Przeglądaj wg Autor "Szamocki, Grzegorz"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 25

Biblical Studies in Poland in the Context of Current Tendencies. SBL Meeting, Berlin, 7-11 of August, 2017
Chrostowski, Waldemar; Rosik, Mariusz; Szamocki, Grzegorz; Malina, Artur; Wróbel, Mirosław S.; Mielcarek, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2019)
Bóg Izraela – wojownik czy miłośnik pokoju?
Szamocki, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
Literackie ujęcie teologicznej refleksji nad dawnymi dziejami świata i Izraela, zaprezentowane w starotestamentowej historiografii, przedstawia obraz Boga, opierając się często na wyobrażeniach i określeniach znanych potencjalnym adresatom biblijnych wypowiedzi Dla dzisiejszego czytelnika Biblii niektóre z nich mogą być jednak trudne do zrozumienia i wzajemnego uzgodnienia. Niniejszy artykuł próbuje rozwiązać problem pogodzenia obrazu Boga JHWH jako wojownika z Jego przedstawieniem jako miłośnika i dawcy pokoju. Analizy zostały przeprowadzone zasadniczo w dwóch etapach, z których pierwszy skupia się na interpretacji określenia „JHWH wojownik”, a drugi – na zrozumieniu wyrażenia „JHWH pokój”. Ich rezultatem jest konkluzja, że ów obraz „JHWH wojownika” jest literackim środkiem w teologicznym przesłaniu o obecności Boga JHWH w życiu człowieka, Jego wszechmocy i wierności. Jako taki jest on jednak podporządkowany koncepcji Boga miłującego pokój i pragnącego obdarzać tym pokojem swój lud.
Boża odpłata według Koheleta
Szamocki, Grzegorz; Pietkiewicz, Dominika (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2009)
The writers of the Old Testament expressed in a lot of places an idea of the recompense of God for good and bad deeds of a man. In principle the recompense should have to have a worldly character. The comprehensive conception of the recompense expressed in the texts of the Old Testament does not present itself however as homogeneous. Testimonies of a development of this conception and of changes in understanding of it are some statements of Koheleth. According to this Israelite sage God recompenses for deeds of a man, but that does not happen automatically. God, who has power over every man, decides himself, if he recompenses, or how and when. A man yet should act well not for fear of the recompense of God, but because of the fact, that he is created in God’s image and according to God’s likeness.
Boże umiłowanie Izraela (Pwt 7,7-10)
Szamocki, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2013)
According to Deut 7:7-10, love is at the root of the relationship of God Jahweh with Israel. Mutual love is inscribed in the covenant between Jahweh and his people. Jahwe’s love for Israel and its characteristics can only be explained by the nature of God. Faithful to the promises given to the fathers of Israel, God shows love to Israel. In the name of that love He chooses Israel from other nations and accompanies him in his history. Out of love He performs great works for Israel and demonstrates His power in the destruction of the enemies who hate Him. The inhabitants of the Persian province of Yehud should be considered as the first recipients of the parenesis of Deut 7:7-10. For them, the reminder of the essence of Jahweh’s love, its constancy and consequences, constituted guidance and instruction in the effort of religious-national postexilic revival and restoration. In addition, the lesson of Deut 7:7-10, according to its place in the structure of the Book of Deuteronomy, provided the basis and motivation for remaining faithful to Jahweh. It encouraged to love Him “with all your heart, with all your soul and with all your strength” (Deut 6:5).
Chrześcijańskie wchodzenie do królestwa niebieskiego na podstawie Jezusowego wezwania „Wchodźcie przez ciasną bramę!...” (Mt 7,13-14)
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2001)
The logion of Mt 7,13-14 is one of the final exhortations in the Sermon on the Mount, where Jesus teaches what performing of the will of God consists in. After giving all the particular norms, Jesus exhorts his listeners to practice them so that they may enter the kingdom of heaven (cf. 7,21). The activity of entering the kingdom of heaven is described as entering through the narrow gate. The exhortation to pass through it (7,13a), which is the principal part of the logion, is given force by two pictures: the wide gate and the broad way (7,13bcd), and the narrow gate and constricted way (7,14). In each of these pictures the way runs through the gate, so that the activities of passing through the gate and passing along the way are one and the same. The function of the gate and that of the way complement each other. The fact that two gates and two ways exist forces one to choose. The wide gate and the broad way enjoy the greater popularity because passing through/along them is easy. That choice has, however, tragic consequences – total destruction. The choice of the narrow gate and the constricted way, and passing through/along them, guarantees that one will find true life. But this choice is not popular. It is the choice of a life that is faithful to the teaching of Jesus, a life in which there may be some difficulties and afflictions because of one's union with Christ. Such a way of life involves following Jesus and being his disciple. It is to such a life that Jesus exhorts in the words: „Enter through the narrow gate". The narrowness of the gate may discourage one from deciding to pass through it, but on this decision depends the eschatological future of those who have been called.
Ernst Jenni, Studien zur Sprachwelt des Alten Testaments, Kohlhammer, Stuttgart 1997, ss. 224.
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2001)
“Holy Seed” in Isaiah 6:13: Echo of an Exclusive Concept of Israel’s Identity
Szamocki, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2022)
The last phrase in Isa 6:1–13, in which critical exegesis sees an element of a post-exilic supplement to an existing text, communicates the thought of surviving the announced destruction of the little remainder referred to as the “holy seed.” The problem considered in the presented study is the meaning of the term “holy seed” in Isa 6:13bβ, the possible context and the historical motive for inserting this phrase into the text of Isa 6, as well as the place of this complementary interference in the historical process of formation of Isa 6. The article presents literary and historical-critical analyses of the terms “seed” and “holy people” relating to the people of God and Israel, especially the expression “holy seed,” which in the Old Testament, apart from Isa 6:13bβ, occurs only in Ezra 9:2, while it appears more often in the Book of Jubilees and in the Aramaic Levi Document. The results of the research lead to the thesis that the supplement in Isa 6:13bβ is a testimony to the last interferences in the composition of Isaiah, behind which stood literati from the Zadokite circles of the Hasmonean period. The prophetic statement in Isa 6:13bβ redefines Israel as God’s people, separate from other nations. For this people there is hope for survival in a small remnant that remains aware of its election and holiness, and faithful to the covenant. This remnant of the people will prove to be the holy seed.
J. L. Ska, L'argilla, la danza e il giardino. Saggi di antropologia biblica, Edizioni Dehoniane Bologna, Bologna 2000, ss. 66.
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2001)
Język integracji narodowej w Joz 24,1–24
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2012)
Tekst Joz 24,1‒24 przedstawia mowę Jozuego do ludu i jego rozmowę z ludem. Literackie i historyczno-krytyczne badania tego tekstu pozwalają na umiejscowienie jego powstania w okresie powygnaniowym, a pierwszych jego adresatów widzieć wśród mieszkańców perskiej prowincji Jehud. Z pomocą prorockiej formuły przedstawione jest najpierw orędzie Boga JHWH. Jego treścią jest historia Izraela, w której sam JHWH jest protagonistą. Ta historia odzwierciedla Bożą naturę. Jako taka miała być motywem do zaufania w teraźniejszości z myślą również o przyszłości. Dla mieszkańców judzkiej prowincji epoki powygnaniowej takie słowa pomagały w uświadomieniu własnej, religijnej i narodowej tożsamości. Budziły poczucie więzów krwi i wiary. Służyły budowaniu pomyślnej przyszłości w Ziemi Obiecanej.
Joachim J. Krause, Exodus und Eisodus. Komposition und Theologie von Josua 1–5 (Supplements to Vetus Testamentum 161; Leiden – Boston: Brill 2014). Pp. XVIII + 488. €126,00. $163.00. ISBN 9789004267787.
Szamocki, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
Odpoczynek dany przez Pana w świetle 1Krl 8,56-61
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)
Tekst 1Krl 8,56-61 prezentuje słowa króla Salomona kończące jego modlitwę z okazji poświęcenia świątyni jerozolimskiej. W pierwszym zdaniu Salomon błogosławi Boga JHWH za dar odpoczynku. W tekstach Starego Testamentu pojęcie odpoczynku nie jest jednoznaczne. Prezentowane studium próbuje dać odpowiedź na pytanie o naturę odpoczynku wzmiankowanego w 1Krl 8,56. Omówiona została kwestia treściowo-literackiej struktury i diachronii passusu 1Krl 8,56-61. Z analizy egzegetycznej, uwzględniającej konkluzje w tym zakresie, można wyprowadzić wniosek, iż w tekście 1Krl 8,56-61 mamy świadectwo rozwoju biblijnej koncepcji odpoczynku danego przez Boga. Deuteronomistyczno-wygnaniowe spojrzenie na wcześniejsze ujęcie odpoczynku (w. 56) zostało zreinterpretowane w kontekście sytuacji powygnaniowej (w. 57-61). W nowej koncepcji fundament odpoczynku został przeniesiony z wierności Boga na zaufanie Mu i posłuszeństwo Jego prawu.
„Oko za oko, ząb za ząb”. Formuła talionu w biblijnym prawie Izraela
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2004)
This paper presents an interpretative study of the talion formula: “eye for eye, tooth for tooth”, occurring in three law codes of the Old Testament, shown against a background of history, function and meaning of this principle in the oldoriental law, particularly in the Code of Hammurabi, as well as in fundamental rules of the oldtestamental law. The research has showed that the famous formula of the Bible should be understood in the meaning of a rule, which confirms the legislator’s intention to protect a human life, especially in the dimension of the social human relations. The expression “eye for eye, tooth for tooth”, stated in the context of a concrete law regulation cannot be understood as a calling to retaliate, revenge, but as an order to rightly pay for harms and give equivalents. Such form of satisfaction should also be an external sign of conciliation between an offender and their victim, what would make possible a new common life in peace.
„Palec to Boży” (Wj 8,15ab). Dlaczego palec a nie ręka?
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2003)
This paper presents an interpretation of the statement of the Egyptian magicians, often neglected in standard commentaries: «This is the finger of God» (Ex 8,15). This comes after the third plague (gnats), and after the magicians' failed attempt to copy it. The expression «finger of God» describes the situation which has come about. «Finger» is used rather than «hand», the latter term denoting general instrumentality, as opposed to detailed and direct activity, especially in reference to God. The term „finger” in the mouth of the magicians indicates that a concrete situation is in view, a situation caused through the direct activity of a god, and that the situation has an instructive function. The instruction is addressed to Pharaoh. He has to understand that Moses is sent by the God YHWH who is present in Egypt, and that there is no one like Him.
Papieska Komisja Biblijna, Natchnienie i prawda Pisma świętego. Słowo, które od Boga pochodzi i mówi o Bogu, aby zbawić świat, tł. H. Witczyk, Verbum, Kielce 2014, s. 240.
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2014)
Pobożność starotestamentalna w świetle 1 Krl 3,6
Szamocki, Grzegorz (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2021)
Świadomość grzechu oraz etyczna i religijna odpowiedzialność młodych w Starym Testamencie
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2015)
Grzech i odpowiedzialność za niego jest jednym z ważnych tematów Biblii. Teksty Starego Testamentu wzmiankują o grzechach ludzi dorosłych, ale także i o grzechach dzieci i młodzieży. Młody wiek nie zwalnia z odpowiedzialności za wykroczenia i braki, zwłaszcza w sferze życia religijnego. Również młodzi ściągają na siebie Boże sankcje, jeżeli zaniedbują się w poznawaniu Boga i w konsekwencji w niewłaściwy sposób mówią o Bogu; jeżeli negują plan i projekt działania Boga dla ludzi i przez ludzi, albo zbyt swobodnie obchodzą się z tym co święte. Stary Testament radzi więc młodzieży, aby w imię poczucia religijnej i etycznej odpowiedzialności, miała respekt przed tym, co Boże i święte, zachowywała umiar w korzystaniu z życia i jego dobrodziejstw oraz nie zapominała o Bożym sądzie.
Świętowanie niedzieli znakiem rozpoznawczym chrześcijan w perspektywie biblijnej teologii szabatu
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2016)
Niedziela jest cotygodniowym świętem chrześcijan dla wspominania i celebracji zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jako dzień wolny od pracy stanowi okazję do odpoczynku, spotkań rodzinnych i zgromadzeń liturgicznych. Celem niedzieli jest przede wszystkim ożywianie i umacnianie opartej na wierze relacji z Bogiem i przenikanie nią codziennego życia. Chrześcijańskie świętowanie niedzieli bazuje na starotestamentowej teologii szabatu w interpretacji Jezusa. W myśl tej nauki niedziela urzeczywistnia szabat, wyrażając jego pełnię w perspektywie historii zbawienia zwieńczonej przez Jezusa Chrystusa i Jego dzieło. Jako taka niedziela jest dniem Boga i dniem dla człowieka. W tym dniu człowiek otwiera się na Boga i Jego działanie oraz na innych ludzi i ich potrzeby. Bóg dopełnia i błogosławi wówczas ludzkie dzieła. W niedzielę człowiek ma możliwość odpoczynku i radowania się z owoców swojej pracy oraz wyrażenia wiary, że wszystko kim jest i co ma, zawdzięcza Bogu.
Symbolika ołtarza w Joz 22,9-34
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2015)
Według tradycji biblijnej związanej z osiedleniem się Izraela w Kanaanie, potomkowie Gada i Rubena oraz połowa plemienia Manassesa otrzymali na zamieszkanie ziemię na wschód od Jordanu. Tekst Joz 22 podaje, że ci Izraelici udzielili pomocy rodakom w zajmowaniu przyznanej im ziemi zachodniojordańskiej, a następnie wyruszyli, aby zamieszkać na swoim terytorium. Po drodze, nad Jordanem, zbudowali ołtarz. Lud pozostający po stronie zachodniej uznał ten ołtarz za nielegalny oraz za znak buntu i niewierności wobec JHWH, które na wszystkich ściągną gniew i karę Boga. W rzeczywistości ołtarz nad Jordanem odpowiadał przepisom o ołtarzu dla JHWH. Nie był konkurencją dla ołtarza w centralnym sanktuarium w Szilo. Nie służył do składania ofiar ani żadnego kultu bałwochwalczego. Jako kopia ołtarza w Szilo otrzymał funkcję świadectwa. Miał świadczyć o przynależności plemion zajordańskich do ludu przymierza i o ich lojalności wobec JHWH. Był wyrazem ich troski o narodową i religijną więź i tożsamość.
T. Veijola, Moses Erben. Studien zum Dekalog, zum Deuteronomismus und zum Schriftgelehrtentum (Beiträge zur Wissenschaft vom Alten und Neuen Testament, 149), Kohlhammer, Stuttgart 2000, ss. 284.
Szamocki, Grzegorz (Kuria Metropolitalna Gdańska, 2003)
The History of the Biblical Text as a Testimony of Evolution under God’s Guidance in the Light of Josh 8:32-35
Szamocki, Grzegorz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2018)
The biblical texts of the Old Testament do not argue with Darwin’s theory of evolution and do not undermine it. On the contrary, properly interpreted, they allow it and even help to look at it from the perspective of faith in God. We can say that the evolution of the world takes place under the guidance and control of God and is inspired by him. This process of evolution occurs in nature and in society. There are texts of the Old Testament which testify to the evolution of socio- -religious institutions and socio-religious views, and the history of some biblical texts attests to such evolution under the control and inspiration of God. One of the examples comes from Josh 8:32-35: Joshua wrote a copy of the Torah of Moses on the stones in the presence of the Israelites and afterwards he read it in the presence of the whole assembly of Israel, including women and children, and the foreigners living with them. This text can be regarded as a post-exilic reinterpretation of Deut 17:18-20. That reinterpretation is a sign of a new view of reality and a new understanding of national and religious identity in the post-exilic community of the Judeans. A history of the biblical text that reflects such a change of views and understanding can be considered as a testimony to evolution under the control and inspiration of God.