Polonia Sacra, 1998, R. 2 (20), Nr 3 (47)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/1396
Przeglądaj
Przeglądaj Polonia Sacra, 1998, R. 2 (20), Nr 3 (47) wg Data wydania
Teraz wyświetlane 1 - 19 z 19
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Trybunał Apostolski Roty Rzymskiej (szkic historyczno-kanoniczny)Rozkrut, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)L’articolo intitolato Tribunale Apostolico della Rota Romana presenta la storia e l’attività del Tribunale, é diviso in due parti. All’inizio, l’articolo analizza l’origine della Rota Romana (o Sacra Romana Rota, come originariamente veniva denominata). Sull’origine di nome del Tribunale si sono avanzate molte, presentate in testo, ipotesi. La storia della Rota Romana ha le sue radici nel XII secolo. Successivamente é stata presentata, in prim a parte dell’articolo, la storia del Tribunale fino al CIC ’17, e alle Norme della Rota Romana pubblicate nel 1934. La seconda parte analizza il Tribunale Apostolico nel CIC ’83, nella Pastor Bonus (1988), nel Regolamento Generale della Curia Romana (1992). Normae Romanae Rotae Tribunalis, in vigore dall’anno 1994, fanno l’ultim a e sostanziale parte dello studio sul Tribunale Apostolico.Pozycja Ezechielowa rzeka wypływająca ze Świątyni (r. 47). Aspekt geograficzny i budowa literackaHałas, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)La visione di Ezechiele sili fiume che scaturisce dal Tempio è presentata in modo più plastico e suggestivo che qualsiasi altra imm agine biblica analoga, che presenta un cambiamento del deserto nel terreno verde. Analizzando più dettagliatam ente i suoi vocaboli che si riferiscono all’aspetto geografico, cioè acqua, fiume, mare vediamo, che il suo autore è molto interessato proprio di questi term ini: li impiega con maggiore frequenza e m ette nelle costruzioni letterarie più elaborate. Così dipinge la sua immagine suggestiva di un potente fiume tem porale (uadi) che aum enta velocemente e porta nel Deserto di Giuda e nella valle del Mar Morto grandi quantità dell’acqua, tanto preziosa in questi terreni aridi. L’acqua produce subito un cambiamento splendido di tutto il deserto, incluso il M ar Morto, in una vastissim a oasi, piena di alberi fruttiferi e il M ar Morto stesso diventa un bacino pieno di acqua dolce e di buoni pesci. Ciò crea le condizioni di vita molto favorevoli agli uomini, che popoleranno tu tta la zona. L’immagine dell’acqua, che proviene dal nuovo Tempio gerosolimitano, illustra in modo suggestivo l’attività di Dio verso tutto il suo popolo. Il suo influsso è del tutto positivo e benevolo. Porta la guarigione, la gioia e la vita. Mi sono occupato anche delle due interpretazioni bibliche di quest’immagine di Ezechiele che sviluppano il suo messaggio teologico. La prim a si trova nella versione dei LXX. Si può vedere, che il suo traduttore è meno attento all’immagine geografica e dimostra la tendenza alla teologizzazione. Più che immagine geografica egli sottolinea l’attività vivificante di Dio verso il suo popolo. L’autore dell’Apocalisse continua la stessa direzione e m ette sulla riva del fiume l’albero della vita, che si trovava nel paradiso biblico (Gen 2, 8). Anche il fiume diventa divinizzato ed em ana la luce divina. Esprime così il carattere eccezionale dei doni escatologici.Pozycja Źródła ekofilozofîiZwoliński, Andrzej (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Already at the beginning of the 20th century there appeared a group of thinkers and researchers of culture such as: Lew Szestow, Arnold Toynbee, Oswald Spengler or existentialists who anticipated an approaching end of the civilisation. A feverish search for certainty and safety, which the existing institutions and beliefs no longer provided, began. An attem pt to build a “new ecological paradigm” started with ecophilosophers selecting from the history of human thought the issues that remained in opposition to prevailing mechanistic materialism. The "Green thread” in western philosophy was strengthened by the fascination with the religions and philosophy of the East. In such a way the components of a “new paradigm” were constituted making room for ecophilosophy to appear. A number of factors, some more than the others, played a supporting role in the origins of ecophilosophy (ecosophy) and in its reception. They include: new social movements for environment protection; reports on the condition of the world showing alarmingly bad state of ecological degradation (U Thant's report, Roman Club experts' report); changes in science – the appearance of systems theory and new physics based on holistic reasoning; the philosophy of science showing relativity of all scientific assumptions; postmodernistic criticism of great ideas of contemporary civilisation of the West (progress, accumulating wealth or efficiency as the criterium of truth); the development of ecology as a science which deals with mutual interactions between animals, plants and ecosystems or between them and their physical environment; emergence of alternative lifestyles – countercultures – defying the “insatiable culture” and fulfilling the ideas of community bonds, economic selfsufficiency, spirituality, restraint in consumption, self-realization, ecological sensitivity, equality of sexes, rejection of violence, adapting “be more instead of “have more” way, etc; reception of the Far East spirituality in the second half of the 20th century to an extent greater than ever before; dissenter opinion about contemporary technics and economy, the appearance of strong feminist movement, opposition literature resisting materialistic progress, mass culture and other alienating features of contemporary civilisation, development of studies on aboriginal peoples cultures.Pozycja Ks. Wiesław Przygoda, Funkcja charytatywna Kościoła po Soborze Watykańskim II, Lublin 1988, ss. 272. Instytut Teologii Pastoralnej K.U.L. Promocyjna Seria Wydawnicza „MIGG”Wal, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Pozycja Jochen August, Sonderaktion Krakau, HamburgBolewski, Andrzej (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Pozycja Święty Tomasz z Akwinu a Pismo ŚwięteTyrol, Anton (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)San Tommaso viene oggi spesso studiato come grande filosofo e teologo specialmente nei rami della teologia fondamentale e dogmatica. Ma non meno significativa è la sua attività biblica che ha delle dimensioni complete. Tutta la vita di San Tommaso è segnata con l’attività biblica. Tommaso già come baccalaureus biblicus ha fatto cosidetta cursoria, cio significa una lettura continua della Sacra Scrittura è una spiegazione delle parti difficili. Da Tommaso abbiamo i commentari biblici dei libri di Antico Testamento è dal Nuovo. Inoltre esiste anche cosidetta Catena di tutti i quatro Vangeli, cioè le glosse ai testi dei Vangeli con delle citazioni dei Padri della Chiesa. Tommaso d’Aquino è vicino anche alle scienze bibliche con la sua regola della spiegazione non esclusivistica dei testi biblici, poi con il suo interesse per la critica testuale anche con la sua attenzione per il contesto biblico è per l’intenzione del autore inspirato. Queste regole esegetiche che usava San Tommaso vengono sottolineate anche dal metodo esegetico di oggi che si chiama il metodo storico-critico.Pozycja Konstanty Michalski, Filozofia wieków średnich, Kraków 1997, s. 636. (Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie, Studia do Dziejów Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, 5/ Pontificia Academia Theologica Craciviensis – Studia res gestas facultatis theologicae Universitatis Jagellonicae illustrantia 5)Milde, Wolfgang (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Pozycja Die Auffassung der Glaubensquelle M. J. Seheebens im Licht der Tübinger SchuleNapiórkowski, Andrzej (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Powyższa refleksja ukazuje koncepcję źródła wiary w ujęciu Mateusza Józefa Scheebena w świetle katolickiej szkoły teologicznej z Tybingi. Źródło wiary zawężono tu do jej przedmiotu, czyli Objawienia zawartego w Piśmie św., Tradycji i Kościele, dlatego też analiza wiary samej w sobie (jako akt) nie została uwzględniona. Scheeben – wybitny niemiecki dogmatyk odnowionej teologii scholastycznej końca XIX w. – jakkolwiek nie zaliczany do żadnej ówczesnej orientacji teologicznej, to jednak w pewien sposób związany ze wszystkimi, okazuje się być pod pośrednim (poprzez szkołę Rzymską) i bezpośrednim wpływem szkoły z Tybingi. W kontekście kulturowych i teologicznych zmagań racjonalizmu z fideizmem (relacji między wiarą i rozumem, między Bogiem a światem), opierając się na dorobku teologów z Tybingi łączy metodę historyczną ze spekulacją i akcentuje teologię jako naukę (J.S. Drey, J.B. Hirscher, J.A Möhler). Teolog z Kolonii zrywa z wielowiekową zafałszowaną interpretacją dokumentów Soboru Trydenckiego, mówiących jakby o dwóch źródłach wiary (partim – partira.) i jednoznacznie wskazuje na jedno Objawienie, przybierające różne formy swojej ekspresji. Dlatego mówiąc o źródle wiary w swojej „Theologische Erkenntnislehre”, odwołuje się do Pisma św., Tradycji i Kościoła - rozumianych wyraźnie jako jedna całość. Koncepcja Tradycji u Scheebena jest bardzo bliska zasadzie Tradycji J.E. Kuhna. Chodzi tu zwłaszcza o takie ujęcie Tradycji jako źródła chrześcijańskiej wiary, które uzupełnia Pismo św. Z kolei Kościół jest przez Scheebena postrzegany jako dynamiczne źródło i norma wiary. Kościół zatem to przede wszystkim życie, i to o wymiarze pneumatologicznym, stąd tradycja kościelna u Scheebena – bazując na „Einheit in der Kirche” J .A Möhlera – jest aktualnym procesem życiowym.Pozycja Feministyczna odnowa mariologiiŻyciński, Wojciech (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Nell'articolo é toccato il problema della nuova interpretazione del mariologia fatto da teologia feministica. Fa la critica di quell'interpretazione. L'analisi critica e la ricerca delle nuove forme teologiche sono richieste e anche necessarie. Non possono essere però sottovalutate le regole generali che guidano la teologia e sopratutto la dogmatica. La mancanza della conseguenza metodologica in ermeneutica, l 'ignoranza della Tradizione, un privato modo di pensare poste sopra l'ufficiale insegnamento del Magistero della Chiesa, chiamate „unicamente giuste” hanno poco che fare con teologia. Prima che le féministe comincino fare teologia, dovrebbero conoscere le regole che guidano la teologia.Pozycja Zastosowanie fikcji literackiej dla wyrażenia właściwej prawdy na terenie literatury biblijnejJelonek, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Il termine finzione letteraria deriva dal termine latino fictio che significa invenzione, supposizione, formazione. La finzione è una caratteristica del mondo presentato in un’opera letteraria: questo mondo è stato inventato dall'autore, sia esso reale o fantastico. In un'opera in cui troviamo la finzione letteraria appaiono anche elementi che si riferiscono – direttamente o indirettamente – alla conoscenza del mondo reale del lettore. E una realtà storica, topografica e di costume. La finzione letteraria è un modo di presentare la trama, in cui l’invenzione serve a trasmettere il contenuto proposto dall’autore. La veracità dell’opera invece, ossia la sua conformità alla realtà, non riguarda il modo di presentare, ma il contenuto dell’opera. Per questo anche un’opera fittizia può essere un mezzo usato per trasmettere la verità. Bisogna però saperla leggere conforme al genere letterario dell’opera, servendosi di adeguate chiavi di interpretazione. Nella presente comunicazione vengono presentati esempi di generi letterari biblici che si servono della finzione: parabola, favola, novella storica, midrash, pseudonimia e apocalittica. L’analisi delle applicazioni della finzione letteraria nella Bibbia ci dimostra che lo scopo a cui serve la finzione è sempre la trasmissione della verità sulla salvezza. Per questo l’invenzione che costituisce il nucleo della finzione letteraria, nell’ambito della letteratura biblica non può essere chiamato in nessun modo una menzogna.Pozycja Spotkanie z Chrystusem Zmartwychwstałym w EucharystiiSzczepaniec, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Resurrection of Christ is one of the most important components of redemption. “If Christ has not been raised [form death],” St. Paul teaches us, “then we have nothing to preach, then your faith is a delusion and you are still lost in your sins.” (1 Cor 15,17) How deeply during Eucharist do we take to our heart this importan t truth? W hat does our meeting with Resurrected Christ who comes to us under cover of the signs look like? These questions are intim ate. Everyone can answer them in accordance with their own experience of faith. Through his deliberations, the author wants to aid this faith so th at it might rejoice more in the presence of Resurrected Christ and be able to receive in a better way the gifts which He brings. This is not an easy task. We were brought up in a tradition in which the tru th about the presence of Resurrection of Christ in Eucharist was not stressed much. What was stressed was His Offering on the Cross. In connection to this teaching an attem pt is being made to accentuate the joyful truth that Resurrected Christ is among us and Eucharist is the privileged place of meeting with Him. As He comes to us under cover of the signs, a closer look will be taken at these liturgical signs that particularly bear the radiance of resurrection.Pozycja Jubileusz 600-lecia Wydziału Teologicznego w Krakowie 1397-1997Kubiś, Adam (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Im Artikel unter dem Titel „Jubiläum der 600-jährigen Existenz der Krakauer Theologischen Fakultät 1397-1997” beschreibt der Verfasser die wichtigsten Ereignisse des oben genannten Jubiläums. Das Jubiläum war vom 20.10.1996-20.10.1997 gefeiert. Das genaue Datum seiner Errichtung hat am 11.01.1997 stattgefunden. Dieses Datum war besonders sowohl von der Papstlichen Theologischen Akademie Krakau, im Rahmer derer sich aktuell diese Fakultät ihre wissenschatsdidaktischen Aktivität entwickelt, wie auch von der Jagiellonen Universität, durch das grofîe wissenschaftliche Symposion, gefeiert worden. Der Höchepunkt der Jubiläumsfeier hat sich in der Anwesenheit von Johannes Paul. II am 08.06.1997 stattgefunden. Am Vormittag dieses Tages hat der Papst die selige Hedvig – Königin von Polen und die Gründerin dieser Fakultät und der Emeuerung der Krakauer Universität – heiliggesprochen. Danach, am Nachmittag dieses Tages, ist zum Treffen des Papstes in der akademischen St. Anna Kirche und im Collegium Maius der Jagiellonen Universität mit den Stellvertretem aller polnischen Hochschulen – unter denen die Anwesenheit ihre Rektoren erwähnt sein solite – gekommen. Der Artikel macht eine syntetische summe von Fakten des Jubiläumsjahres nicht nur der wichtigen aber auch von kleinerer Bedeutung.Pozycja Formacja formatorów (Pierwszy międzynarodowy kurs dla wychowawców seminariów: Rzym 1997)Galis, Tomas (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)In November 1993 the Congregation for Catholic Upbringing issued a document: “Recommendations concerning the preparation of seminary tutors”. The document focuses on preparing the tutors who, in the tuition process, perform the basic tasks which establish spiritual direction in the entire formation work. Therefore bishops, as those directly responsible for the functioning of seminaries, should realise great responsibility for forming those who will be entrusted with the tuition of future priests. “It is obvious that only those well-formed tutors, experienced in the skill of tuition, will be able to form the priests who have spiritual, intellectual and humane qualities which are commonly considered to be important and which were examined in detail in the “Pastores dabo vobis” adhortation.” (Wskazania, 83). “A more common and promulgated is the form of periodically held congresses – longer or shorter – “aggiornamento". They usually turn out to be very useful, especially when they are spent in an atmosphere of spiritual depth and optimism, under the guidance of bishops and according to the demands of the specified programmes.” (Wskazania, 13). The organizers of the first stationary course for rectors of diocesan seminaries, which was organized by the Association of Rectors of Roman Catholic Colleges under the auspices of the Congregation for Catholic Upbringing and held in Rome from 25 to 26 July 1997, had all this in mind.Pozycja Gminy żydowskie Macedonii i Achai na szlaku Pawła ApostołaPindel, Roman (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)The article discusses the activity of Apostle Paul in the two provinces: Macedonia and Achai. The facts found in the Acts, Paul's Letters, writings of ancient authors and excavated finds constitute the grounds for the description of his missionary activity. The article calls the reader's attention predominately to the relationship between Paul and Jewish communities both at the stage of establishing churches and later, the data on the period permitting. To an extent greater than in Asia, the activity in Macedonia and Achai is connected with the listeners of Jewish origin.Pozycja Środki uświęcenia chrześcijanina według Sługi Bożego Księdza Jana BalickiegoMierzwa, Michał (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Le prêtre Jean Balicki distingue des moyens „spécialment constitués pour la sanctification” et des moyens autres pour le meme but. Les primiers moyens sont: une prière et mémoire aux choses finals, Une prière – selon Serviteur du Dieu – c’est „une respiration de l’âme”, c’est „une conversation de l’homme peccable à Dieu Très saint”. Serviteur de Dieu présente une dependence entre la priere et l’humilité. Des sacraments: l’Eucharistie et la Pénitence sont les moyens de la perfection chrétienne. Le prêtre Jean Balicki écrit: „Eucharistie c’est un miracle sur des miracles qui se renouvelle jusqu’à la fin du monde”. La Pénitence est le plus grande dòn pour le chrétien. Une souffrance est toujours „presente” dans l’Eglise. Pour le chrétien la souffrance a valer plus grande quand il l’unie avec la souffrance du Christ. La mortification c’est – selon de Serviteur du Dieu – un condition de la vie pieuse. Le prêtre Balicki distingue une mortification exterière (c’est une mortificatio de corps et ses sens) et interiere (une mortification de la raison, de la volonté, de l’imaginations et de la mémoire). Une cncentration est unie avec la mortification. Dans la vie quotidienne la concentration c’est une mémoire de Dieu qui est le meilleur Père. Pour son existence une concentration a besoin l’humilité. Une mémoire „des choses finales” c’est un moyen – de Serviteur du Dieu – „qui est donné par l’Esprit Saint” pour le chrétien. Une reflexion sur la mort, sur le jugement de Dieu et sur le jugement dernière, sur l’enfer, sur la pourgatoire et sur le ciel aide le chrétien se détacher de ses affaires terrestres et s’adresser aux affaires éternelles.Pozycja Zadania świeckich w porządku doczesnymBorutka, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Sanctification of the world today depends on the involvement of the laity. It is essential that the lay public should be involved in political, economic and cultural life. This is the basic duty of the faithful and nothing can excuse their absence from social life. Considering the helplessness that overwhelms many catholics today the Holy Father reminds us that the evangelization logic is not purely human logic. The following words from the Gospel confirm this: “Master, [...] we worked hard all night long and caught nothing. But if you say so, I will let down the nets.” (Lk 5, 5-6). “Let your nets down and fish,” repeats the words of Jesus Christ the Successor of Peter. Are we entitled not to let them down because of the lack of faith in the world today?Pozycja Studia Theologica Scepusiensia Nr. I. Znaky éasov. Zbomik referatov z interdisciplinârneho seminaro, Spisské Podhradie – Spiśska Kapituła 1998, str 114Jelonek, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Pozycja Prace a śtudie Żylińskiej Univerzity. Séria humanitnâ 1, Dokument PBK Interpretócia Biblie v Cirkvi. Zbornîk prispevkov z medzinârodnej konferencie konanej na Katecheticko-pedagogickej fakulte sv. Ondreja ŻU v dńoch 23-25. Októbra 1997, Ruźomberok 1998.Bogacz, Roman (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Pozycja Education for Tolerance Through the BibleChmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)Autor pragnie skoncentrować się na trzech aspektach: 1) czytanie Biblii jako komunikacji Boga (transkomunikacji); 2) interpretacja Biblii w kontekście wieloreligijnym i ekumenicznym; 3) apostolat biblijny w zsekularyzowanym świecie jako konwersacja. Jako punkt wyjścia autor przyjmuje stwierdzenie brytyjskiego filozofa M. Oakeshotta, że edukacja jest nie tyle nagromadzeniem informacji, lecz wprowadzeniem do konwersacji, a nawet samą konwersacją-obcowaniem. Według konstytucji II Soboru Watykańskiego Dei Verbum (1965), objawienie jest samokomunikacją Boga. Interpretacja tekstów Pisma świętego – jak stwierdza Dokument Papieskiej Komisji Biblijnej o interpretacji Biblii w Kościele (1993) – korzysta z bogatych tradycji tak judaistycznych, jak i wczesnochrześcijańskich. Ruch ekumeniczny skłania wszystkich chrześcijan do relektury tekstów biblijnych w duchu posłuszeństwa dla Ducha Świętego, tolerancji i miłości, szczerości i pokory. Apostolat biblijny – co potwierdził V Kongres Katolickiej Federacji Biblijnej w Hong Kongu (1996) – kładzie nacisk na współpracę międzyludzką, zarówno na polu wyjaśniania tekstu Biblii, jak i realizacji wskazań wynikających z Biblii w ramach „dialogu życia”. Wychowanie do tolerancji jest częścią konwersacji-obcowania, do której powołana jest każda osoba ludzka.