bogu i innym. Wspólnota zakonna stwarza ogromne możliwości służby własnymi talentami. Trzy terezjańskie cnoty – miłość bliźniego, oderwanie serca od stworzeń, od samego siebie i pokora – stanowią konkretną wskazówkę do wkroczenia na drogę formacji do miłości i podjęcia tej służby.
Metoda empatyczno-sapiencjalna w teologii duchowości
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)
Obowiązek pójścia za powołaniem zakonnym
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)
Rady ewangeliczne według doktorów Karmelu
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2016)
Rola poznania siebie na drodze zjednoczenia z Bogiem
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
Święta Teresa od Jezusa – reformatorka zakonu karmelitańskiego czy fundatorka odnowionego Karmelu?
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2012)
Tematyka listów św. Rafała Kalinowskiego do rodziny
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2018)
Writing about the topics of Józef Kalinowski’s letters to his family required a certain approach: first, at least a brief introduction regarding the four-volume collection of these letters; second, the explanation of what the word “family” meant to Kalinowski; third, focusing on a selected group of letters, namely on the thirty-two letters addressed to the Saint’s brother Wiktor and his wife Maria (Masia.) The analysis of these letters leads to the conclusion that their topics are not of the highest importance. Kalinowski alludes to similar things in every one of them: personal issues, current situation, matters pertaining to the January Uprising, to the nation, to fellow man, as well as matters regarding the practice of one’s faith. What does come across as most important is the contact with his kin by means of exchanging letters. Moreover, all of these letters disclose the true spiritual profi le of the Saint; and it differs from the way he was commonly, and superficially, perceived by others.
Teresa of Jesus (Marchocka), Polish Discalced Carmelite Sister (1603–1652): Life and Mystical Experience
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2014)
Artykuł składa się z trzech części: życie, autobiografia i doświadczenie mistyczne Teresy od Jezusa (Marchockiej). Była ona wybitną przedstawicielką pierwszej generacji polskich karmelitanek bosych. Jej autobiografia zaś stanowi pomnik literatury mistycznej na skalę co najmniej europejską. Na przykładzie jej życia mistycznego możemy się przekonać, że proces uświęcenia nie ma charakteru jasno oddzielonych od siebie okresów. Jest to proces bardzo złożony, w którym przeplatają się ze sobą różnorakie czynniki i fenomeny: oschłość, ciemność, opuszczenie, nadzwyczajne oświecenia, poczucie obecności i nieobecności Boga, doświadczenie Jego miłości i bojaźni odrzucenia.
The Influence of St John of the Cross on the Spiritual Path of St Teresa Benedicta of the Cross (Edith Stein)
Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2017)
The article presents the claim that the basis of Edith Stein’s perfect understanding of the mystical doctrine of St John of the Cross is the similarity between these two saints, both in the historical and in the spiritual sense. Spiritual direction finds very good ground when there is perfect understanding between the spiritual director and the directee, and when they participate in the same reality. To justify this claim, the article discusses three points: the similarity of the life path of both saints on the historical level; the spiritual similarity between them; and John of the Cross as Edith Stein’s guide on her spiritual path. We can find many analogies in their respective lives: their studies, their love of own family, St Teresa of Jesus, their death. Also, although in her last work entitled Scientia Crucis Edith explains the spiritual path of St John of the Cross, the book can certainly be considered autobiographical. They both passionately sought truth and love; they both accepted being nailed to Christ’s Cross; they both attained the scientia Crucis, being united with the Crucified Lord, whether through mystical death or a death that was at the same time mystical and physical. One more factor to be considered is the Carmelite vocation. John of the Cross is the spiritual father of the Carmel and as such naturally becomes a spiritual guide to all Carmelites on their way to union with God. Moreover, Edith Stein had many personal reasons for embracing his guidance.
Trynitarny wymiar modlitwy w ujęciu św. Jana od Krzyża
Gogola, Jerzy Wiesław (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2023)
W artykule podjęto problem relacji modlitwy wierzącego do Osób Trójcy Przenajświętszej, opierając się na pismach św. Jana od Krzyża (1542–1591), karmelitańskiego mistyka i doktora Kościoła. Refleksja zawiera dwa powiązane ze sobą zagadnienia: podstawa modlitwy trynitarnej oraz jej praktyka, inaczej mówiąc być i działać wierzącego. Praktyka modlitwy opiera się na świadomym włączeniu się wierzącego w trynitarny dialog: do Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym. Zastosowano metodę analizy źródeł teologicznych i pism św. Jana od Krzyża, uwzględniając strukturę artykułu, by móc uzyskać odpowiedź na postawiony na początku problem badawczy. Wnioski: Źródłem modlitwy jest nasze synostwo Boże w Chrystusie i związane z nim uzdolnienie do nadprzyrodzonej komunikacji z Bogiem oraz misterium zamieszkania Trójcy Świętej w duszy. Bez obiektywnej obecności Boga w życiu człowieka i bez jego zdolności do dialogu z Nim, modlitwa nie byłaby absolutnie możliwa. Modlitewny dialog realizuje Duch Święty. Naszym zadaniem jest pozostać zjednoczeni z Chrystusem i w Nim dawać się prowadzić Duchowi Świętemu. Jakość modlitwy zależeć będzie od stopnia poznania Boga i siebie oraz od jakości miłości, którą wierzący może rozwijać pełniąc wolę Bożą, zależną od rodzaju otrzymanego powołania. O ile uzdolnienie do modlitwy jest oczywistością katechizmową, to logikę praktyki trynitarnej modlitwy najlepiej uchwycić, analizując mistyczne zjednoczenie wierzącego z Bogiem. Na jego podstawie można zaobserwować absolutne pierwszeństwo działania Ducha Świętego w całym życiu duchowym wierzącego, któremu przyda rola otwartości na Jego działanie i współpracy.