Kultura-Media-Teologia, 2019, nr 36

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36588

Przeglądaj

Przeglądaj Kultura-Media-Teologia, 2019, nr 36 wg Temat "art"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Jego wysokość But – rzecz o kulturowym znaczeniu (część I)
    Wrześniak, Małgorzata (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2019)
    Studium jest, po pierwsze, próbą klasyfikacji kulturowych znaczeń nadawanych obuwiu; po drugie, ma na celu wykazanie tzw. długiego trwania owych znaczeń uzupełnianych o dodatkowe treści wynikające z historycznych i kulturowych uwarunkowań. Tekst został podzielony na dwie części. Pierwsza stanowi wstępną prezentację przedmiotu badań jako obiektu o muzealnej wartości, w tym kolekcjonerstwa obiektów archeologicznych i historycznych oraz współczesnego zbieractwa przedmiotów klasyfikowanych jako znaczące ze względu na cenę, projektanta lub znanego właściciela (celebrytę). W tej części zostanie też omówione historyczne znaczenie butów jako drogiego wyrobu rzemieślniczego, określającego status społeczny właściciela, a także pierwsze symboliczne treści wywodzone z tekstu Pisma Świętego, przypisywane obuwiu w sztuce dawnej (but – symbol obecności Boga). Część druga obejmuje omówienie różnych kulturowych zapożyczeń butów lub ich wizerunku we współczesnych sztukach wizualnych z analizą ich symboliki w odniesieniu do historycznie i kulturowo przyjętych znaczeń na przestrzeni dziejów. Wybrane artefakty (dzieła sztuki: obrazy, rzeźby, instalacje i artystyczne reklamy) zostały pogrupowane pod względem dominującego symbolicznego znaczenia zastosowanego w nich obuwia, to jest: but jako obraz śmierci i vanitas, but jako przedmiot pożądania (fetysz i symbol seksu). Podsumowanie tekstu obejmuje interpretację sensu symbolicznego wybranych zdjęć reklamowych autorstwa Petera Lippmanna, która unaocznia długie trwanie znaczeń nadawanych przedmiotom, jak i fakt, iż nie jest możliwe – proponowane przez niektórych – podejście wybiórcze do owych znaczeń.
  • Miniatura
    Pozycja
    Metody badań komunikatów wizualnych
    Pagel, Edyta (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2019)
    Jedną z najistotniejszych cech kultury popularnej jest jej wizualny charakter, dominacja obrazów nad przekazami słownymi, wzrokocentryzm.Współczesna cywilizacja stała się cywilizacją ikoniczną, w której nadrzędne jest to, co widzialne, wzrok jest faworyzowany jako podstawowy zmysł. Specyfiką ikonosfery kultury popularnej jest jej rozrywkowy charakter, zabawa, intrygowanie, uwodzenie i mamienie odbiorcy. Ikonosfera, dzięki multiplikacji, ale też kolorowi jest dynamiczna, ściąga na siebie społeczną uwagę, wpływa na ludzkie działania, zachowania, postawy i role społeczne. Ma ona spełniać głównie funkcję estetyzującą, która często odrealnia rzeczywistość i manipuluje odbiorcami. Ikonosfera operuje obrazami i symbolami, które są wieloznaczne, nie zawsze mają swoje odpowiedniki słowne, lub są trudne do przetłumaczenia na słowa. We współczesnej humanistyce nastąpił zwrot ikoniczny (G. Bohm, J.C. Alexander), nazwany również zwrotem piktorialnym (W.J.T. Mitchell), co znaczy, że obrazy tworzą punkt szczególnego zorientowania intelektualnych dociekań. Stają się one centralnym tematem dyskusji w naukach humanistycznych, tak jak dawniej język, co doprowadziło do utworzenia studiów nad kulturą wizualną (Visual Culture Studies) i dyskusji na temat złożonych metod badania komunikatów wizualnych. Temu właśnie zagadnieniu został poświęcony niniejszy artykuł.