Przeglądaj wg Autor "Jaszewska, Dagmara"

Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5

Czy muzyka gra jeszcze pierwsze skrzypce we współczesnych koncertach? Koncert jako wydarzenie multimedialne i jako przestrzeń komunikacji kulturowej
Kusto, Justyna; Jaszewska, Dagmara (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2024)
Praca przedstawia nowe multimedialne formy wydarzeń muzycznych, takie jak mapping, hologramy, silent disco, koncert wirtualny, koncert w rozszerzonej rzeczywistości, oraz łączące te zjawiska formy hybrydowe. Omówiono w niej wyniki dotychczasowych badań nad tymi zjawiskami, a także zilustrowano je przykładami z polskiej i zagranicznej sceny muzycznej. W pracy ukazane zostały techniczne uwarunkowania tych innowacji, ale przede wszystkim zmiany, jakie niosą one w dziedzinie odbieranych przez słuchaczy wrażeń. Zmiany te wpisują się w zjawisko aromatyzacji kultury, polegające na przekształcaniu muzycznych doświadczeń w wyjątkowe przeżycia przez wzmacnianie percepcji muzyczno-wizualnej. Ważnym wątkiem podjętym w artykule był wpływ koncertów multimedialnych na komunikację kulturową (muzyczną) ich uczestników i twórców. Przedstawione w pracy badania pokazują, że jedynie część słuchaczy pozytywnie ocenia doznania oferowane na tego typu koncertach oraz ich wspólnototwórczy charakter. Dlatego wydaje się, że swoich odbiorców znajdą w przyszłości zarówno tradycyjne koncerty „na żywo”, jak również zaawansowane technologicznie imprezy multimedialne.
Film jako medium (nie)obecności Boga. Ukryta teologia w „Niemiłości” Andrieja Zwiagincewa
Jaszewska, Dagmara (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2017)
Artykuł jest analizą filmu Andrieja Zwiagincewa (Niemiłość, 2017) w kontekście dotychczasowej twórczości reżysera, jego specyficznej filozofii i teologii. „Niemiłość” to klasyczny dramat psychologiczny, w którym można odnaleźć niewiele symboli religijnych – do tego słabych, „zmąconych”. Artykuł mimo to próbuje potraktować je jako miejsca teologiczne, ewokujące obecność, a często nowoczesną nieobecność Boga – a także Boży ogląd rzeczywistości, który umożliwia odróżnienie dobra i zła. Do miejsc tych należą: teologiczny tytuł dzieła, niektóre techniki filmowe czy wreszcie figury Chrystusa, jednak w ich apokryficznej, osłabionej wersji. Tropy te umożliwiają odczytanie przedstawionej w filmie (w sposób beznamiętny i niewartościujący) estetycznej, atrakcyjnej rzeczywistości wielkomiejskiego życia, w kategoriach piekła nowoczesności i grzechów nowoczesności. Taka analiza wzbogaca psychologiczne odczytanie dzieła; zarazem testuje narzędzia teologii wizualnej w odniesieniu do filmu – wydawałoby się – niereligijnego, wobec do znaków, którym niekiedy daleko do ortodoksji.
Kultura – rzecz gustu? O kilku granicach supermarketyzacji kultury
Jaszewska, Dagmara (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2011)
Artykuł przedstawia zagrożenia płynące z urynkowienia i globalizacji kultury, które Gordon Mathews określił mianem „supermarket kultury”, a które skutkują dotąd niespotykaną przestrzenią jednostkowej „wolności wyboru”. Autorka zestawia je z koncepcją ponowoczesności i wskazuje na ich wspólne jądro – konsumpcję, jako dominujący dziś w kulturze model życia. Następnie wskazuje, że tak jak ponowoczesność, tak również supermarketyzacja kultury ma swoje granice. Przywołuje teoretyczne koncepcje ukazujące te granice, a ponadto przedstawia i krótko charakteryzuje tropy współczesnej kultury, na których nie realizuje się stereotypowa powierzchowność wyboru - jak konsumpcja „pełna znaczeń”, niewidzialna „praca na symbolach” widoczna w zjawisku młodzieżowych subkultur, czy zjawisko internetowych fandomów.
Modernité, miasto i współczesny człowiek. W poszukiwaniu wizualnej teorii nowoczesności w filmach Roya Anderssona i Andrieja Zwiagincewa
Jaszewska, Dagmara (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2021)
Przedmiotem artykułu jest analiza wybranych filmów dwóch reżyserów XXI wieku: Roya Anderssona i Andrieja Zwiagincewa, z punktu widzenia teorii kultury nowoczesności i ponowoczesności. Ukazana w filmach architektura i miejsca sceneria (zarówno zewnętrzna, jak i wewnętrzna) analizowana jest jako medium nowoczesności. Autorka odnajduje w filmach Anderssona modernizm symboliczny i ponadczasowy, zaś u Zwiagincewa dwa jego historyczne typy: starą, dwudziestowieczną, która dziś jest raczej synonimem zacofania, i tę nową, rodem z XXI wieku, piękną, konsumpcyjną i nieludzką. W wizji obu reżyserów miasto i jego budynki organizują życie bohaterów, nadają charakter ich działaniom, utrwalając kulturę (po)nowoczesności jako źródło współczesnych cierpień. Jednak Zwiagincew i Andersson poszukują możliwości zbawienia od nowoczesnego piekła. Sposobem na to może być dekonstruowanie symboli i pomników nowoczesności, kontrastowanie modernistycznych instytucji ze słabymi i targanymi emocjami ludźmi, czy wreszcie subtelna pracę kamery, która potrafi ocieplić i oswoić nieczułą miejską przestrzeń.
Problem szczęścia i nieszczęścia w „Wygnaniu” Andrieja Zwiagincewa – próba interpretacji teologicznej
Jaszewska, Dagmara (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)
Artykuł analizuje film Andrieja Zwiagincewa pt. Wygnanie z perspektywy kulturoznawczo-teologicznej, koncentrując badania na problematyce szczęścia i nieszczęścia. Mimo, że filmy reżysera nie są konfesyjne, w Wygnaniu da się odnaleźć spójną chrześcijańską wizję szczęścia, która zasadza się na trzech filarach (odpowiadają im poszczególne części pracy): 1. stan nieszczęścia, zwłaszcza w relacjach między kobietą a mężczyzną, jako konsekwencja grzechu pierworodnego i wygnania z Raju; 2. szczęście odzyskane dzięki staraniom człowieka, który poszukuje Boga i dzięki przyjaźni z Nim – odzwierciedla się w odzyskanej harmonii małżeńskiej; 3. szczęście dzięki ofierze przypominającej ofiarę Chrystusa, umożliwia poznanie transcendentnej Prawdy, skruchę i nawrócenie. Wygnanie pokazuje, że chrześcijańskie szczęście nie jest w pełni możliwe tu, na Ziemi, często bywa szczęściem w nieszczęściu – jednak jest to zgodne z duchem Kazania na Górze. Z pewnością jest to jednak szczęście prawdziwe.