Verbum Vitae, 2018, T. 34
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/26308
Przeglądaj
Przeglądaj Verbum Vitae, 2018, T. 34 wg Temat "anger"
Teraz wyświetlane 1 - 9 z 9
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Anatomia gniewu według Bazylego WielkiegoPaczkowski, Mieczysław Celestyn (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Artykuł otwiera przedstawienie mowy Przeciwko gniewliwym Bazylego Wielkiego w kontekście jego nauczania praktyczno-moralnego. Następnie zostają ukazane przyczyny i objawy gniewu. Poprzez przybliżenie kwestii niebezpiecznego uczucia Kapadocejczyk wyczula swoich słuchaczy na to, by unikać tego zgubnego grzechu, który czyni człowieka szalonym i powoduje jego zezwierzęcenie Porównuje człowieka ogarniętego złością do niebezpiecznych i jadowitych zwierząt, osób dotkniętych chorobą psychiczną lub opętanych przez demona. Za pomocą sugestywnych metafor kaznodzieja ukazuje destrukcyjną siłę gniewu i jego zgubne konsekwencje. Uznaje jednak pozytywne jego skutki, gdyż to uczucie, odpowiednio ukierunkowane i odmienione, może służyć wielu dobrym aktom. Chrześcijanie mogą posłużyć się tym impulsem w walce ze złem. Środkami zaradczymi przeciwko gniewowi są: spokój, posłuszeństwo Słowu Bożemu, naśladowanie przykładu Chrystusa i postaci biblijnych.Pozycja Czemu służy „gniew” Boga?Witczyk, Henryk (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Pozycja Gniew człowieka i wezwanie do życia bez gniewu według świętego Franciszka SalezegoZarzycki, Stanisław T. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Artykuł podejmuje zagadnienie gniewu człowieka z trojakiego punktu widzenia: psychologicznego, moralnego i duchowego. Najpierw omawia uczucie gniewu w sferze uczuciowej i objaśnia jego miejsce w jej strukturze, uwzględniając podziały uczuć św. Augustyna i św. Tomasza. W ramach moralnego aspektu rozpatruje uczcie gniewu w sobie samym w powiązaniu z nauką stoicką, a następnie to samo uczucie ze względu na jego uległość władzom duchowym człowieka, uwzględniając jego naturę skażoną grzechem Rozpatruje także moralną kwestię zasadności posługiwania się gniewem, wskazując na jej szkodliwość i użyteczność. W ostatniej części artykuł objaśnia naukę moralną i duchową wykluczającą gniew, podaje jej racje i pokrótce ukazuje sposób opanowania gniewu poprzez duchowość ześrodkowaną na miłości Boga i bliźniego oraz przez „małe cnoty” doskonalące relację z bliźnimi i służące opanowaniu gniewu.Pozycja „Gniew człowieka przyniesie Ci chwałę” (Ps 76,11)Węgrzyniak, Wojciech (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Celem artykułu jest analiza egzegetyczna Ps 76,11, jednego z trudniejszych fragmentów Biblii. Studium składa się z pięciu etapów: (1) analizy manuskryptów hebrajskich, (2) wersji antycznych, (3) opinii egzegetów, (4) propozycji współczesnych tłumaczeń, (5) próby syntezy, która zawiera propozycję trzech interpretacji wersetu bez konieczności zmiany tekstu hebrajskiego.Pozycja Gniew człowieka w Księdze PrzysłówDemitrów, Andrzej (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Artykuł jest poświęcony analizom wypowiedzi Księgi Przysłów na temat gniewu człowieka. Po wstępnym przedstawieniu postawy gniewu człowieka autor ukazał zasadnicze słownictwo w postaci rzeczowników i czasowników, którymi posłużyli się mędrcy Izraela dla oddania tej trudnej rzeczywistości. Następnie w drugiej części artykułu zostały omówione poszczególne sentencje, w których wzmiankowana jest reakcja gniewu. Cechą charakterystyczną Księgi Przysłów jest ukazanie postaw ludzkich paralelnie, stąd każda z sentencji zawiera także sugerowaną postawę, jaką trzeba podjąć, aby nie ulec negatywnej skłonności gniewu i zapalczywości Częstotliwość podejmowanego zagadnienia, rozmaitość kontekstów społecznych, w jakich się pojawia, oraz wielka troska o pozytywną zmianę gniewnej skłonności w człowieku świadczą o wadze i aktualności tematu.Pozycja Interpretacje gniewu we współczesnej refleksji o duchowościRybicki, Adam (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Artykuł zwraca uwagę na wybrane aspekty gniewu we współczesnej refleksji nad życiem duchowym. Poruszone są kwestie terminologiczne, problem natury gniewu oraz znaczenie gniewu dla chrześcijańskiego życia duchowego. Gniew jako siła destrukcyjna budzi pytanie o sposoby mądrej, zgodnej z duchowością chrześcijańską strategii lub wypracowania środków zaradczych mających na celu obniżenie jego destrukcyjnej siły Z kolei w interpretacji pozytywnej („gniew słuszny/święty”) ważne są warunki pozwalające doprecyzować, kiedy rzeczywiście można mówić o pozytywnej roli gniewu w duchowości chrześcijańskiej.Pozycja Morderczy gniew. Intertekstualna lektura Mt 5,21-22Kubiś, Adam (1976- ) (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Głównym celem artykułu jest ukazanie oryginalności nauczania Jezusa na temat gniewu prowadzącego do śmierci, zdefiniowanego w Mt 5,21-22. Artykuł otwiera dyskusja na temat autentyczności obecności przysłówka εἰκῇ („bez przyczyny”) w Mt 5,22, rzutująca na odpowiedź na pytanie czy Jezus potępia każdy rodzaj gniewu czy tylko gniew nieusprawiedliwiony. W celu odkrycia oryginalności oraz znaczenia Jezusowego nauczania na temat gniewu w Mt 5,21-22 zaprezentowano wiele tekstów starotestamentowych oraz tekstów zaczerpniętych ze starożytnej żydowskiej literatury pozabiblijnej. Idea gniewu prowadzącego do śmierci obecna jest już w ST, zwłaszcza w literaturze mądrościowej Wskazać można również wiele paralel w literaturze peritestamentalnej oraz rabinackiej. Niemniej jednak kategoryczno-legalistyczna forma wypowiedzi Jezusa nosi znamiona oryginalności. Targumincza lektura Rdz 9,6 pomaga także zdefiniować pole semantyczne terminu κρίσις w Mt 5,22 jako Bożego sądu dotykającego wszystkich unoszących się gniewem.Pozycja Terminologia gniewu w SeptuagincieStrzałkowska, Barbara (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)Niniejszy artykuł omawia wybrane aspekty terminologii dotyczącej gniewu w Biblii Greckiej. Septuaginta używa zasadniczo dwóch terminów określających gniew: θυμός i ὀργή (bardzo rzadko innych). Oba używane są w LXX zamiennie i, jak się wydaje, bez żadnego klucza zarówno na określenie gniewu Boga, jak i ludzi oraz zwierząt. Artykuł omawia oba terminy wraz z ich etymologią i występowaniem w klasycznej literaturze greckiej, ukazując, że słownictwo LXX nawiązuje zarówno do klasycznej filozofii i literatury (gdzie temat gniewu jest podejmowany niejednokrotnie, już w najstarszych pismach), jak i do tradycji żydowskiej (używając w przekładzie hebraizmów i charakterystycznych dla Biblii Hebrajskiej zwrotów). Artykuł ukazuje zarazem, że na poziomie terminologicznym i pojęciowym terminologia LXX dotycząca gniewu wywarła wpływ także na Nowy Testament.Pozycja Trzy twarze gniewu. Jak Jan Kasjan pisał na nowo o starym temacieHiżycki, Szymon (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)W niniejszym krótkim studium śledzimy wybrane aspekty problemu gniewu w pismach Jana Kasjana w kontekście wcześniejszych rozważań filozoficznych i tradycji monastycznej. Pisząc na ten gniewu, Kasjan musiał poruszyć kwestie teologiczne (jaki jest Bóg sam w sobie), egzegetyczne, antropologiczne, etyczne i to, co wynika z teorii ascezy monastycznej. Tak daleko idąca złożoność zagadnienia wynika z jednej strony z bogatego filozoficznego i egzegetycznego tła rozważań, a z drugiej – z głębokich intuicji Kasjana, który aż nazbyt dobrze sobie zdawał sprawę, że gniew nie jest czymś prostym w ocenie, zawsze złym (skoro gniewa się Bóg lub człowiek może wybuchnąć gniewem na widok grzechu). Owa równowaga pism monastycznych jest czymś, co także po wiekach, nawet współczesnego czytelnika, powinno zastanowić.