Communio, 2013, R. 33, nr 4 (184)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19622
Przeglądaj
Przeglądaj Communio, 2013, R. 33, nr 4 (184) wg Temat "Church"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Ecclesia semper purificanda et reformandaNapiórkowski, Andrzej (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)Pozycja Kościół misyjnyRóżański, Jarosław (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)„Kościół jest misyjny, cały i wszędzie” gdyż realizuje odwieczny plan Boga, który chciał, by Kościół był dla ludzkości powszechnym sakramentem zbawienia. Zakorzenia się w kulturach we wszystkich częściach świata. Ma stawać się – jak Jezus Chrystus – Kościołem rodzimym, bliskim ludziom, prowadzić ich do świętości w zmieniających się kulturach Europy, Afryki, Azji, Ameryki i Oceanii. W ten sposób staje się on Kościołem lokalnym złączonym silnie z Kościołami na całym świecie, Kościołem katolickim w ścisłym tego słowa znaczeniu.Pozycja Maryja – święta i niepokalana modelem KościołaKowalczyk, Marian (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)In the theological reflection after Vatican II, the process „from Mary to the Church” was completed by another, complementary one, „from the Church to Mary,” she who has already reached that perfection to which the Church still aspires. That is why Mary is rightly referred to as the model of the Church, especially because of her obedience to the Word and openness to the Holy Spirit. Staying in the current of the Magisterium of the Church, and especially reflecting on the teaching of successive popes of the past two centuries, it is fair to say that the Immaculate Conception of Mary was important not only for the Mother of God herself, but to the whole Church, which is also holy and immaculate. The arguments of the article entitled Mary – Sacred and Immaculate as model of the Church, adapting to the following post-conciliar Mariological indications, first show Mary as a model of the Church in the mystery of the Immaculate Conception, and then focus on the holiness of the Church as a reflection of Mary’s life form and Mary’s maternal mission. The reflection ends with the last sentence of the encyclical Lumen Fidei, which is like a kind of fruit of the Year of Faith, and at the same time – for the first time in the history of the Church – the work of two popes: Pope Benedict XVI and Francis. These are the words of a prayer addressed to Mary: „Remind us that those who believe are never alone. Teach us to see all things with the eyes of Jesus, that he may be light for our path. And may this light of faith always increase in us, until the dawn of that undying day which is Christ himself, your Son, our Lord!” (Lumen fidei, No. 60)Pozycja Misja ewangelizacyjna KościołaDola, Tadeusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)Podsumowując teologiczne spojrzenie na misję ewangelizacyjną Kościoła, należy raz jeszcze podkreślić potrzebę jej zakotwiczenia w Bożym posłaniu. Kościół posłany został do świata tak, jak Syn Boży posłany został światu przez Ojca. Przyrównanie posłania Kościoła do posłania Syna każę przyjrzeć się tajemnicy posłań w trójjedynym Bogu, by móc w sposób bardziej teologicznie uzasadniony podjąć próbę wyjaśnienia znaczenia misji Kościoła w świecie. Stąd też w artykule tak wiele miejsca zajmuje refleksja nad posłaniem przez Ojca Syna i Ducha oraz konsekwencją tych posłań dla świata. Zbawcze działania Ojca wobec świata, których przedłużeniem jest posłanie Syna, a ostatecznym spełnieniem posłanie Ducha, kładą ontologiczny fundament pod posłanie Kościoła i napełniają je zbawczą treścią. Misja Kościoła polega na ewangelizowaniu, czyli kontynuowaniu rozpoczętego przez Syna dzieła głoszenia orędzia o zbawieniu i doprowadzeniu go do pełni mocą Ducha zesłanego Kościołowi i prowadzącego Kościół przez ludzkie dzieje aż do ich kresu.Pozycja „Oto wielki tłum” (Ap 7,9) – tryumf Kościoła według Ap 7,1-17Kręcidło, Janusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)Autor artykułu postawił sobie za cel eksplorację motywów eklezjologicznych w Ap 7,1-17. Najpierw ukazuje ulokowanie tej perykopy w szerszym kontekście narracyjnym sąsiednich rozdziałów. Następnie syntetycznie referuje hipotezy komentatorów Apokalipsy św. Jana odnośnie do tożsamości 144 tys. opieczętowanych w Ap 7,1-8 oraz wielkiego tłumu, o którym mowa w Ap 7,9-17. Pierwsza z tych perykop przedstawia w opinii autora Kościół ziemski wszystkich miejsc i czasów, druga zaś Kościół tryumfujący w czasach eschatologicznych w chwale nieba, trwający radośnie w liturgii Niebieskiego Jeruzalem. Poza tym autor analizuje kilka obecnych w tekście Ap 7,1-17 motywów eklezjologicznych dopełniających szczegóły obrazu ecclesia militans i ecclesia triumphans.