Przeglądaj wg Autor "Rosik, Mariusz"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 112

Abraham Joshua Heschel, Prorocy, tłum. A. Gorzkowski, wydawnictwo Esprit, Kraków 2014, ss. 816.
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2015)
Adam Grześkowiak, „U stóp Gamaliela…” (Dz 22,3). Zastosowanie metod egzegezy żydowskiej w Pierwszym Liście do Koryntian (Biblica et Judaica; Pelplin: „Bernardinum” 2017). Ss. 592. PLN 49,90. ISBN 978-83-7823-943-7
Rosik, Mariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)
Adam Linsenbarth (red.), Atlas biblijny (Warszawa – Pelplin: Instytut Geodezji i Kartografii; Bernardinum 2018). 327 s. 190 PLN. ISBN 978-83-60024-23-2
Rosik, Mariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)
Alberto Mello, Judaizm, Mała Biblioteka Religii, Wydawnictwo WAM, tłum. K. Stopa, Kraków 2003, ss. 183
Rosik, Mariusz (Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu, 2004)
Andrzej Jaśko, Gesù e la sua famiglia. Contributo allo studio del discepolato nel contesto della parentela con Gesù nel Vangelo di Marco, Romae 2002, ss. 191.
Rosik, Mariusz (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2006)
Andrzej Najda, Historiografia paradygmatyczna w Dziejach Apostolskich, Rozprawy i Studia Biblijne 39, Warszawa 2011, ss. 444.
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2012)
Antyczna biografia grecka a Ewangelia w kwestii gatunku literackiego
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2006)
Biblical Studies in Poland in the Context of Current Tendencies. SBL Meeting, Berlin, 7-11 of August, 2017
Chrostowski, Waldemar; Rosik, Mariusz; Szamocki, Grzegorz; Malina, Artur; Wróbel, Mirosław S.; Mielcarek, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2019)
Bóg działa w historii
Rosik, Mariusz (Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu, 1993)
Czy wierzę w życie wieczne?
Rosik, Mariusz (Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu, 1995)
Czym nowe różni się od dawnego? Raz jeszcze o Jeremiaszowej zapowiedzi nowego przymierza (Jr 31,31-34)
Rosik, Mariusz (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2021)
Dariusz Iwański, The Dynamics of Job’s Intercession, Analecta Biblica 161, Pontificio Istituto Biblico, Roma 2006, ss. 391
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2006)
Das Gebet Jesu im Markusevangelium im Licht der jüdischen Überlieferung
Rosik, Mariusz (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Powyższy artykuł ukazuje teologiczne znaczenie modlitwy Jezusa w przekazie Ewangelii św. Marka. Autor realizuje zamierzony cel przedstawiając najpierw modlitwy w środowisku judaistycznym: modlitwa w świątyni, w synagodze, modlitwa prywatna oraz modlitwy Jezusa w Ewangelii św. Marka: w miejscu osobnym, na górze, w ogrodzie, na krzyżu. Modlitwa Jezusa na krzyżu, która zamyka cykl modlitw Jezusa w Ewangelii św. Marka ma tu znaczenie decydujące. Ewangelista relacjonuje, że po modlitwie i śmierci Jezusa na krzyżu: „zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół.” (Mk 15,38). Wydarzenie to posiada symboliczne znaczenie. Wyraża ono prawdę, że wraz ze śmiercią Jezusa świątynia i istniejący w niej kult utraciły swoje dotychczasowe znaczenie. Rozerwanie zasłony dzielącej Miejsce Święte od Najświętszego (Wj 26, 33) oznacza, że dostęp do Boga zastrzeżony dotąd wyłącznie kapłanom zostaje złamany. Wraz ze śmiercią Jezusa dostęp do Boga mają wszyscy (także poganie). O ile dotąd miejscami gdzie szukano obecności Boga i Jego bliskości były: świątynia, synagoga, miejsca osobne, pustynia, góry, czy ogród, to zbawcze dzieło Jezusa przypieczętowane Jego męką i śmiercią sprawiło, że Bóg jest obecny wszędzie. Zasłona oddzielająca Boga od ludzi już bowiem nie istnieje. W ten sposób zostaje zrealizowana także zapowiedź Jezusa dana w rozmowie z Samarytanką: „Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca... Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.” (J 4,23).
De Joodse achtergrond van het Onze Vader
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2012)
Modlitwa Pańska, ta najbardziej chrześcijańska z modlitw, jest zakorzeniona w judaizmie. Zarówno przez swą strukturę (inwokacja i siedem próśb), jak przez idee w niej zawarte odwołuje się do literackich i teologicznych wzorców żydowskich, jest więc głęboko zakotwiczona w żydowskiej pobożności. Niniejsza prezentacja ukazuje wybrane paralele teologiczne i werbalne pomiędzy modlitwami żydowskimi oraz modlitwą Ojcze nasz. Zarysowane są tu także teologiczne idee żydowskie, które znalazły swe odzwierciedlenie w Modlitwie Pańskiej. Omówiona została najpierw inwokacja, a następnie każda z siedmiu próśb. Nie ulega wątpliwości, że modlitwa Ojcze nasz, której Jezus-Żyd nauczył swoich uczniów, zakorzeniona jest silnie w przekonaniach judaizmu I stulecia. Zarówno jej struktura, jak i treść przypomina wiele żydowskich modlitw i odzwierciedla poglądy teologiczne, które wyrażone zostały tak w biblijnej, jak i pozabiblijnej spuściźnie literackiej Żydów. Można wykazać liczne podobieństwa Modlitwy Pańskiej z takimi modlitwami, jak Kaddish, Abinu malkenu! czy Shemoneh Esreh. Fakt, że podobieństwa te istnieją, nie oznacza jednak braku różnic. Wydaje się, że największa z nich wyraża się w tym, iż modlitwa chrześcijan ma wymiar bardziej uniwersalistyczny niż modlitwy żydowskie, których przedmiotem jest przede wszystkim naród żydowski i jego dobro. Inaczej rozumiana jest także idea królestwa Bożego, która łączy się z oczekiwaniami mesjańskimi; dla chrześcijan Jezus jest Mesjaszem i Jego królestwo jest już w zaczątkowej formie obecne na ziemi, dla Żydów Mesjasz musi się jeszcze objawić.
„Der Tempel Gottes im Himmel wurde geöffnet“ (Offb 11,19). Ein Gedanke in fünf Bildern
Rosik, Mariusz (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2007)
Od chwili śmierci Jezusa na krzyżu przystęp do Ojca zostaje na nowo otwarty. Autorzy Nowego Testamentu posługują się różnymi obrazami, by wyrazić tę prawdę. Marek ewangelista oznajmia, że przy chrzcie Jezusa w Jordanie niebo „rozwarło się” (Mk 1,10); stanowi to zapowiedź celu misji Jezusa, która właśnie się rozpoczyna. Celem tym jest odkupienie, a więc otwarcie przystępu do Boga. Tę samą prawdę ukazuje autor Listu do Hebrajczyków, gdy podkreśla, że Jezus umarł poza miastem (Hbr 13,13). Mury Jerozolimy wyznaczały swoistą granicę świętego obszaru naznaczonego świętością Boga. Od chwili śmierci Jezusa Boża obecność rozlewa się na cały świat, a nie jest już ograniczona jedynie do Miasta Świętego. W ten sposób każdy może uzyskać przystęp do Ojca. Motyw otwarcia się nieba został także symbolicznie zaakcentowany przez Marka w relacji o śmierci Jezusa na krzyżu. Gdy rozdziera się zasłona przybytku, na której przedstawiono wizerunek nieba, boska Szekinah zostaje „uwolniona” z Miejsca Najświętszego i rozlewa się na cały świat (Mk 15,38). Jeszcze inaczej tę samą prawdę wyjaśnił św. Paweł; twierdzi, że u każdego, kto nawraca się do Chrystusa, opada zasłona która przesłania mu Jasność Pańską” (2 Kor 3,14-16); tym samym osoba taka zyskuje przystęp do Boga, którego nie można osiągnąć poprzez Prawo. Wreszcie św. Jan w apokaliptycznej wizji otwarcia się świątyni niebiańskiej ukazuje, że Arka Przymierza ‒ znak bliskości Boga ‒ towarzyszy tym, którzy oddają cześć boskiemu Pomazańcowi ‒ Chrystusowi (Ap 11,9).
Duch Święty ‒ źródło odwagi w głoszeniu słowa zbawienia (Dz 4,23-31)
Rosik, Mariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2002)
Dymiące stosy i antyczne biografie
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2013)
Polycarp was a 2nd century bishop of Smyrna. According to the “Martyrdom of Polycarp” he died a martyr, burned at the stake. Author says that the fire failed to touch him. In the literary form the “Martyrdom of Polycarp” follow a letter format, but it is also one of the earliest martyr acts. In his description of the death of Polycarp, author follows the way of presenting such events in other ancient authors, as Xenophon (Kyrou paideia) or Callisthenes of Olynthus (Kat’ Alexandrou).
Dzieło Jezusa w ujęciu listów Pawłowych
Rosik, Mariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2008)
In the article author presents the Pauline view of the work of redemption and salvation wrought by Jesus Christ. Paul was a Pharisee, educated in Jerusalem in the school of the famous rabbi Gamaliel I. He was convinced that the only way to salvation is to be faithful to the Torah by observing all 613 commandments of the Jewish Law. After his meeting with Christ by the gate of Damascus, Paul acquired an absolutely new insight into the work of salvation. Paul presented his new conviction in the Christological hymns and prayers of his letters: one can be saved only by faith in Jesus Christ and not by observance of the Law.
E.P. Sanders, Il giudaismo. Fede e prassi (63 a.C.-66 d.C.), red. P. Capelli, seria: Scienze delle Religioni, red. G. Filoramo, C. Prandi, Morcelliana, Brescia 1999, ss. 764
Rosik, Mariusz (Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu, 2002)
Gdy światło zmaga się z ciemnością. Symbolika światła w Mt 28,1-10
Rosik, Mariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
Autor artykułu bada znaczenie symbolu światła w opisie chrystofanii (Mt 28,1-10). W pierwszej części kreśli zasadnicze rysy symboliki światła w tradycji biblijnej i pozabiblijnej Izraela, w drugiej natomiast stara się odczytać właściwe znaczenie owego symbolu w Mateuszowym opisie wydarzeń przy pustym grobie Jezusa. Zgodnie z wyznaczoną strukturą perykopy najpierw ukazuje, w jaki sposób rozumieć symbolikę świtu, błyskawicy i bieli w pierwszej części opisu chrystofanii (Mt 28,1-4). Analizując drugą część Mateuszowego opisu (Mt 28,5-10), od nosi się do motywów starotestamentowych, nawiązując do motywu „wyjścia” (exodusu) i analizując zabieg redakcyjny ewangelisty, by ukazać Jezusa w roli Mojżesza.