Przeglądaj wg Autor "Kania, Witold"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 16 z 16
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    ¿Descansa la filosofía moral en un error?
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2006)
    Czy filozofia moralna opiera się na błędzie? Takie kontrowersyjne pytanie stawia w swoim eseju Harold Arthur Prichard (1871–1947), profesor filozofii moralnej w Corpus Christi College w Oxfordzie. Odpowiedź pozytywną na postawioną kwestię upatruje w nieuprawomocnionym sposobie uzasadniania obowiązków moralnych. Dotychczasowa filozofia, wedle brytyjskiego filozofa, próbowała tłumaczyć powinności moralne, odwołując się do idei dobra zawartego w danym działaniu lub wytworzonego na jego skutek. Prichard próbuje udowodnić, że pojęcie obowiązku nie implikuje pojęcia dobra. Obowiązek można wyprowadzić tylko z obowiązku. To radykalne twierdzenie Prichard próbuje uargumentować, powołując się na intuicję i na to, co powszechnie myślimy, wypełniając obowiązki moralne. Niniejszy artykuł przedstawia i poddaje krytycznej analizie wybrane poglądy brytyjskiego filozofa. Aczkolwiek trudno zgodzić się z twierdzeniami Pricharda, niemniej sposób, w jaki uprawia filozofię, pomaga w twórczej refleksji nad podstawowymi zagadnieniami teorii etyki.
  • Miniatura
    Pozycja
    El significado de lo correcto según W. D. Ross
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2005)
    Twórczość Williama Davida Rossa (1877–1971), długoletniego rektora Oriel College w Oxfordzie, wpisuje się w główny nurt brytyjskiej etyki analitycznej rozwiniętej w pierwszych dziesięcioleciach XX w. Opierając się na sposobie uprawiania filozofii zaprezentowanej przez G. E. Moora i H. A. Pricharda, Ross pogłębia osiągnięcia tych myślicieli, starając się przedstawić spójny system poglądów moralnych spod znaku intuicjonizmu etycznego. Jednym z głównych punktów zainteresowania tego brytyjskiego myśliciela jest kwestia analizy podstawowych pojęć etycznych. W niniejszym artykule zostają zaprezentowane osiągnięcia Rossa dotyczące problemu definiowalności i znaczenia słuszności moralnej (rightness). Słuszność moralna, wedle Rossa, jest niedefiniowalna i nie da się jej sprowadzić do jakiegokolwiek orzecznika etycznego, który by nie był jej synonimem. Posługując się opinią C. D. Broada, rektor Oriel College widzi słuszność moralną w kategoriach czegoś, co jest adekwatne lub właściwe (appropriateness) w stosunku do innych czynników danej sytuacji moralnej. Słuszność jest pewną charakterystyką złożoną (predykatem pozostającym w relacji do innych czynników sytuacji moralnej). Przynależy ona do rodzaju adekwatności, o której różnicy gatunkowej możemy powiedzieć tylko, że jest ze sfery moralnej. Adekwatność moralna pozostaje ponadto w sferze podobieństwa do adekwatności znanej ze świata estetyki. Analiza definiowalności orzecznika «słuszny» służy jednocześnie prezentacji metody filozoficznej Rossa.
  • Miniatura
    Pozycja
    Etyka bez religii?
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2007)
  • Miniatura
    Pozycja
    Human Life, Action and Ethics. Essays by G.E.M. Anscombe, ed. M. Geach, L. Gromma
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2007)
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Kryterium śmierci mózgowej w perspektywie historycznej
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2007)
    Beginning from the second part of the XX century, the traditional cardiopulmonary criteria for defining death was not able to meet the new challenges presented by the development of new medical technology. The use of the iron lung and, later on, the respirator and new methods applied in the intensive care units were able to help in the recovery of patient and, also, to maintain artificially and indefinitely those whose heart continued to beat, but who suffered irreversible brain damage. In the latter case, the patient was dead, but the traditional criteria did not allow the possibility of declaring death. New brain related criteria was needed to solve these difficulties. In 1968, a report of the Ad Hoc Committee of the Harvard Medical School appeared titled “A Definition of Irreversible Coma”, which gave the new criteria for defining death. It said that a permanently non-functioning brain could be considered dead. Its death was leading necessarily and consequently to the death of the whole organism. Based on this fact and using suitable medical tests it was possible to establish a new way of declaring a person’s death. The next step in the development of brain death criteria was the report of the President’s Commission on the Medical, Legal and Ethical Issues in the Determination of Death, edited in 1981. This document contained a Uniform Determination of Death Act. It stated that an individual, who has sustained either irreversible cessation of circulatory and respiratory functions, or irreversible cessation of all functions of the entire brain, including the brain stem, is dead. The report of the President’s Commission introduced the notion of total brain death (TBD) and analyzed and described three essential elements of the brain death issue: definition of death, criteria of death and clinical test for death. Currently, the brain death criteria is widely accepted, but there is no global consensus in diagnostic confirmatory procedures.
  • Miniatura
    Pozycja
    La ley natural y los valores a la luz de la filosofía tomista de T. Ślipko SI
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2008)
    Twórczość etyczna Tadeusza Ślipki SJ (ur. 1918) wpisuje się w wybitne osiągnięcia polskiego tomizmu. Badania nad sferą deontologiczną etyki doprowadziły Ślipkę do stworzenia pojęcia „fenomenu deontycznego”. Ów fenomen obejmuje z jednej strony imperatyw określonego działania, a z drugiej – prawo oparte na tym imperatywie oraz odpowiadający temu prawu obowiązek. Fenomen deontyczny stanowi esencjalny składnik porządku etycznego i pozostaje w ścisłej relacji aksjologicznej ze światem wartości. Absolutny charakter norm moralnych, opartych na prawie naturalnym, odwołuje się do równie absolutnego charakteru wartości moralnych.
  • Miniatura
    Pozycja
    La necesidad de la humanización de la psiquiatría en el pensamiento de Antoni Kępiński
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2014)
    Artykuł przedstawia oryginalne, humanistyczne podejście do pacjenta prezentowane w postawie i pismach Antoniego Kępińskiego, jednego z najwybitniejszych polskich psychiatrów XX wieku. Wpierw ukazane zostaje holistyczne podejście Kępińskiego do pacjenta, który nie może być traktowany jako zwykły przedmiot badawczy znany z nauk przyrodniczych. Następnie zaprezentowana zostaje oryginalna, oparta na aksjologii, metoda terapeutyczna Kępińskiego nazwana przez jego uczniów „korektywnym przeżyciem aksjologicznym”. W części ostatniej omówiona zostaje relacja lekarz – pacjent. W procesie terapii, zdaniem Kępińskiego, lekarz powinien być autentyczny, unikać zakładania masek i stawania się sędzią pacjenta, który jest cierpiącą i oczekującą pomocy osobą.
  • Miniatura
    Pozycja
    Libertad y cautiverio. Inspiraciones hegelianas de la filosofía del drama de Józef Tischner
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2012)
    This paper shows the connection between Hegel’s Phenomenolgy of Spirit idea of lord and bondsman and the philosophy of drama of Tischner. After the presentation of the basic notions of the philosophy of drama (time, world-stage, man, agathological horizon) and the dialogical and intentional opening of man toward other man, it is analyzed in the particular subject of human freedom. The use of the dialectical figure of lord and bondsman helps Tischner in drawing a proper perspective of the drama of human freedom. The last part of this paper dedicated to liberation reveals a critical attitude of Tischner toward Hegelian philosophy.
  • Miniatura
    Pozycja
    O przebaczeniu indywidualnym i kolektywnym. Refleksja filozoficzna
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2009)
    In the last decades, a topic of forgiveness has gained great importance on a social level. The work of Truth and Reconciliation Committee and apologies offered by political and religious leaders are representative signs of “collective forgiveness”. In this paper, I show first the object and essence of forgiveness using Hildebrand’s distinction between disvalue and objective evil for a person. I explain from the perspective of a harmful relationship between two individuals what forgiveness is not. Then I show conditions which should be fulfilled to forgive and to receive forgiveness. An analysis of individual forgiveness gives us a proper tool to understand the collective one. I argue that in a strict sense we can not talk about collective forgiveness. It is better to speak about the process of social, religious or political reconciliation. This process leads to “purification of memory” and builds up new relationships between two feuding groups. A healed past gives hope for a good future.
  • Miniatura
    Pozycja
    Prawo naturalne
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2007)
  • Miniatura
    Pozycja
    „Principia Ethica” de G. E. Moore y los comienzos de la ética analítica
    Kania, Witold (Księgarnia Św. Jacka, 2006)
    Twórczość G. E. Moore’a (1873–1958) stanowi przykład par excellence zastosowania metody analitycznej przy rozwiązywaniu podstawowych zagadnień etycznych. W swoim programowym dziele „Principia Ethica” Moore jest zainteresowany nie tyle w dawaniu nowych rozwiązań, ile w krytyce zastanych koncepcji filozoficznych. Ogłaszając tzw. błąd naturalistyczny, stwierdza, że predykat «dobry» jest niedefiniowalny. Dzieje się tak, ponieważ jest niezłożony i jako taki nie podlega dalszej analizie. Możemy natomiast mówić o rzeczach dobrych. Za takie filozof z Canterbury uważa przyjemności międzyludzkiego obcowania i radość doznawaną wobec piękna. W sferze etyki normatywnej, w przypadku Moore’a, możemy mówić o tzw. utylitaryzmie idealnym. Słusznym («right») działaniem jest to, które przyniesie w efekcie najwięcej dobra. Dobro samo w sobie jest poznawalne jako ewidentne i nie wymaga dalszego uzasadnienia. Słuszność moralna, określająca nasze obowiązki, nie jest ewidentna sama z siebie, co pociąga za sobą arbitralność oceny sytuacji etycznych i, konsekwentnie, relatywny charakter norm moralnych. Ze względu na specyficzną metodę poznawczą istnieją przesłanki, by zaliczyć Moore’a w krąg intuicjonizmu teleologicznego. Optowanie za etyką skoncentrowaną na specyficznie pojętym dobru prowadzi do ostrego podziału miedzy teorią i praktyką etyczną. Pomimo tej trudności Moore ze swoją metodą uprawiania etyki okazuje się dobrym nauczycielem dla pragnących wejść w arkana analizy filozoficznej.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja