Communio, 2017, R. 37, nr 2-3 (198-199)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/20009

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2017, R. 37, nr 2-3 (198-199) wg Temat "Bóg"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Dualizm etyczny Martina Luthra a Jacoba Böhme. Porównanie.
    Giel, Joanna (Wydawnictwo Pallottinum, 2017)
    Luther i Böhme przypisywali Bogu dwa przymioty: miłość (die Liebe) i gniew (der Zom). Podczas gdy miłość miała wskazywać na Boże miłosierdzie, gniew związany był z Bożymi przykazaniami i polegał na tym, że człowiek łamie etyczny postulat Boskiej sprawiedliwości. Wyobrażeniu Boga towarzyszyło u Luthra przekonanie o Jego wszechmocy. Zasadnicza różnica między myślicielami polegała na tym, że Luther argumentował z pozycji teologa, natomiast Böhme z pozycji filozofa. Jednakże pomimo przedstawionych słabych stron porównania, wiele punktów teozofii Böhmego koresponduje z przesłaniem Luthra. Nawet jeśli teza Luthra „simul iustus et peccator” owocowała znacznie większymi konsekwencjami, jak np. teorią o usprawiedliwieniu przez łaskę, której brak jest u Böhmego, to jednak punkt wyjścia dla obu myślicieli był ten sam: w człowieku istnieją dwie natury: dobra i zła. Również kwestie biograficzne pozwalają zestawić Jacoba Böhmego i Martina Luthra jako myślicieli, którzy doświadczyli trudnych, prowadzących do rozpaczy i melancholii przeżyć.
  • Miniatura
    Pozycja
    Vermittelte Unmittelbarkeit. Die Kirche als Zwischenraum zwischen Gott und Mensch?
    Schockenhoff, Eberhard (Wydawnictwo Pallottinum, 2017)
    Od czasów Schleiermachera istnieje domniemana podstawowa różnica między katolikami i protestantami, stanowiąca przyczynę wszystkich różnic w nauczaniu. W odniesieniu do rozumienia wolności przez Lutra, ta podstawowa różnica znajduje się w Bezpośredniości Człowieka wobec Boga, będąc rezultatem protestanckiego priorytetu o usprawiedliwieniu. Katolickie zrozumienie polega na pośrednictwie Kościoła w zbawieniu. Podążając za teologią katolickiej szkoły w Tübingen w XIX wieku, artykuł ten rozwija koncepcję Pośredniczącej Natychmiastowości. Kościół nie jest przeszkadzającym podmiotem między Bogiem a człowiekiem, ale przez głoszenie Ewangelii i sakramentów Kościół pośredniczy w bezpośredniej odpowiedzi człowieka na Boga. Artykuł weryfikuje zdolność tej teorii poprzez analizę luterańskiego rozumienia Pisma Świętego i wolności.