Kultura-Media-Teologia

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Pustelniczy charyzmat Karmelu w świetle najdawniejszych dokumentów Zakonu
Matulewicz, Elżbieta (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Charyzmat Karmelu stanowi ciągle żywą inspirację do życia kontemplacyjnego w samotności i oddzieleniu od świata – niezależnie od tego, czy ktoś należy do Zakonu, czy żyje na osobności w świecie. Dziś również, tak jak w czasach proroków, Ojców Pustyni i dawnych eremitów z Góry Karmel, współcześni pustelnicy i pustelnice żyją w ciszy i samotności, przebywając nieustannie z Panem, który ich przynęcił i wyprowadził na pustynię, aby tam mówić do ich serc (por. Oz 2, 16). W niniejszym artykule na podstawie najdawniejszych pism karmelitańskich: Reguły św. Alberta, listu „Ignea sagitta” Mikołaja Francuza i dokumentu „De institutione primorum monachorum” ukazane zostaną główne elementy pustelniczego charyzmatu Karmelu. Należą do nich: powołanie do nieustannego przebywania z panem, naśladowanie Chrystusa modlącego się na górze, walka z mocami zła i kierownictwo Ducha Świętego.