Roczniki Teologiczne, 2014, T. 61, nr 10

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Does the Pauline Claim to be “in Christ” Represent Uniformity in Christ-followers?
Magnante, Antonio (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014)
Jako apostoł i teolog, Paweł z Tarsu zasługuje na ciągłe odkrywanie. Jego teksty są skomplikowane i wielowymiarowe. Każde spotkanie z nim jest zawsze wyzwaniem i zmusza czytelnika do jego przyjęcia, o ile pragnie się rzeczywiście zgłębić jego myśl teologiczną. Odkąd Paweł stał się przedmiotem moich własnych badań naukowych, jego teksty stawiały mi stale jedno pytanie: Czy po swoim nawróceniu Paweł przestał być członkiem wspólnoty żydowskiej, czy też wciąż czuł się przedstawicielem żydowskiego dziedzictwa? Inaczej rzecz ujmując, chodzi o to, co myślał o sobie samym w czasie po wydarzeniach, jakie miały miejsce w drodze do Damaszku. Najprawdopodobniej najlepszym sposobem rozwiązania tej zagadki jest omówienie skutków jego nawrócenia, choć nikt naprawdę nie wie, co realnie przydarzyło się wtedy Pawłowi. Bez wątpienia jego nawrócenie nie miało charakteru moralnego. Paweł nie poszukiwał nowej drogi etycznej dla swojego życia, więc nie było to nawrócenie w sensie duchowym. Było ono raczej w swej naturze nawróceniem teologicznym, co oznaczało „przewartościowanie, rekonstrukcję systemu wartości”, bo spowodowało ono radykalną zmianę w jego podstawowym systemie aksjologicznym i w jego wierności tradycji.