Studia Paradyskie, 2020, t. 30
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/5837
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Paradyskie, 2020, t. 30 wg Temat "anachronism"
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja La Chiesa e lo spazio pubblico al tempo del CoronavirusDeibl, Jakob Helmut (Wydawnictwo Pallottinum, 2020)Niniejsza praca wymienia sześć kroków, w których można opisać Kościół w kontekście pandemii COVID-19. Jej celem nie jest zatem jakakolwiek ocena reakcji Kościołów na kryzys, ale zwrócenie uwagi na dwa obszary: publiczny wymiar Kościoła i jego anachroniczny horyzont. Kościół od momentu swojego rozpoznawalnego początku lokuje się w przestrzeni dyskursu publicznego. Wskazują na to choćby przemówienia św. Piotra i św. Pawła w Dziejach Apostolskich, jak również budowle sakralne, którymi Kościół od IV wieku współtworzy przestrzeń publiczną. Budynki te są często naznaczone wielowiekową historią architektury i przeważnie niezmiennymi wymogami ich użytkowania. Ze względu na solidną konstrukcję kościoły są trwałe i dają możliwość przyszłego wykorzystania i przekształcenia. Ta solidna konstrukcja umożliwia anachroniczne przeżywanie czasu w budynkach kościelnych, w których przecinają się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Ograniczenia pandemii COVID-19 nie zakłóciły w pełni życia religijnego, ale znacząco zmieniły jego charakter w dwóch aspektach: życie Kościoła przenosi się z przestrzeni publicznej do prywatnej, a liturgia często nie odbywa się już w przestrzeniach kościelnych, lecz w przestrzeni wirtualnej. Chociaż do tej pory publiczny charakter przekonań dawał gwarancję rzetelnej dyskusji i stanowił pomoc w radzeniu sobie z problemami naszych czasów, to teraz stworzył on pewne niebezpieczeństwo. Ponadczasowa dostępność i formowalność wirtualnego pokoju eliminują anachroniczne doświadczenie wiary. Bez względu na to, jaki kształt przybierze w przyszłości odnowa wiary i życia religijnego, to będą one musiały odzyskać publiczny i anachroniczny wymiar.