Michalak, Mariola Małgorzata (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)
Z refleksji teologicznej pierwotnego chrześcijaństwa wyłania się myśl teologiczna w formie Ewangelii. Cztery różne spojrzenia na dzieło Jezusa ukształtowały się pod wpływem zmieniających się okoliczności zewnętrznych życia chrześcijan. Niniejszy artykuł jest próbą uchwycenia myśli przewodnich św. Jana w opisie godów weselnych w Kanie Galilejskiej i oczyszczenia świątyni (J 2, 1–22). Jezus w Kanie Galilejskiej otwiera epokę łaski, która jest uobecniana we wspólnocie Kościoła w życiu sakramentalnym, szczególnie w Eucharystii. Krzyż i zmartwychwstanie Jezusa położyły kres świątyni jerozolimskiej. Jezus ustanowił nowy kult „w duchu i prawdzie”. Świątynią stało się Jego ciało. Zmartwychwstały Pan gromadzi narody, jednoczy ludzi z Bogiem i między sobą w sakramencie swojego Ciała i Krwi. On jest nową świątynią ludzkości. Stanowi to sens znaku oczyszczenia świątyni.
