Bolińska, Marta (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2025)
Celem artykułu jest przypomnienie i analiza oryginalnego słuchowiska J. Domagalika „Andante con speranza” (1985) pod kątem obecności w nim wyraźnych znaków sztuki radiowej. Eksplikacja radiowego spektaklu według koncepcji Michała Kaziowa pozwala na konstatację, że słuchowiska oryginalne mają duży potencjał audialny i awizualny, który sprzyja skupianiu się na efektywnym działaniu kodu audytywnego kształtującego wyobraźnię odbiorcy, gdzie głos ludzki staje się najważniejszym narzędziem komunikacji. Dominująca w przedstawieniu sfera foniczna odsłania bogactwo radiowego tworzywa, które kształtuje dramaturgię słuchowiska.
