Premislia Christiana, 1993-1995, T. 6
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/915
Przeglądaj
Przeglądaj Premislia Christiana, 1993-1995, T. 6 wg Data wydania
Teraz wyświetlane 1 - 18 z 18
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Życie liturgiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w PrzemyśluHaręzga, Stanisław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Kult maryjny w posoborowym Magisterium KościołaSroka, Józef (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Sprawozdanie z działalności Wyższego Seminarium Duchownego diecezji kamieniecko-podolskiej za rok akademicki 1992/93 (od 1.09.1992 do 19.09.1993)Ślepowroński, Jan (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Koncepcja duchowości człowieka w analizie egzystencjalnej V.E. FranklaWolicki, Marian (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Das Hauptverdienst der Existenzanalyse und Logoteherapie V. E. Frankls ist die richtige Würdigung der Geistigkeit des Menschen, das Zeigen, dass neben der biologischen und psychischen auch die noetische oder geistige Dimension existiert. Diese Dimension ist eben dieser Faktor, der die leib—psychisch—geistige Einheit und Ganzheit der menschlichen Person bildet und garantiert. Das Problem der Geistigkeit des Menschen fasst Franki in zwei Aspekten: im ontischen und dynamischen Aspekt Wenner über dem Seist im ontischen Aspekt schreibt, bestimmt er ihn ais die geistige Person, die das Existieren im Menschen der geistigen Dimension bedingt und die Grundlage der spezifischen Dynamik, so genannter Noodynamik ist. Wenn er wieder über den Geist im dynamischen Sinn schreibt, so unterstreicht er die Eigenart der geistigen Sphäre der psychophysischen Sphäre gegenüber, und sogar die Fähigkeit der Gegenüberstellung dieser Sphäre, des so genannten noopsychischen Antagonismus. Die geistige Person instrumentiert die psychophysische Sphäre, indem sie ihr Instrument und Ausdrucksmittel macht. Die geistige Person unterliegt nicht den krankhaften Prozessen und man kann an się immer in Prozess der Therapie appellieren. Die geistige Person entstelt nicht durch Zeugung, sondern wird von dem absoluten Geist erschaffen.Pozycja Sprawozdanie z działalności Wyższego Seminarium Duchownego i Instytutu Teologicznego w Przemyślu za rok akademicki 1993/94Haręzga, Stanisław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Przepowiadanie Słowa Bożego w świetle ostatnich dyrektyw Papieskiej Komisji BiblijnejPotocki, Stanisław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Stanisław Sieciński - biskup przemyski 1609-1619Śliwa, Tadeusz (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Sieciński Stanislaus natus anno 1560 Siecinii diocesis Plocensis. Post educationem, quam a. 1574 Cracoviae in Academia inchoavit et Romae continuavit lauream utriusąue iuris adeptus est. Post reditum in patriam in cancelaria regali Cracoviae ut secretarius laboravit. Data occasione aliąuot beneficia ecclesiastica accumulavit i. a. pariochiam Lubaczoviensem dioec. Premisliensis, praeposituram Posnaniensem, Cracoviensem. Anno 1609 nominatus episcopus Premisliensis a rege, 3 Augusti praeconisatus a papa Paulo V, 27 Novembris 1609 gubernationem dioecesis accepit. Brzozoviae constanter residebat, tamen singulis annis visitabat praesertim haec loca, ubi bona mensae episcopalis reperiebantur. Dioecesis Premisliensis sub respectu religionis mixta erat, nam multi Rutheni orthodoxi reperiebantur. Post mortem episcopi orthodoxi Michaelis Kopystenski, qui unionem Berestensem non accepit, Sieciński apud regem impetravit nominationem Athanasii Krupecki, qui unioni favebat. Post primum quadriennium regiminis relationem de statu dioecesis Romam misit. Durante regimine contra cumulantes plura beneficia sine dispensatione apostolica procedebat, praeterea observationem disciplinae ecclesiasticae inter clerum curabat. Principalis eius cura in eo versabatur, ut primordia collegii patrum Societatis Jesu Premisliae fundaret, eo fine ut seminarium clericorum erigeret, eisque antiquam ecclesiam s. Petri dedit. Tres vel ad minus duas synodus dioecesanas celebravit. Tria Collegia mansjonariorum et unum psalteristarum erexit. Premisliae conventum filialem monialium ordinis s. Benedicti instituit, quinque ecclesias consecravit. In rebus politicis totaliter parti regali favebat. Anno 1619 die 16 Octobris Brzozoviae Sieciński mortuus est, sepultus tamen Premisliae.Pozycja Homilia Księdza Arcybiskupa Józefa Michalika Metropolity PrzemyskiegoMichalik, Józef (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Matka Maryla Franciszka Witkowska - w służbie Bogu i człowiekowiChołyk, Helena (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Przygotowanie liturgii i przeżywanie jej przez Liturgiczną Służbę Ołtarza i małe grupy modlitewnePrzepadło, Wiesław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Liturgia uprzywilejowanym miejscem lectio divinaHaręzga, Stanisław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Konieczność modlitwy liturgicznej w niedzielnych i świątecznych porządkach nabożeństwGłowa, Władysław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Kult Eucharystii poza Mszą św.Krakowiak, Czesław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Eucharystia w życiu pierwszych wspólnot chrześcijańskichKopeć, Jerzy Józef (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Muzyka i śpiew w odnowionej liturgiiGniady, Mieczysław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Homilia Księdza Biskupa Bolesława TaborskiegoTaborski, Bolesław (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Pozycja Duchowość a wspólnotaWolicki, Marian (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Der Artikel befaßt sich mit dem Problem der gegenseitigen Zusammenhänge zwischen der Geistigkeit und der Gemeinschaft. Jede Art und jeder Still der Geistigkeit hat irgendwelche Beziehung zur Gemeinschaft. Die Relation zu anderen Personen ist ein besonderes Merkmal der Geistigkeit des Menschen. Man nimmt an, daß die richtig entwickelte und reife Geistigkeit soli mit der positiven und tiefen Beziehung des Einzelwesens zur Gemeinschaft koexistieren, so wenn es um innere Einestellung, wie auch um äußere Teilnahme am Leben der Gemeinschaft geht. Negative Relation zur Gemeinschaft ist wiederum ein Zeichen der unreifen Geistigkeit. Die Relation zwischen der Geistigkeit des Einzelwesens und der Gemeinschaft ist jedoch zweiseitig. Es existiert auch der Einfluß der Gemeinschaft auf die Geistigkeit des Einzelwesens. Die Gemeinschaft versichert der Entwicklung der Geistigkeit des Einzelwesens gewissen Objektivismus, schützt vor den Wunderlichkeiten und Deformationen. Die Gemeinschaft spielt also die Rolle gewisser Art "sozialen Spiegels" fur die Entwicklung und Schätzung der Geistigkeit des Menschen.Pozycja Dojrzała religijnośćWolicki, Marian (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 1995)Die reife Religiosität ist ‒ nach dem Gründer der humanistischen Psychologie G. Allport ‒ ein der grundsatzlichen Kriterien der reifen Personalität. Die reife Religiosität existiert damals, wenn die religiösen Werte ais solche das höchste Ziel sind, ohne utilitarische Einstellungen oder ohne das Funktionieren der Abwehrmechanismen. Die Reife soli sich im Bereich aller vier grundsätzlichen Elemente, die Religiosität bilden, äußern: im dogmatischen, kultischen, ethischen und institutionellen Element. Außerdem erfordert die reife Religiosität auch das Zusammenwirken und Harmonie zwischen diesen Elementen, so daß sie integrierte Sphare der transzendenten Relationen des Menschen bilden. Die reife Religiosität muß sich auch mit klarer Bestimmung des Lebenszieles und mit der Realisierung des Lebensideals binden.