Communio, 2011, R. 31, nr 3 (175)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/18450

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2011, R. 31, nr 3 (175) wg Temat "braterstwo"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Odnajdywanie zagubionego braterstwa. Obecny stan dialogu katolicko-żydowskiego w Polsce
    Nosowski, Zbigniew (Wydawnictwo Pallottinum, 2011)
    Czy Polska jest dobrym miejscem dla dialogu katolicko-żydowskiego? Jaki jest obecny stan tego dialogu w naszym kraju? Autor, wiceprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, przedstawia wybrane inicjatywy z zakresu: dialogu życia, dialogu czynów, dialogu teologicznego i dialogu doświadczenia religijnego. Stawia tezę, że odnajdywanie zagubionego braterstwa musi być obecnie trudne, skoro bracia tak długo byli do siebie nawzajem nastawiani nieufnie.
  • Miniatura
    Pozycja
    Żydzi – szczególnie umiłowani i starsi bracia chrześcijan
    Ignatowski, Grzegorz (Wydawnictwo Pallottinum, 2011)
    Oficjalny dialog katolicko-żydowski rozpoczął się po uchwaleniu przez Sobór Watykański II Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate. Jednym z najważniejszych wydarzeń w procesie wzajemnego pojednania była wizyta Jana Pawła II w rzymskiej Synagodze Większej, 13 kwietnia 1986 roku. W latach późniejszych papież, powracając kilkakrotnie do swojego przemówienia z rzymskiej synagogi, określał Żydów jako szczególnie umiłowanych i starszych braci chrześcijan. Motyw braterstwa powracał w wielu innych wypowiedziach Jana Pawła II, który nazywał ich „czcigodnymi braćmi”, „pobratymcami”, „drogimi braćmi”, „zbratanymi wyznawcami Boga”, „braćmi i siostrami w Panu”, „naszymi braćmi”, „prawdziwymi braćmi”, „braćmi w wierze” Nieodwracalne zaangażowanie na rzecz wzajemnego dialogu podkreślił w swoim przemówieniu Benedykt XVI w rzymskiej Synagodze Większej, 17 stycznia 2010 r. Obecny papież preferuje określenie „ojcowie w wierze” Istniejące trudności w przedstawieniu teologicznych relacji między Kościołem a Synagogą po przyjściu Jezusa Chrystusa nie powinny przeszkadzać chrześcijanom i narodowi żydowskiemu w poszukiwaniu prawdziwego i szczerego braterstwa oraz współpracy w kwestiach społecznych i etycznych.