Tarnowskie Studia Teologiczne, 1979, T. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/13546
Przeglądaj
Przeglądaj Tarnowskie Studia Teologiczne, 1979, T. 7 wg Temat "antiquity"
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Damnati ad bestiasLongosz, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)W artykule podana jest krótko pełna suma informacji na temat starożytnej egzekucji damnatio ad bestias. Cały artykuł można podzielić na trzy zasadnicze części i epilog. W pierwszej części autor stara się scharakteryzować zamiłowanie starożytnych Rzymian do igrzysk amfiteatralnych – munus; przedstawia historyczny rozwój igrzysk amfiteatralnych, budowę i funkcję amfiteatru, który stał się terenem walk gladiatorskich, miejscem sztucznie organizowanych polowań (venationes), i terenem krwawych egzekucji dokonywanych na skazańcach przez dzikie zwierzęta. W drugiej części autor omawia, kto, kiedy i w jakich okolicznościach był skazywany przez prawo rzymskie na rozszarpanie przez dzikie zwierzęta, kiedy i za co skazywano na nie chrześcijan, podkreśla, że egzekucja ta była species primae poenae, a nie summum supplicium, bo zdarzały się wypadki, że nie wszyscy skazani na rozszarpanie przez zwierzęta ginęli, opisuje egzekucje specjalne stosowane wobec kobiet (skazywane na dzikie krowy lub byki – pilae), a wreszcie stara się odtworzyć całą pełną scenę egzekucji damnatio ad bestias, która kończyła się zawsze dobiciem i wymordowaniem na środku areny poszarpanych, żyjących jeszcze ofiar. W trzeciej części artykułu autor opisuje krótko jak na tę egzekucję reagowali cesarze rzymscy (Konstantyn W. zabronił jej w 325 roku na Wschodzie, a Honoriusz w 404 roku na Zachodzie) i chrześcijanie (Atenagoras, Tertulian, Nowacjan, Św. Augustyn, Prudencjusz). W epilogu przytoczone są w tłumaczeniu polskim trzy fragmentarycznie przekazane starożytne opisy damatio ad bestias: Męczeństwo św. Tekli, Męczeństwo chrześcijan z Lyonu, Męczeństwo św. Perpetui i Felicyty.