Liturgia Sacra, 2022, R. 28, nr 2 (60)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29973

Przeglądaj

Przeglądaj Liturgia Sacra, 2022, R. 28, nr 2 (60) wg Temat "akolitat"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Czy istnieją granice liturgicznej posługi kobiety?
    Brzeziński, Daniel (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)
    Po opublikowaniu przez papieża Franciszka, 10 stycznia 2021 r., Listu apostolskiego motu proprio „Spiritus Domini”, wśród wielu pytań rodzących się na kanwie papieskiej decyzji o zmianie kanonu 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego pojawiło się i to dotyczące granic liturgicznej posługi kobiety w Kościele. Autor opracowania stara się na nie odpowiedzieć, odnosząc się do „posług” w Kościele łacińskim w rozumieniu – przede wszystkim – Listu apostolskiego motu proprio „Ministeria quaedam” św. Pawła VI z 15 sierpnia 1972 r. oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego św. Jana Pawła II z 25 stycznia 1983 r. Jednak termin „posługa” w znaczeniu szerszym oznaczać może niemal każdą formę służby czy też posługiwania w Kościele, w tym także posługę w liturgii wynikającą z sakramentu święceń. Stąd w artykule nie zabrakło również refleksji nad możliwością takiej „liturgicznej posługi” kobiety. W przypadku lektoratu i akolitatu dotychczasowa granica liturgicznej posługi kobiet już nie istnieje. Gdy chodzi o sakrament kapłaństwa, granica liturgicznej posługi kobiet w Kościele katolickim w świetle niezmiennego nauczania Kościoła jest absolutnie nieprzekraczalna. Otwarta i niejednoznaczna pozostaje natomiast kwestia dopuszczania kobiet do diakonatu, choć na gruncie dostępnych świadectw historycznych nie da się potwierdzić tezy, że w starożytności chrześcijańskiej kobiety miały udział w pierwszym stopniu sakramentu święceń. Zresztą byłoby to sprzeczne z magisterium Ecclesiae o niemożności przyjmowania przez kobiety kapłaństwa, stanowiącego kolejny stopień tego sakramentu.
  • Miniatura
    Pozycja
    Prawno-liturgiczne konsekwencje zmiany brzmienia kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Geneza dopuszczenia kobiet do podjęcia na stałe posługi lektoratu i akolitatu w świetle motu proprio „Spiritus Domini”
    Bartocha, Waldemar (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)
    Artykuł wyjaśnia, na czym polega zmiana wprowadzona w kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. przez papieża Franciszka na mocy motu proprio „Spiritus Domini”. W wyniku tej nowelizacji kobiety zostały dopuszczone do podjęcia na stałe posługi lektora i akolity w Kościele rzymskokatolickim. Autor w swoich rozważaniach wychodzi od ukazania istoty reformy święceń niższych, jaką przeprowadził papież Paweł VI, wydając list apostolski motu proprio „Ministeria guaedam” z 15 sierpnia 1972 r. Następnie omawia kryteria historyczne, teologiczne i pastoralne stojące u podstaw zmiany wprowadzonej w prawodawstwie kodeksowym, jeśli chodzi o realizację liturgicznej posługi lektoratu i akolitatu. Papież Franciszek poprzez motu proprio „Spiritus Domini” doprowadza do dojrzałości proces reformy rozpoczętej w 1972 r. przez Pawła VI i dokonuje ważnej systematyzacji na płaszczyźnie terminologii oraz w sposób bardziej widoczny uwypukla świecki charakter posług opartych na chrzcie i bierzmowaniu, przeznaczonych do służby kościelnej.