Teologia w Polsce, 2010, Tom 4, nr 1
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/33501
Przeglądaj
Przeglądaj Teologia w Polsce, 2010, Tom 4, nr 1 wg Data wydania
Teraz wyświetlane 1 - 18 z 18
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Antropologia w relacji do teologiiGóźdź, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Chrześcijańska humanitas w świetle tajemnicy Bożego ojcostwaKaim, Andrzej (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Czy Bóg może być ojcem? Czy Bóg może mieć syna? Pytania, które zapoczątkowało nową erę w dziejach religii pnia abrahamowego. W chrześcijaństwie tajemnica Boskiego ojcostwa stała się źródłem dla rozwoju teologii małżeństwa i rodziny. Rozwinął się również nurt praktykowania miłości uniwersalnej, miłości powszechnej i w tym sensie miłości ekumenicznej, obejmującej całą ludzkość i całe stworzenie. Czy dzisiaj, w kontekście pierwotnych pytań o Boże ojcostwo, możemy odnaleźć odpowiedź na pytania o sens ludzkiej miłości i ludzkiego rodzicielstwa? Jaką wartość ma tajemnica Bożego ojcostwa w przejawach miłości uniwersalnej, praktykowanej przez osoby wolne, konsekrowane, ludzi świeckich i duchownych, charyzmatyków, liderów grup, społeczników, wolontariuszy i ludzi, dla których życie dla innych jest życiową pasją. Tego rodzaju miłości kościelnej i społecznej, który wykracza poza konkretne środowisko i obejmuje całą ludzkość. Stąd miłość uniwersalna – jak wyjaśnia ks. prof. Czesław Bartnik – „ma jakby odrębny status bytowania: jest na pierwszy rzut oka najmniej empiryczna i najmniej dostrzegalna ze wszystkich innych. Nie ma też ona przyjemności miłości erotycznej, nie ma zajmującego instynktu miłości rodzicielskiej, nie ma ciepła miłości w rodzinie, nie ma uroku sympatii dobranych grup, nie ma metafizycznego powabu miłości Boga. Nie jest to potrzeba biologiczna, zajęciem na co dzień, emocją, pasją, zrywem, ekscytacją. Odczuwamy w niej smak poświęcenia, misji, posłannictwa, nieznanej jeszcze dobrze nostalgii, a przede wszystkim najwznioślejszego obowiązku. Z czasem dopiero dostrzegamy w niej ciszę błękitu, blask idei i ciepło bytu” (Łaska drogi, s. 51-52).Pozycja Gisbert Greshake, Trójjedyny Bóg. Teologia trynitarna, przełożył bp Jan Tyrawa, Wrocław: Wydawnictwo TUM 2009, ss. 509.Barth, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Persona sustentat naturam, et non eam ‘substantificat’. De corrigenda editione libri Ioannis Duns ScotiHuculak, Benedykt J. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)W niniejszym artykule jest mowa o odniesieniu Osoby boskiej do natury ludzkiej w Panu Jezusie Chrystusie. Podjęcie tej sprawy stało się konieczne wobec nowego wydania księgi III tego, co bł. Jan Duns Szkot napisał, wyjaśniając Sentencje Piotra Lombarda. Tam bowiem, wbrew wszystkim rękopisom dzieł Szkota, gdzie napisane jest, że Osoba podtrzymuje – sustentat (sustentificat) naturę, w wydaniu drukowanym umieszczono czasownik substantificat, który znaczyłby, że Osoba naturę czyni substancją, czyli nią samą, bo natura i substancja to synonimy. Poza tym, w aparacie krytycznym nie zaznaczono poszczególnych miejsc, gdzie wprowadzono tak istotną zmianę.Pozycja Fragmentaryzacja nadziei w kulturze ponowoczesnejKwiatkowski, Bogusław Daniel (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)The matter discussed in this article is a resultant product of a few issues: the postmodern culture, man’s pursuance and aspirations, which are synthetically defined as a hope, and finally, the matter of fragmentarization of the creation. First, the author explains the most important tendencies stuck in the postmodern culture, emphasizing the matter of deconstruction, and the aim to negate everything that was commonly accepted up until the present. This also means the principles of logics that have heretofore determined the man’s reasoning. All these issues result in dispersion of the human’s personality, and lead to the question of the vision of hope that is so typical to the postmodern human being. After pointing out the ambiguity of the idea of hope, the author carries on with a brief overlook of some religious ideas related to the postmodern culture such as New Age and discordianism. The author focuses on consequences of these beliefs in terms of the vision of hope that are closely related to the postmodern human being. Next, the author passes on to the matter of fragmentarization. He brings in it’s definition, and points out the way that fragmentarization determines the hope in contemporary world. The author doesn’t share the opinion the foregoing tendencies must establish the state of nonsense, and rational chaos that is typical to the discussed culture. This statement is made based on three premises: firstly, according to the Christianity the world is ruled by God, and it leads it to the eschatological pursuance, secondly, it depends a lot on the Christian’s commitment to the faith, and last, the postmodernism is not dominant although it incorpses more and more followers. In the end of the article there is a reference to the Benedict’s XVI Spe salvi encyclic, and an invocation to the Christian activeness in revealing God as the one and only true foundation of hope.Pozycja Il peccato originale tra teologia e scienza, red. Antonio Olmi, Bologna: Edizioni Studio Domenicano 2008, ss. 232.Poznański, Jacek (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Człowiek od poczęcia osobąBartnik, Czesław S. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Trzeba stanowczo odrzucić szerzące się zastraszająco poglądy, że embrion ludzki nie jest „jeszcze” człowiekiem, nie ma życia psychicznego, nie ma duszy i nie stanowi osoby, która jest najdoskonalszą postacią bytu. Jest to tragiczny błąd nie tylko teologiczny, ale przede wszystkim na bazie czystego rozumu i nauki. Błąd ten wypływa głównie z czysto wizualnego i potocznego zestawiania początkowego embrionu z obrazem człowieka już wykształtowanego. Tymczasem rozum dowodzi, że embrion ma w sobie samym – nie na skutek przemian zewnętrznych w czasie i przestrzeni – wszystkie podstawowe in nucleo struktury ludzkie, wraz z duszą i osobą, bo między embrionem a formą wykształtowaną po urodzeniu zachodzi pełna wewnętrzna ciągłość i człowieka nie tworzy czas rozwoju, lecz misterium życia. Czas po poczęciu i fazy rozwojowe są tylko „antropofanią”, czyli jawieniem się embrionu jako człowieka, a nie antropogenezą, czyli późniejszym stawaniem się człowiekiem.Pozycja Sobór Chalcedoński w procesie kształtowania się wiary w Jezusa ChrystusaPyc, Marek (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Mirosław Lesiecki CP, Teologiczna Pasja. Problematyka konkupiscencji śladami Karla Rahnera, Warszawa: Wydawnictwo THETOS 2009, ss. 383.Góźdź, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Podsumowanie badań nad odkryciem i nad identyfikacją grobu Mikołaja KopernikaJezierski, Jacek (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Personalistyczna koncepcja Kościoła według Czesława Stanisława Bartnika [Lublin 2009, ss. 253].Trojanowski, Mariusz R. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Współczesne zadania teologii. Wizja J. Ratzingera/Benedykta XVISzymik, Jerzy (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja John Paul II’s Idea of Trinitarian EcclesiologySiwecki, Leon (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Poprzez ukazanie natury Kościoła w relacji do Trójcy Świętej oraz przywołanie odniesienia communio eklezjalnej do communio trynitarnej, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Oznacza to, że Kościół nie tylko rodzi się z tajemnicy trynitarnej, lecz również jest przeniknięty Trójcą; jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata. Nauczanie Jana Pawła II wskazuje, że Kościół odbija w sobie communio trynitarną, kroczy w kierunku Trójcy. Jest miejscem spotkania historii trynitarnej Boga z historią człowieka. Kościół stanowi obecność Trójcy Świętej w czasie.Pozycja Konstytucja Benedykta XII „Benedictus Deus”. Próba nowego spojrzenia na kontrowersjęNaumowicz, Cezary (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Personalizm w nauczaniu Jana Pawła IIKról, Remigiusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Zu den letzten Dingen. Neue Perspektiven der Eschatologie, red. T. Herkert, M. Remenyi, Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft 2009, ss. 224.Naumowicz, Cezary (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Olivier Clément, Boski Kosmos. Wybrane zagadnienia z kosmologii, tłum. z wł. P. Mikulska, Kraków: Wyd. Salwator 2010, ss. 83.Dańczak, Andrzej (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)Pozycja Marek Jagodziński, Sakramenty w służbie ‘communio’. Studium teologiczno-komunikacyjne, Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2008, ss. 483.Szymik, Jerzy (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)