Jochymczyk, Maciej (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2017)
Filip Gotschalk w pierwszej dekadzie XIX w. byl kapelmistrzem zespołu działającego przy klasztorze Paulinów na Jasnej Górze. Jego Missa pro Defunctis zachowana w tamtejszym archiwum w autografie datowanym na 1809 r. (rok śmierci F. Gotschalka) jest bardzo interesującym przykładem tendencji i przemian zachodzących w muzyce religijnej na przełomie XVIII i XIX w. Zaskakujący jest zarówno pogodny charakter opracowania muzycznego, jak i swobodne podejście kompozytora do tekstu liturgicznego. Bliższe spojrzenie na opracowania Requiem powstające w tym czasie pokazuje, że utwór Gotschalka nie jest wyjątkiem. Celem artykułu jest analiza dzieła i jego umiejscowienie w kontekście rekwialnej twórczości kompozytorów polskich (ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów jasnogórskich), a także muzyków działających na dworze drezdeńskim w czasach unii polsko-saskiej.
