Scriptura Sacra, 2003, R. 7

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/25303

Przeglądaj

Przeglądaj Scriptura Sacra, 2003, R. 7 wg Temat "Biblia"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 13 z 13
  • Miniatura
    Pozycja
    Analiza pragmatyczna perykopy o nierozerwalności małżeństwa Mk 10,1-12
    Bieniek, Henryk (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    Cztery istoty żyjące (Ez 1,4-14)
    Jasiński, Andrzej S. (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    Ezekiel’s inaugural vision (Ez 1,4-28) is a vital part of the whole book. At the beginning the prophet refers to God’s transcendence. The nation, then in a desperate situation after losing Jerusalem and, most importantly, the shrine, had to leant a new life out of the promised land. It might seem that it was God’s justice and rejection of Israel for ever. Ezekiel became the man of the moment whose mission was to convince the nation that Jahveh was still with them. God had not rejected his people but He had rejected their way of life. Israel was just too eager to adore foreign gods and kings and that led to a catastrophic result. The prophet knew that the nation would have to discover a new God’s truth and to experience His redeeming presence. God’s majesty, power and glory were to purify hearts of the people so that they would never long for the foreign elements. Ezekiel uses a rich symbollic language to introduce the reader to the air of the mystery of Jahveh, who allows to sense His presence and efectiveness of interventions. However, Ezekiel does not begin his story with the description of God Himself, but at the beginning he refers to the four creatures (Ez 1,4-14) which mediate in contact with God. The introductory manifest became the startpoint of Ezekiel’s mission to renew Israel. The renewal was not to be Israel’s come-back to a glorious past but to become a new creation.
  • Miniatura
    Pozycja
    Der Anfang der Verkündigung des Evangeliums durch Apollos in Ephesus in der Apg 18,24-28. Ἄρχομαι in der Evangelisierungstätigkeit von Apollos in Apg 18,24-28
    Kozyra, Józef (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    Z Księgi Dziejów Apostolskich 18,25-26 dowiadujemy się, że Apollos zaczął (ἄρχομαι) przemawiać w synagodze w Efezie, nauczając tego, co dotyczyło Jezusa, chociaż znał tylko „chrzest Janowy” Teks ten ukazuje, jak nauczanie uczniów Jana Chrzciciela, reprezentujących ruch baptyzmalno-pokutny, stało się wprowadzeniem, było wstępem i początkiem dla głoszenia Ewangelii o Chrystusie, najpierw w Efezie, a później również w Koryncie. Jeden z Joannitów ” w Efezie, Apollos, przybyły z Aleksandrii zaczął (ἤρξατο ‒ od ἄρχομαι) odważnie przemawiać w synagodze, nauczając o Jezusie, chociaż znał tylko „chrzest Janowy” (Dz 18,25-26). W Dz 18,25 czytamy, że Apollos „przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Chrystusa”. Łukasz już raz zaznaczył w Dz 18,25, że Apollos znał „Drogę Pańską” ale w wymiarze związanym jedynie z ruchem baptyzmalno-pokutnym Jana Chrzciciela, a więc jeszcze nie w pełni. Po przyjęciu od Pryscylli i Akwili pełnej nauki Ewangelii, Apollos udał się z Efezu do Koryntu i również tam stał się głosicielem Chrystusa. Dzielnie bowiem uchylał twierdzenia Żydów wykazując publicznie na podstawie Pism (Starego Testamentu), że Jezus jest zapowiedzianym Chrystusem (Mesjaszem)” (wiersz 28). O działalności Apollosa w Koryncie dowiadujemy się głównie z listów św. Pawła, zwłaszcza z Pierwszego listu do Koryntian. Ów fascynujący Żyd z Aleksandrii, uczeń Jana Chrzciciela i zarazem zwolennik Jezusa, a obecnie już w pełni pouczony i uformowany chrześcijanin, jako głosiciel Chrystusa wywarł na wiernych Koryntu ogromne wrażenie. Powstało tam nawet stronnictwo szczególnie przywiązanych do niego chrześcijan (1 Kor 1,12-13). Rolą Apollosa było jednak jedynie „podlewanie, tego, co Paweł wcześniej siał, wzrost zaś dał Bóg” (1 Kor 3,6). Na przykładzie Apollosa widać, jak ktoś z przeszłością judaistyczną i przynależąc do ruchu baptyzmalno-pokutnego Jana Chrzciciela, lecz będąc otwarty na naukę chrześcijańską, mógł stać się nie tylko w pełni wierzącym w Chrystusa, lecz również Jego głosicielem. Przykład Apollosa, który zaczął jasno i z mocą głosić Chrystusa, wskazuje na niezwykły początek ewangelizacji. Była nim bowiem nauka joannitów, nazwana tu „chrztem Janowym” (wiersz 25).
  • Miniatura
    Pozycja
    Ewangeliczne opisy spotkań Jezusa ze sparaliżowanymi
    Hergesel, Tomasz; Wołyniec, Włodzimierz; Pietkiewicz, Rajmund (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    Judaistyczno-ewangeliczna tradycja o pielgrzymowaniu do Jerozolimy i świątyni
    Mikołajczak, Mieczysław (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    The religion of Biblical Israel constitutes a separate phenomenon, particularly due to the fact that in the faith of the Chosen People there exists one and only God. The cult presupposes a place for itself ‒ the Temple. In the history of Israel the journey to its ultimate centralisation in the Temple of Jerusalem was a long one. Pilgrimage to the Temple in Jerusalem was considered to be of primary significance not only to the centralisation of the cult. Such pilgrimage was a journey of the followers of God ‒ JHWH ‒ to a place of essential importance to them in order to pray there in a very special atmosphere. It should be emphasized here that the faithful prepared to every pilgrimage through the rites of special exoneration. Thus, pilgrimage is an expression of concern whose motive was the desire to find God and meet Him on the ground of cult. In the evangelic relation of Mark as well as in the light of the other gospels, Jesus announces demolition of the Temple of Jerusalem (Mk 13,2), which means “rejection” of the unfaithful Israel and, at the same time, completes the split between the Church and Judaism. Due to His pilgrimage to the Temple of Jerusalem, followed then by His suffering, death and resurrection, Jesus gathered His followers around Him self and focused their cult upon the “New Temple” ‒ the temple of Him self elevated on the right hand of God the Father, and not merely upon the “temple” located by Judaism at a certain place on the Earth (Jn 2,19-21 ;4,21-23). After Jesus resurrection, the life of His followers ‒ the Church ‒ is a form of eschatological pilgrimage (2 Co 5,6; He 13,14). The People of God in the New Testament enters the new reality of redemption endowed directly by Jesus (Ac 3 ,15;5,31 ; He 2,10). In Christ’s Church we should also speak about the new pilgrimage which provides an opportunity for the followers of Jesus Christ to unite in faith and prayer.
  • Miniatura
    Pozycja
    Modlitwy Maryjne w Nowym Testamencie. Analiza egzegetyczna i teologiczna
    Kozyra, Józef (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    Obraz i symbolika pustyni w duchowości biblijnej
    Bieniek, Henryk (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    Ozeasz wobec idolatrii
    Ormanty, Stanisław (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    The historical background in which the prophet Hosea found himself is presented first. It is the final years of the reign of the Hebrew king Jeroboam II (782-753), after whom will reign eight more kings. In Israel, the cult of the Canaanite god Baal is spreading. God, through the prophet Hosea, reminds people of the only true love. This love is He himself. To do this, Hosea uses very clear images which show that love is the criteria of God’s work. Love is presented in bold anthropomorphisms as the jealous want of total engagement without doubts or compromises (Hosea 4,1; 6,6). The predicted judgment is a lesson that is to serve the conversion of the nation. The second characteristic element of Hosea’s thought, which is also a consequence of the presented message of love, is the condemnation of paganism and idolatry. This religious idolatry consisted of honoring Baal, along with the fertility practices of the cult. Besides the religious idolatry, Hosea also speaks of political idolatry. God in the situation opens for Israel the return road through the desert as the symbol of a new beginning. In all of this, one sees God’s love ‒ God, who continually wants to protect and keep his people.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Polska bibliografia biblijna za lata 1998-2000
    Polok, Bernard (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    Problem struktury Ewangelii św. Mateusza we współczesnej egzegezie
    Ziaja, Krystian (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
  • Miniatura
    Pozycja
    „Szukajcie mnie, a żyć będziecie” (Am 5,4b). Orędzie kary i światło nadziei w przepowiadaniu Amosa
    Ormanty, Stanisław (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    The proclamation of the prophet Amos is shown in the light of Hebrew prophetism, in which one can see three stages. The Prophets before Amos were reformers. They accepted the existing social-religious structure of Israel and Judah, in which they saw many problems that should be corrected. From Amos on, prophets proclaim something completely different. They do not speak of the reform of existing structures, but show that the entire religious and social system is corrupt. There is a need of a total separation from that, which was. It is important to look at the situational context in which Amos found him self ‒ great riches causing social and religious decay, as well as the turning away from the Hebrew faith to pagan cults. In his prophesies, Amos uses the idea of the “Rest of Israel” and the “Day of Yahweh” as the day of judgment. In this situation, Amos gives his proclamation beginning with the punishment, that is to meet Israel. He then continues with the sign of hope, that is God’s forgiveness.
  • Miniatura
    Pozycja
    Zalety kobiety jako żony w ujęciu Prz 10,1-30,33
    Kułaczkowski, Jerzy (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2003)
    One of the most important questions facing the contemporary man is the question regarding the model of womanhood. The idea is to define who is woman and what is her fundamental vocation. Among the many problems concerning this issue numerous answers appear, frequently contrary to each other. This article’s aim is to contribute to this discussion and present a picture of woman as a wife, contained in one of the Books of Wisdom of the Old Testament, which is the Book of Proverbs, and especially its many fragments included in chapters 10,1-30,33. Many single proverbs constituting the analyzed chapters of this Book, although not bound into bigger thematic fragments, can be arranged into groups presenting advantages of woman as a wife. Concluding the above analysis concerning the advantages of wife, presented in the collection of Prov 10,1-30,33, which include: kindness, sensibility, virtuousness and beauty, one has an impression that these characteristics, desired in the old times, are still up-to-date presently. Which husband wouldn’t like to have a wife possessing such positive traits? Thus, a model of woman as wife appearing from the analyzed Book of Proverbs might be presented to the present times.