Communio, 2016, R. 36, nr 1-2 (193-194)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19863

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2016, R. 36, nr 1-2 (193-194) wg Temat "Bernard z Clairvaux"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Jezus i Królestwo
    Fédou, Michel (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)
    Druga prośba Modlitwy Pańskiej była interpretowana na wiele sposobów, często w terminach rzeczywistości politycznej. Ale Królestwem jest Jezus we własnej osobie, osobiście – autobasileia (Orygenes), Król chwały w niebie oraz ubogi i pokorny na święcie. Jest niemożliwe, by oddzielić w Jezusie z Nazaretu Jego osobę i Jego „sprawę”; on jest osobiście swoją sprawą. Jest konkretną realizacją i osobową formą przybycia królestwa Bożego. Dlatego też całe przepowiadanie Jezusa o przyjściu królestwa Bożego jak i jego objawienie oraz jego działanie zawierają chrystologię ukrytą i niebezpośrednią, która była sformułowana po Wielkanocy w wyznaniu jawnym i bezpośrednim (W. Kasper).
  • Miniatura
    Pozycja
    Your will be done on earth as it is in heaven...
    Kereszty, Roch (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)
    Wielu teologów (np. św. Bernard z Clairvaux i św. Bonawentura) umieszczało obraz Boży człowieka w jego wolnej woli jako najbardziej boskim przejawie ludzkiej natury. Zjednoczenie ludzkiej woli z wolą Bożą uważano w tradycji duchowej za skuteczny sposób łączności z Panem. Nasza w tym wytrwałość jest naśladowaniem na ziemi Bożej wieczności. W sercu zjednoczonym z Bożą wolą panuje królestwo Boże. Wtedy „Pan przechadza się w nas jak w duchowym Raju, królując nad nami wraz ze swym Chrystusem, który siedzi w nas po prawicy duchowej mocy” (Orygenes). I tak jak ostatnim słowem Jezusa było Tetélestai, „Wykonało się”, tak i my powinniśmy się starać, abyśmy na końcu ziemskiego życia mogli powiedzieć: „Mamy nadzieję, że wypełniliśmy Boży plan dla nas”.