Studia Oecumenica

Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29825

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Kwestia prokreacji w prawosławiu
Leśniewski, Krzysztof (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2019)
W Kościele prawosławnym prokreacja jest postrzegana nie tylko jako aktywność ludzka mająca na celu przedłużenie gatunku, ale również jako dar Boga, który jest absolutnym i jedynym Władcą życia człowieka. Zrozumienie prokreacji, z chrześcijańskiego punktu widzenia, wymaga odniesienia do sakramentu małżeństwa. W ramach małżeństwa sakramentalnego, które jest monogamiczne, heteroseksualne i pobłogosławione w Kościele, popęd seksualny podlega bowiem transformacji. Poczęcie i zrodzenie potomstwa jest owocem miłości obojga rodziców. Początek istnienia duszy i ciała każdej osoby ludzkiej dokonuje się równocześnie. Liczne świadectwa pochodzące z tradycji kanonicznej, liturgicznej i patrystycznej chrześcijaństwa wschodniego dowodzą, iż od pierwszych wieków aborcja była traktowana jako zabójstwo i grzech ciężki, wymagający długotrwałej pokuty. Współcześnie Kościół prawosławny podejmuje wyzwania związane z rozwojem technologii wspomagania rozrodu. W oficjalnych dokumentach prawosławnych podkreśla się, że podejmowanie decyzji skorzystania ze wspomaganej prokreacji powinno uwzględniać zarówno nauczanie doktrynalne, jak i sytuację egzystencjalną danej pary małżeńskiej. Szczegółowe zalecenia dotyczą pozaustrojowego zapłodnienia in vitro. Prawosławni bioetycy wypowiadają się przeciwko stosowaniu technik klonowania oraz eksperymentom z komórkami ludzkimi z grupy zarodkowych.
Ochrona życia dzieci nienarodzonych w nauczaniu Kościołów katolickiego i luterańskiego
Filipiuk, Łukasz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2023)
Artykuł dotyczy problematyki obrony życia nienarodzonych w nauczaniu Kościołów katolickiego i luterańskiego. Niniejsza refleksja została podjęta w związku z przypadającą w 2023 r. 30. rocznicą wprowadzenia w Polsce Ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Kościół katolicki i Kościół ewangelicko-augsburski na różny sposób wyrażają troskę o los dzieci poczętych zagrożonych aborcją. Każdy z nich podejmuje wysiłek teologiczny tak dla uzasadnienia, jak również dla obrony wartości i godności życia ludzkiego. Chodzi jednak o to, by w ramach dialogu ekumenicznego podjąć wspólne działania promujące cywilizację życia. Ze wszystkich inicjatyw modlitwa powinna być na pierwszym miejscu. Następnie z niej mogą wynikać inne, pożądane działania. Istotny jest duszpasterski przekaz treści, które trafiają do wiernych obu Kościołów. Mają one prowadzić do akceptacji tego, co służy życiu, i odrzucenia wszelkich form zakłamania prawdy o godności ludzkiej osoby, o wartości życia, o poszanowaniu prawa do życia. Tego rodzaju wysiłek już został podjęty, ale wciąż wydaje się niewystarczający w obliczu ataków na życie dzieci nienarodzonych ze strony środowisk proaborcyjnych.
Rodzina i prokreacja w religiach monoteistycznych. Założenia doktrynalne a rzeczywistość empiryczna
Komorowska-Pudło, Marta (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2016)
W artykule przedstawiono wymogi doktrynalne religii monoteistycznych (chrześcijaństwo, judaizm, islam) związane z prokreacją, tworzeniem rodzin i ich funkcjonowaniem. Religie te zasadniczo nie zezwalają na aborcję, jednakże islam i judaizm dopuszcza taką możliwość w szczególnych przypadkach, zaś w katolicyzmie uznaje się, że w przypadku zagrożenia życia matki możliwe jest dokonanie zabiegu ratującego życie matki, nawet jeśli skutkiem ubocznym jest śmierć dziecka. Zapłodnienie pozaustrojowe nie jest akceptowane jedynie w katolicyzmie. Także jedynie katolicyzm akceptuje naturalne metody planowania rodziny. Natomiast w pozostałych wyznaniach i religiach dopuszczalne jest zapłodnienie pozaustrojowe oraz dopuszcza się stosowanie różnych środków antykoncepcyjnych. Omówiono też wyniki różnych badań opisujących faktyczną realizację przez wyznawców założeń doktrynalnych poszczególnych religii. Okazało się, że im wyższy poziom religijności prezentowali respondenci, tym bardziej przestrzegali wymagań stawianych im przez własne religie. Częściej tworzyli rodziny zainteresowane posiadaniem dzieci, w większym stopniu dbali o jakość rodzin i o relacje między rodzicami a dziećmi. Im niższy poziom religijności cechował respondentów wszystkich religii, tym częściej odstępowali od norm i zasad związanych z budowaniem rodzin.

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Oecumenica wg Temat "abortion"