Kunicka, Małgorzata (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2017)
Dominująca we współczesnym świecie redukcjonistyczna wizja człowieka sprowadza go do wymiaru materialnego i pomija niezbywalne prawo dziecka jako osoby do wychowania będącego urzeczywistnianiem tkwiącego w nim człowieczeństwa. Dziecko jako układ odniesienia dla systemu aksjonormatywnego musi posiadać jasno określony wzorzec zachowań oraz funkcjonujący system wzmacniający jego zachowania pozytywne oraz zapobiegający zachowaniom negatywnym. Potrzeba więc dziś – bardziej niż dotychczas – wnikliwego rozpoznawania i odbudowania tradycji pedagogiki personalistycznej oraz powrotu jej założeń w praktyce wychowawczej. Artykuł stanowi prezentację tomistyczno-fenomenologicznej koncepcji personalizmu Karola Wojtyły jako propozycję zmiany uprawianej filozofii wychowania.
