Roczniki Teologiczne, 2014, T. 61, nr 4

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/18797

Przeglądaj

Przeglądaj Roczniki Teologiczne, 2014, T. 61, nr 4 wg Temat "archidiecezje"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Potencjał archidiecezji poznańskiej po zakończeniu kulturkampfu w świetle „Brevis descriptio historico-geographica ecclesiarum archidioecesis gnesnensis et posnaniensis” Jana Korytkowskiego z 1888 r.
    Krucki, Łukasz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014)
    „Brevis descriptio historico-geographica ecciesiarum archidioecesis gnesnensis et posnaniensis” Jana Korytkowskicgo stanowi cenne źródło do poznania ustroju i stanu posiadania najstarszych polskich diecezji: gnieźnieńskiej i poznańskiej po ustaniu kulturkampfu. Wartość pracy wyraża się w tym, że nic ogranicza się ona tylko do podstawowych danych zamieszczanych w zwyczajowych schematyzmach, ale poszerza je podając krótką historię każdej parafii i jej kościoła, wymienia funkcjonujące szkoły, szpitale i bractwa kościelne, a ponadto podaje spisy miejscowości przynależących do każdej parafii. Dzięki danym zawartym w Brevis descriptio można więc m.in. precyzyjnie określić, iż w 1888 r. archidiecezja poznańska obejmowała 24 dekanaty, 342 parafie, 103 kościoły filialne, 31 altarii, 71 oratoria lub kaplice publiczne, 858 szkół parafialnych i 99 szpitali. Zamieszkiwało ją 761939 katolików. W duszpasterstwie lub w urzędach centralnych pracowało 394 kapłanów. Analiza zawartych w schematyzmie danych pozwala nam szerzej spojrzeć na stan archidiecezji poznańskiej, która mimo zakończenia kulturkampfu nadal musiała zmagać się pod rządami arcybiskupa Juliusza Dindera z ingerencją rządu pruskiego w wewnętrzne sprawy Kościoła, a więc w proces kształcenia duchowieństwa, obsadę stanowisk kościelnych i zarząd majątkiem kościelnym.
  • Miniatura
    Pozycja
    Środki masowego przekazu w archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego w 20-leciu międzywojennym
    Leszczyński, Mariusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014)
    W ruchu wydawniczym i medialnym w Kościele w Polsce, w 20-leciu międzywojennym, czynnie uczestniczyła archidiecezja lwowska obrządku łacińskiego. Szczególne zasługi na tym polu miało Towarzystwo Wydawnicze „Biblioteka Religijna”, założone we Lwowie w 1921 r. przez księży: Teofila Długosza i Ignacego Chwiruta. Wydawało ono dzieła naukowe i popularne, literaturę religijną oraz czasopisma kościelne o zasięgu diecezjalnym i krajowym, a wśród nich „Przegląd Teologiczny” „Collectanea Theologica”. Katolicki ruch wydawniczy w archidiecezji rozwijała także Akcja Katolicka, która widziała w nim skuteczne narzędzie w dziele formacji i apostolstwa swoich członków, a także Instytut Wyższej Kultury Religijnej we Lwowie. W latach 1918-1939 ukazywało się w archidiecezji ok. 40 czasopism katolickich: urzędowe, teologiczno-naukowe, organizacji i stowarzyszeń kościelnych, parafialne, dewocyjne, ascetyczne i kalendarze. Kościół w swej misji ewangelizacyjnej wykorzystywał także radio. Ten środek medialny wykorzystywał na szeroką skalp, w archidiecezji i w kraju, Sekretariat Apostolstwa Chorych, kierowany przez ks. Michała Rękasa, prowadząc audycje dla chorych i cierpiących. Coraz bardziej popularny stawał się także film, a duże zasługi w jego upowszechnianiu miała Akcja Katolicka i franciszkanie konwentualni, którzy we Lwowie prowadzili kino „PAX”.