Communio, 2014, R. 34, nr 3 (187)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19753

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2014, R. 34, nr 3 (187) wg Temat "Christians"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Koegzystencja chrześcijan i muzułmanów
    Jomier, Jacques (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)
    Od początku islamu chrześcijanie i muzułmanie żyli razem w różnych miejscach naszego globu. Bywały tam cierpienia, nie brakowało konfliktów; największym jednak błędem byłoby dostrzeganie wyłącznie walk, albowiem pokojowa koegzystencja w całym życiu codziennym była zjawiskiem najczęstszym. Islam starał się od pierwszych chwili swego pojawienia się podtrzymywać więzy z chrześcijaństwem i judaizmem. Dopiero później, poczynając od Medyny, pojawiły się różnice pomiędzy tradycjami wielkich Kościołów chrześcijańskich a Koranem. Odtąd też staje się jasne, że sami tylko muzułmanie uważali się za prawdziwych uczniów Mojżesza i Jezusa, albowiem chrześcijanie i Żydzi mieliby zmienić ich przesłanie. W społeczeństwach zarządzanych według zasad muzułmańskich daje się łatwo zauważyć, że nie-muzułmanie mieli bardzo szybko otrzymywać legalny status ustalający ich prawa, zwłaszcza status „ludzi Księgi” (ahi al-Kitâb, oznaczający przede wszystkim Żydów i chrześcijan, do których dodano z biegiem czasu także innych). Ta sytuacja pax islamica gwarantowała porządek i minimum praw. Stanowiła jednak w rzeczy samej okres przejściowy islamizacji. W przeszłości religia zespalała się przeważnie z krajem lub polityką (cuius regio, eius religio). Potem nastąpiły znaczne zmiany i wiele religii dokonało własnego aggiornamento', zaczęła się także stopniowo narzucać pełna szacunku sekularyzacja wartości religijnych w granicach im właściwych. Czy to jest możliwe, by tego rodzaju zjawisko wystąpiło w społeczeństwach muzułmańskich? Jeśli garść myślicieli muzułmańskich, którzy zmagają się o ponowne otwarcie bram refleksji w materii jurydycznej, ale z pełnym poszanowaniem dla istoty wiary, dojdzie do tego, że będzie słyszana (a niektórzy muzułmanie dochodzą nawet do stwierdzenia, iż ta garść reprezentuje milczącą większość), wówczas mogłyby się otworzyć nowe perspektywy dla koegzystencji chrześcijan i muzułmanów z pełnym poszanowaniem istotnych wartości jednych i drugich.
  • Miniatura
    Pozycja