Liturgia Sacra, 2022, R. 28, nr 2 (60)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29973

Przeglądaj

Przeglądaj Liturgia Sacra, 2022, R. 28, nr 2 (60) wg Temat "akolita"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Praktyczny wymiar ustanowienia posług dla kobiet
    Sobeczko, Helmut Jan (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)
    Wprowadzona w 2021 r. przez papieża Franciszka zmiana brzmienia kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, chociaż z pozoru drobna, niesie za sobą bardzo znaczące skutki. Dopuszczenie do posług w Kościele kobiet wiąże się bowiem nie tylko z teologicznym uzasadnieniem, ale stanowi również praktyczne wyzwanie. Ta właśnie praktyczna strona dopuszczania kobiet do posług w Kościele stanowi kanwę refleksji w niniejszym artykule.
  • Miniatura
    Pozycja
    Prawno-liturgiczne konsekwencje zmiany brzmienia kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Geneza dopuszczenia kobiet do podjęcia na stałe posługi lektoratu i akolitatu w świetle motu proprio „Spiritus Domini”
    Bartocha, Waldemar (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)
    Artykuł wyjaśnia, na czym polega zmiana wprowadzona w kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. przez papieża Franciszka na mocy motu proprio „Spiritus Domini”. W wyniku tej nowelizacji kobiety zostały dopuszczone do podjęcia na stałe posługi lektora i akolity w Kościele rzymskokatolickim. Autor w swoich rozważaniach wychodzi od ukazania istoty reformy święceń niższych, jaką przeprowadził papież Paweł VI, wydając list apostolski motu proprio „Ministeria guaedam” z 15 sierpnia 1972 r. Następnie omawia kryteria historyczne, teologiczne i pastoralne stojące u podstaw zmiany wprowadzonej w prawodawstwie kodeksowym, jeśli chodzi o realizację liturgicznej posługi lektoratu i akolitatu. Papież Franciszek poprzez motu proprio „Spiritus Domini” doprowadza do dojrzałości proces reformy rozpoczętej w 1972 r. przez Pawła VI i dokonuje ważnej systematyzacji na płaszczyźnie terminologii oraz w sposób bardziej widoczny uwypukla świecki charakter posług opartych na chrzcie i bierzmowaniu, przeznaczonych do służby kościelnej.