Idea założenia przez św. Teresę z Awili żeńskich klasztorów kontemplacyjnych
w Kastylii i w Andaluzji była w swojej intencji jednoznacznie apostolska.
Dowodzą tego struktura Drogi doskonałości oraz początek Księgi fundacji. Intencja
ta zakładała przede wszystkim zbawienie dusz oraz oddawanie chwały Bogu.
Na podstawie niektórych przekazów autorstwa św. Teresy można przypuszczać,
że dokonany przez Świętą wybór klauzurowego sposobu życia był wówczas jedyną
dostępną dla niej opcją. Dlatego uważa się, że gdyby jej życie przypadło na
inny okres dziejów, najprawdopodobniej prowadziłaby ona aktywną działalność
apostolską. W artykule przywołano argumenty podające tę tezę w wątpliwość.
Dużo bardziej prawdopodobny wydaje się bowiem jej celowy wybór tym głębszego
życia kontemplacyjnego jako lepszego sposobu dotarcia do ludzkich zranień
i osiągnięcia bardziej radykalnego uzdrowienia wewnętrznego.
