Przeglądaj wg Autor "Sielepin, Adelajda"

Teraz wyświetlane 1 - 8 z 8

Chrystus jako „Gloria Dei” w liturgii
Sielepin, Adelajda (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999)
The article presents the issue of God’s Glory revealed in Christ and the confirmation of this lact in liturgy. For the author, the point of departure for this thesis is the most convincing and richest scene of Christ’s Transfiguration that in its main assumptions is shown in the preface about the Transfiguration and in other euchologic texts. Revelation of the God’s glory in Christ exceeds the limits of a historical event and refers to the Messianic times, that is to the reality of liturgy in the Church, to the times of the Holy Spirit who effectively reveals the aspects of this glory in Christ as God, the Son, the Messiah, the High Priest of the New Covenant, the Lord and the End of the New Law. Christ as gloria Dei appears as the only Mediator in the act of Redemption, and the reason why God’s glory is revealed in Christ is salvation only. Christ as gloria Dei is the content of the whole mystery ot liturgy, mainly liturgy of Eucharist.
Duchowość liturgiczna – ukryty postulat Vaticanum II
Sielepin, Adelajda (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021)
Artykuł dotyczy rzadkiego zagadnienia liturgicznego i teologicznego, które bezpośrednio wskazuje na duchowość, ale jednocześnie w pełni korzysta z realiów liturgii. Nie chodzi bynajmniej o proste połączenie dwu dziedzin nauki i życia Kościoła lub ich metodologiczne pomieszanie, ale o spojrzenie na liturgię przez pryzmat ducha oraz zrozumienie, że duchowość znajduje swoje niezbywalne źródło w liturgii ze względu na obecnego i działającego w niej Chrystusa oraz Jego Misterium odkupienia i uświęcenia. Sygnalizowany w tytule temat to duchowość liturgiczna. W krótkim studium autorka prezentuje aktualne wysiłki podejmujące zagadnienie mistycznego aspektu liturgii, rozpoczynając od postulatów Soboru Watykańskiego II poprzez pokazanie kilku prób definiowania duchowości liturgicznej. W tych nawet kilku lapidarnych określeniach przedmiotu badań odsłania się rola historii z dominującym w poszczególnych okresach rozumieniem duchowości, liturgii oraz Kościoła. Rodzi się zatem potrzeba studiów i formacji przy jednoczesnym docenianiu ukrytych pozornie inspiracji nauki soborowej, które w krótkich sformułowaniach kierują uwagę wiernych na główny profil odnowy.
Kobieta w liturgicznym życiu Kościoła
Sielepin, Adelajda (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)
Miejsce kobiety w Kościele i w liturgii od wieków nie jest sprawą oczywistą, a ostatnie motu proprio „Spiritus Domini” papieża Franciszka ożywiło dyskusję na ten temat. W niniejszym artykule podejmujemy temat szerzej, zgodnie z faktami historycznymi, które pozwalają mówić o roli kobiety w życiu liturgicznym Kościoła. Celem tego opracowania jest pokazanie specyfiki powołania kobiety, unikając najczęściej spotykanych porównań i oceny kobiety i mężczyzny w obszarach działalności świeckiej i religijnej. Starożytne źródła świeckie i patrystyczne okazują się bardzo silną i wpływową opcją, kształtującą interpretację Ewangelii i Tradycji Kościoła co do rozumienia misji kobiety w liturgii. Wskutek tego misja ta do tej pory jeszcze uwarunkowana jest w znacznej mierze przesłankami kulturowymi i społecznymi, a wciąż otwarty dla adaptacji pozostaje aspekt chrystologiczny i eklezjalny, który ukazuje misję kobiety w wymiarze mistycznym i teologicznym. Soborowe Magisterium Kościoła wprowadza wiele odkrywczych wątków na ten temat, ale jeszcze wciąż nie jest w pełni rozumiane i akceptowane. Kluczem do odczytania miejsca kobiety w liturgii jest poznanie jej relacji do Misterium Chrystusa, którą w pełni odsłania chrystocentryczna mariologia. Tym samym rośnie przekonanie, że godność kobiety i jej właściwe miejsce w liturgii rozumianej jako Misterium Chrystusa i Kościoła zależy od przejrzystej i jednoznacznie chrystologicznej postawy mężczyzn, a szczególnie duchownych.
Obrzędy dedykacji kościoła i życie sakramentalne. Sakramentalia w kontekście liturgii Kościoła
Sielepin, Adelajda (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2021)
The article displays a relationship between the sacramentals and liturgy by the example of the rite of dedication of the church and altar. Theology of these rites celebrated during the process of erecting a particular church conveys rich spiritual impact upon the community life, their spiritual growth and integration. Starting from the blessing of the area for the future building, along the installment of the cornerstone and finaly dedication of the church and altar, the rites evince deep analogy to the process of Christian initiation. Theology of this sacramental is useful and adequate particularly on commemorating the consecration of the church or of the church’s saint patron. It seems to be valuable in times of weakening faith and relativism when the Christian human dignity and the meaning of the sacred should be rediscovered and appreciated anew.
Paschalny tryptyk chrześcijańskiej inicjacji
Sielepin, Adelajda (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2001)
The paper deals with a very important truth of theological unity of the three sacraments of Christian initiation. This principle is hardly observed in the contemporary pastoral practice, despite of the ancient tradition of the Church and the demands of the Vatican Council II. The proof held in this article begins with revealing theological underground of Baptism, Confirmation and Eucharist in order to show their complementary functions in delivering the complete effect of salvation. These three sacraments create a dynamic continuum within which God gives one a new kind of faith and new identity in Baptism, introduces by the Holy Spirit into the Mystery of Wisdom and Love of Christ and directs towards the Person of Christ Himself present in the Eucharist. Thus the eternal reality becomes available for the Church, though not yet in full dimension, but, as it is possible in the Eucharist, in pignore. For the above reasons the sacraments of initiation should be celebrated together, according to their theological premises and for the spiritual profit of the recipients.
„Pogrzeb chrześcijański: obrzędy, teologia, liturgia”. 47. Sympozjum Wykładowców Liturgiki na Wydziałach Teologicznych i w Wyższych Seminariach Duchownych. Góra w. Anny, 6-8 wrzenia 2011 roku
Ostrowski, Dominik; Sielepin, Adelajda (Towarzystwo Naukowe KUL, 2011)
Wiara w liturgii katechumenalnej
Sielepin, Adelajda (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2005)
Zmartwychwstanie a pokój w świetle czwartej Ewangelii
Sielepin, Adelajda (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1994)
The article concerns the eschatological aspect of peace and its paschal dimension, owing to the relationship between peace and resurrection of Christ. The analyses are based upon the episode of giving peace to the Apostles by the Risen Christ (John 20:19—23). The meaning of that scene, according to John’s theology and symbolism, reveals certain features of peace. First of all Christ’s peace is a messianic gift, which cannot be identified with quietism or apparent serenity achieved by unreal mysticism. Messianic peace brings closer to men the dynamic nature of God revealed mostly in the Paschal Mystery of Christ. The second point refers to the importance of Christ’s presence for receiving peace. The appearance of the Risen testifies His victory over death, sin and over the state of war between God and men. A man can participate in that peace due to the union with Christ, which is expressed by knowing, ginōskein, Him and His paschal truth. To know that truth means to keep Christ’s words, rhēmata (words and facts), with the help of the Holy Spirit — the Paraclete.