Analecta Cracoviensia, 2019, T. 51
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/14824
Przeglądaj
Przeglądaj Analecta Cracoviensia, 2019, T. 51 wg Temat "antropologia"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Kościół na wzór Jezusa Chrystusa w perspektywie II Soboru WatykańskiegoKrólikowski, Janusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2019)Eklezjologia II Soboru Watykańskiego stanowi niezmiennie punkt odniesienia dla każdej autentycznej refleksji o Kościele, o jego misji oraz o sposobach jego kształtowania w perspektywie rozwoju historycznego. Nauczanie ostatnich papieży zwraca uwagę na potrzebę odniesienia Kościoła do Chrystusa jako jego wzoru. Aby to zalecenie móc wypełnić, konieczne jest sięgnięcie do nauczania II Soboru Watykańskiego, pytając się, w jaki sposób i w jakich aspektach jego nauczanie ukierunkowuje Kościół na jego wzór, który osobowo określa sam Jezus Chrystus. Niniejszy artykuł stara się udzielić odpowiedzi na to pytanie, zwracając najpierw uwagę na początek Kościoła w Jezusie Chrystusie, aby na tym tle określić, w jaki sposób i w jakim zakresie treściowym jest On zasadą życia Kościoła i jego wzorem. Dopełnieniem refleksji ściśle eklezjologicznej jest zwrócenie uwagi na aspekty antropologii indywidualnej i społecznej, którą znajdujemy w nauczaniu soborowym. W tej ostatniej kwestii chodzi o wskazanie na wzorczość antropologiczną Chrystusa, którą powinien uwzględniać Kościół w pełnieniu swojej misji zbawczej.Pozycja Miłosierdzie antropologiczne w doświadczeniu mistycznym (Faustyna Kowalska) i refleksji filozoficznej (Józef Tischner). Elementy (teo-)antropologii ontologicznej. Część IMacheta, Lidia (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2019)Artykuł stanowi pierwszą część studium poświęconego analizie porównawczej dwu wizji miłosierdzia antropologicznego: religijnej o charakterze mistycznym – ukazanej w Dzienniczku Faustyny Kowalskiej i etyczno-religijnej o charakterze refleksyjnym − zawartej w myśli filozoficznej Józefa Tischnera. Niniejszy artykuł koncentruje się na analizie wizji miłosierdzia antropologicznego ukazanej w Dzienniczku. Ogólna zgodność badanych wizji w aspekcie religijnym pozwala badać je z perspektywy jednego problemu: wzajemnego oddziaływania etyki i religii. Problem jest podejmowany na gruncie (teo-)antropologii ontologicznej (bada człowieka od strony możliwości i powinności bycia sobą). Cel analiz to uzasadnienie tezy, iż wzajemne oddziaływanie etyki i religii jest możliwe przy założeniu czynnika metafizycznego. Cel ten osiąga się poprzez pokazanie, iż etyczno-religijne miłosierdzie antropologiczne w rozumieniu Tischnera ma metafizyczne podstawy oraz istotę i że w pojęciach Tischnerowskiej metafizyki można określać zjawiska religijnego miłosierdzia antropologicznego ukazanego w Dzienniczku.Pozycja Od zniszczonych butów do antropologii daru. Duszpasterska geneza personalizmu św. Jana Pawła IIGryz, Krzysztof (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2019)Jednym z głównych wątków bogatego magisterium św. Jana Pawła II jest tematyka antropologiczna. Pytanie o człowieka, o jego naturę, jego egzystencjalny etos i ostateczne powołanie, które odnajduje w Bogu, było tematem pierwszej, programowej encykliki Redemptor hominis. Jednak geneza zainteresowania tematem człowieka była wcześniejsza i sięga początków formacji intelektualnej i duchowej Karola Wojtyły, a także jego pracy kapłańskiej. Znaczącym elementem tej historii jest duszpasterstwo młodzieży akademickiej w Krakowie. Stało się ono nie tylko praktycznym polem doświadczenia człowieka, ale i inspiracją do naukowej refleksji filozoficzno-teologicznej. Jej owocem były dwa dzieła, w których Wojtyła formułuje zarys swojego personalizmu integralnego: Miłość i odpowiedzialność oraz Osoba i czyn. Zawarta w nich analiza podmiotowości człowieka będzie później fundamentem jego nauczania o godności osoby ludzkiej, której najgłębszy fundament znajduje się w stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boga, w odkupieniu dokonanemu przez Chrystusa i powołaniu człowieka do wspólnoty miłości z Bogiem w wieczności. Artykuł przedstawia zasadnicze linie tego rozwoju, począwszy od pierwszych konferencji na temat człowieka skierowanych do krakowskich studentów, aż po teologię ciała, rozwijaną w trakcie środowych audiencji w Watykanie.