Jedna z zasad Reformacji Solus Christus zrodziła na gruncie teologii - teologię krzyża. Za teologią krzyża opowiedział się Marcin Luter w tezach heidelberskich przygotowanych na zwołany na koniec kwietnia i początek maja 1518 roku konwent niemieckich augustianów w Heilderbergu. W teologię krzyża Lutra wniósł oryginalny wkład biskup i hrabia Nikolaus Ludwig von Zinzendorf (1700-1760). W swojej teologii krzyża von Zinzendorf akcentuje rany Zbawiciela, z których najważniejsza jest rana przebitego włócznią żołnierza boku Chrystusa. Teza von Zinzendorfa o sercu jako organie poznania Zbawiciela poprzez ranę przebitego boku Jezusa ekumenicznie współbrzmi z kultem Serca Jezusa. W pobożności serca, zarówno tej von Zinzendorfa, jak i tej związanej z kultem Serca Jezusa chodzi o oglądanie Niewidzialnego poprzez to, co widzialne.
