Kultura-Media-Teologia, 2025, nr 63

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/39336

Przeglądaj

Przeglądaj Kultura-Media-Teologia, 2025, nr 63 wg Temat "annihilation"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Zagłada i niosący ją w „Odysie płaczącym” i „Dniu gniewu” Romana Brandstaettera
    Budzanowska-Weglenda, Dominika (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2025)
    Polski poeta, dramaturg, powieściopisarz i tłumacz żydowskiego pochodzenia, „hebrajski Europejczyk” i „przybysz z semickiej i klasycznej kultury” mocno osadzony w polskości i z łatwością przekraczający granice etniczne i kulturowe – Roman Brandstaetter (1906–1987) – w swojej bogatej spuściźnie literackiej poruszał m.in. problem wojny (co nie dziwi, bo sam przecież przeżył dwie wojny światowe), zagłady, cierpienia z powodu zła, ale i duchowej przemiany czyniącego to zło. Niniejszy artykuł na wybranych fragmentach dwóch dramatów pokazuje, jak ten autor ujął problem zagłady wojennej i ludzi jej doświadczających, a także jej… sprawców. W jednoaktówce Odys płaczący z 1956 roku, wprost odwołującej się do eposów Homera i zagłady Troi, Brandstaetter tak naprawdę przywołuje „noc wrześniową” 1939 roku. Jej sprawca staje się tułaczem-pokutnikiem – bez ojczyzny, bez rodziny, bez domu… Akcja drugiego dramatu – w trzech aktach, Dzień gniewu z 1962 roku, toczy się w Polsce podczas niemieckiej okupacji. Butny i ambitny SS-Sturmbannführer Born – jak Odys – niesie zagładę, ale takie postępowanie prowadzi go do… rozpaczy. Brandstaetter pokazuje, że „wojna skutkuje nie tylko śmiercią bezbronnych i niewinnych ludzi, ale też etycznie wyjaławia i deprawuje morderców – tych, którzy tę śmierć zadają”. Mogą jednak, jeśli tylko zechcą, przejść wewnętrzną, duchową przemianę.