Przeglądaj wg Autor "Wojda, Jacek"

Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6

Czas jako droga konieczna i powszechna między Bogiem a człowiekiem
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2013)
The author develops a threefold approach to the issue of time. First, tracing the Aristotelian and Thomistic understanding of time, he undertakes metaphysical considerations on time in its reference to man and God. Secondly, having determined the position of time in the world of real beings, he analyzes the notion of religious time developed by the Catholic Church on the basis of historical events whose heroes were people connected with the revealing God, in particular with Jesus Christ. Thirdly, having identified the time of the Church, he reconstructs the specific way of experiencing time by a Christian. All these three approaches together give an integral perspective to man in time which – according to the author – may be best conceived as a human pathway to God.
„Ewangelia według św. Łukasza” jako dokument historyczny w świetle „Dawnych dziejów Izraela” Józefa Flawiusza
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2012)
The history of Jesus the Nazarene’s life seems to have been provocative for the Roman Catholic Church. In XIX and XX centuries it was marked by many controversies. Thus “The Gospel according to St. Luke” may be recognized as having the great importance in historical debates about the Founder of Christianity. The contribution of this article puts forward a historical approach to the work of St. Luke, which is acclaimed as a worth amid all the writings about Jesus Christ, and the beginning of the Church. The gospel of St. Luke is distinguished by its original and methodical manner of writing, which features its historical character. The author refers to “Antiquities of the Jews” by Flavius Josephus, as this work is devoted to the parallel time to that of Jesus Christ’s life and the beginning of the Christianity. With comparing the lives and works of Luke and Flavius, the historical aspect of “The Gospel according to St. Luke” may be appreciated and shown more clearly.
L’Église catholique et la vertu de la tolérance
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2010)
Zanim tolerancja została uznana za cnotę miała najpierw znaczenie negatywne. Tolerancja jako cnota ma swój fundament w godności człowieka i szacunku, jaki mu się należy. Kontekstem jej ewolucji jest historia religijna Zachodu. Tolerancja jest zagadnieniem, które pojawiło się w historii Kościoła w sposób szczególny w okresie nowożytnym. Zanim przybrała znaczenie pozytywne widziana była jako konieczność pogodzenia się i znoszenia tego, czego nie można zaakceptować. Przedmiotem jej były różnice, jakie pojawiły się w pojmowaniu wiary i Kościoła w chrześcijaństwie zachodnim. Refleksja teologiczna nad tolerancją została oparta na fragmencie z Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 19, 16-22) o spotkaniu Jezusa z bogatym młodzieńcem. Tolerancja jest postawą ewangeliczną. Przedłużenie refleksji przeniesiono na grunt Kościoła, który artykułuje tolerancję w swoim życiu w wymiarach czterech znamion: jedności, świętości, katolickości i apostolskości. Na drodze swojej współczesności Kościół spotyka się z zarzutami nietolerancji. Takie zarzuty zostały postawione przez francuskiego filozofa André Comte-Sponville w Petit traité des grandes vertus nauczaniu papieża Jana Pawła II zawartemu w encyklice Veritatis Splendor z 1993 roku. Argumenty stosowane przez filozofa ukazują ważność ciężaru historii, kultury, a przede wszystkim pojęcia prawdy i jej implikacji moralnych. Podczas gdy papież kładzie nacisk na prawdę, filozof zdaje się utożsamiać tolerancję z wolnością i rozróżniać zasadniczo między tolerancją i prawdą. Jednocześnie neguje on możliwość nauczania o charakterze uniwersalnym. Papież bez zanegowania porządku filozoficznego swoich wywodów przechodzi do porządku wiary, w której Chrystus jest najwyższym nauczycielem prawdy. Wbrew opiniom Comte-Sponville mogliśmy stwierdzić, że prawda jest związana z wartościami, również z wartością, jaką jest tolerancja. Bez wartości nie można być naprawdę tolerancyjnym. Można być obojętnym, neutralnym, ale nie otwartym na innego różnego ode mnie w swych przekonaniach. W tym kontekście znajduje lepsze zrozumienie stwierdzenie, że tolerancja wypływa z godności człowieka. A mówienie o godności człowieka jest równoznaczne z wypowiedzeniem prawdy o nim. Kościół powinien być tolerancyjny w duchu swojej nauki i postawy ewangelicznej swojego Założyciela a jednocześnie prowadzić dialog z prądami, które nie utożsamiają się z wartościami chrześcijańskimi.
La place de l’eveque de Rome dans la communion des Églises durant les premiers voyages des papes de Rome a Constantinople au VIᵉ siecle
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2007)
Poszukiwanie pełnej jedności między Kościołami Wschodu i Zachodu stanowi istotne zadanie, które stawia sobie Kościół na przełomie XX i XXI wieku. Świadczą o tym w sposób wyjątkowy podróże z Rzymu do Konstantynopola trzech ostatnich papieży Pawła VI, Jana Pawła II i obecnego papieża Benedykta XVI. Niewiele znany jest fakt trzech pierwszych podróży o takim samym itinerarium, które odbyły się w pierwszej połowie VI wieku. Jednym ze sposobów ich przedstawienia jest ich wpisanie w perspektywę komunii między Rzymem i Konstantynopolem. Sięganie do przeszłość oświetla dzieje współczesne szczególnie w aspekcie ekumenicznym. Ta konkretna przeszłość z jej trzema podróżami papieskimi stanowi źródło do problematyki eklezjologicznej. Podstawowy problem, który wyłania się współcześnie na drodze pełnej jedności kościelnej jest pytanie o uniwersalną posługę Piotra apostoła i jego każdorazowego następcę, biskupa Rzymu. To pytanie powinno być ujęte w ramy eklezjologii komunii, która nabiera coraz większej wagi od Soboru Watykańskiego II. To pytanie nie wyczerpuje jednak problemu realizacji pełnej komunii kościelnej. Jej istotnym rysem jest wiara, szczególnie w wymiarze fides quae. Innym rysem związanym z poprzednim jest liturgia. Wśród nich swoje miejsce mocno ugruntowane ma rys „piotrowy” komunii kościelnej. Niniejsze studium ma na celu pokazanie i wpisanie roli biskupa Rzymu w komunię kościelną budowaną przez wiarę, przez dyscyplinę i przez sakramenty. Realizowane na bazie źródeł historycznych ma swoje implikacje we współczesności i pozwala na nowo dostrzec wyraźniej najistotniejsze obszary działania papieża w zachowaniu i budowaniu komunii kościelnej.
Miłość samego siebie, poznanie i prawdziwa miłość. Mały traktat o niektórych etapach życia duchowego
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2011)
Quelle place trouve l’histoire dans les recherches théologiques de Karl Rahner et d’Henri de Lubac?
Wojda, Jacek (Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum, 2009)