Tarnowskie Studia Teologiczne, 1979, T. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/13546
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Jezus wzorem męczenników i prześladowanych w Ewangelii św. ŁukaszaBednarz, Michał (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Dawne uroczystości jubileuszowe w SzczepanowieBudyn, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Damnati ad bestiasLongosz, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)W artykule podana jest krótko pełna suma informacji na temat starożytnej egzekucji damnatio ad bestias. Cały artykuł można podzielić na trzy zasadnicze części i epilog. W pierwszej części autor stara się scharakteryzować zamiłowanie starożytnych Rzymian do igrzysk amfiteatralnych – munus; przedstawia historyczny rozwój igrzysk amfiteatralnych, budowę i funkcję amfiteatru, który stał się terenem walk gladiatorskich, miejscem sztucznie organizowanych polowań (venationes), i terenem krwawych egzekucji dokonywanych na skazańcach przez dzikie zwierzęta. W drugiej części autor omawia, kto, kiedy i w jakich okolicznościach był skazywany przez prawo rzymskie na rozszarpanie przez dzikie zwierzęta, kiedy i za co skazywano na nie chrześcijan, podkreśla, że egzekucja ta była species primae poenae, a nie summum supplicium, bo zdarzały się wypadki, że nie wszyscy skazani na rozszarpanie przez zwierzęta ginęli, opisuje egzekucje specjalne stosowane wobec kobiet (skazywane na dzikie krowy lub byki – pilae), a wreszcie stara się odtworzyć całą pełną scenę egzekucji damnatio ad bestias, która kończyła się zawsze dobiciem i wymordowaniem na środku areny poszarpanych, żyjących jeszcze ofiar. W trzeciej części artykułu autor opisuje krótko jak na tę egzekucję reagowali cesarze rzymscy (Konstantyn W. zabronił jej w 325 roku na Wschodzie, a Honoriusz w 404 roku na Zachodzie) i chrześcijanie (Atenagoras, Tertulian, Nowacjan, Św. Augustyn, Prudencjusz). W epilogu przytoczone są w tłumaczeniu polskim trzy fragmentarycznie przekazane starożytne opisy damatio ad bestias: Męczeństwo św. Tekli, Męczeństwo chrześcijan z Lyonu, Męczeństwo św. Perpetui i Felicyty.Pozycja O kulcie świętego Stanisława ze SzczepanowaNowak, Adam (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Praktyka kanonizowania świętych przed ogłoszeniem dekretałów papieża Grzegorza IXDudziak, Jan (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Prymas Krzysztof Antoni Szembek ze Szczepanowa na tle swojego roduNowak, Adam (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Inwentarz kultu św. Stanisława ze Szczepanowa biskupa i męczennika w diecezji tarnowskiejSamborski, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Motywy ikonograficzne postaci św. Stanisława Szczepanowskiego na podstawie zabytków z terenu diecezji tarnowskiejSzczebak, Władysław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)The article is an effort to system atize the iconography of St. Stanislaus Bishop and Martyr – based on many ancient relics in the Tarnów diocese. Szczepanów the birthplace of the Saint is in this diocese. The author belives th at the oldest image of St. Stanislaus in this diocese is a gothic sculpture in wood from 1350-60, coming from the church in Zawada near Tarnów. To the most precious relics belong the paintings in Szczepanów: St. Stanislaus „in trono” from the XVI-th century and St. Stanislaus in the group „Santa Conversazione” from about 1518 and also two triptych wings from about 1500; they contain 12 episodes from St. Stanislaus’ life and are kept in the diocese museum in Tarnów. In all the rich iconography of St. Stanislaus we can segregate 4 groups of content them es namely: 1. devotional paintings with a single figure of the Saint (the Saint without attribute, with attribute and on the throne), 2. devotional paintings with St. Stanislaus among other saints (choir of patrons, Santa Conversazione and adoration of the Virgin by the Saints), 3. more or less extended narration cycles about the Saint’s life and 4. paintings showing single episodes from the Saint’s life.Pozycja O czym rozmyślać przy konfesji św. Stanisława biskupaWojnowski, Jan (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Św. Stanisław ze Szczepanowa i Bolesław Śmiały w literaturze polskiej. Historia motywuAdamek, Zbigniew (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Pierwiastki wychowawcze wysnute z życia św. Stanisława biskupa i męczennika (do zastosowania w katechezie młodzieżowej)Bednarczyk, Piotr (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Główne nurty twórczości filozoficznej ks. Stanisława AdamczykaKowalczyk, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Artykuł składa się z czterech części, z których pierw sza zawiera biografię księdza Stanisława Adamczyka (1900-1971) oraz jego charakterystykę jako kapłana i uczonego. Był on w latach 1946-1967 profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierownikiem I Katedry Metafizyki, od r. 1966 członek Papieskiej Akademii św. Tomasza z Akwinu i Religii Katolickiej. Kapłan Diecezji Tarnowskiej, długoletni profesor Teologicznego Instytutu w Tarnowie. Opublikował ponad trzydzieści prac naukowych, w tym: trzy monografie – Tomistyczna teoria poznania zmysłowego (Tarnów 1938), De obiecto form ali intellectus nostri secundum doctrinam S. Thomae Aquinatis (Roma 1933, 19552), De existentia substantiali in doctrina S. Thomae Aquinatis (Roma 1962), trzy podręczniki – Metafizyka ogólna (Lublin 1960), Krytyka ludzkiego poznania (Lublin 1962), Kosmologia (Lublin 1963). W pracach ks. prof. Adamczyka uwidaczniają się dwa istotne nurty tematyczne: epistemologiczny i ontologiczno-teodycealny. Część druga artykułu charakteryzuje dorobek Profesora w zakresie epistemologii. Wykazywał on, polemizując ze stanowiskiem wielu tomistów, istnienie jednego tylko przedmiotu formalnego ludzkiego umysłu; jest nim byt jako byt, a nie istota bytu materialnego. Interesował się także strukturą ontyczną aktu ludzkiego poznania, oraz w skazywał na obiektywizm poznania człowieka. Trzecia część artykułu omawia problematykę ontologiczną i teodycealną ks. Adamczyka. Był autorem podręcznika, pisanego metodą scholastyczną, Metafizyki ogólnej. W obszernej monografii De existentia substantiali wykazuje: 1° akceptację przez Arystotelesa realnej różnicy w strukturze bytu pochodnego; 2° bezpośredniość aktu stwórczego Boga w odniesieniu do poszczególnych bytów przygodnych; 3° instrumentalny charakter przyczyn naturalnych odnośnie aktu istnienia. Ostatnia część artykułu omawia inne wątki tematyczne ks. Adamczyka: kosmologiczny (podręcznik „Kosmologia”), antropologiczny i etyczny.Pozycja Męczeństwo jako znak prawdziwości religii chrześcijańskiej w ujęciu apologetów starochrześcijańskichŁomnicki, Edward (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Niektóre aspekty teologii męczeństwa w literaturze wczesnochrześcijańskiejLongosz, Stanisław (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)W swojej krótkiej disertacji, bardzo bogatej w cytowane źródła autor ukazuje te aspekty starożytnej teologii martyriologicznej które stanowią fundament dzisiejszej teologii męczeństwa. We wstępie autor ukazuje najpierw ewolucję w czasie pojęcia „MARTYS – MARTYR” podkreślając, że tylko chrześcijaństwo ma swoich męczenników. W osnowie artykułu, wykazuje się, że męczeństwo wczesnochrześcijańskie miało zawsze charakter Chrystologiczny, że Chrystus mieszkał i cierpiał w męczenniku w momencie jego męki. W oczach męczenników męczeństwo oznaczało także pewną „teleiosis”, która jest dopełnieniem i doskonałością, zdefiniowaną później przez Klemensa Aleksandryjskiego. Męczeństwo było ponadto traktowane, jak drugi chrzest, który łączy z Bogiem zaraz po opuszczeniu tego świata, i zawsze posiada ścisły związek z Eucharystią. Na końcu artykułu ukazany jest również kościelny walor męczeństwa: męczennicy są chwałą Kościoła i ukazują jego niezwyciężalną siłę.Pozycja Ogólnopolskie uroczystości ku czci św. Stanisława w diecezji tarnowskiejSzarwark, Teodor (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)Pozycja Komentarz biblijny do czytań mszalnych na uroczystość św. StanisławaBednarz, Michał (Seminarium Duchowne w Tarnowie, 1979)