Polonia Sacra, 2019, R. 23, Nr 2 (56)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4709
Przeglądaj
Przeglądaj Polonia Sacra, 2019, R. 23, Nr 2 (56) wg Temat "Bonawentura z Bagnoregio"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Doświadczenie Alwerni źródłem powstania Drogi duszy do Boga św. Bonawentury z BagnoregioBlock, Wiesław (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2019)Struktura i treść Droga duszy do Boga dzieła w pełni odzwierciedla atmosferę stygmatyzacji Franciszka. Obraz sześciu skrzydeł serafina posłużyły Bonawenturze za punkt odniesienia do budowy traktatu, a duchowe doświadczenie brata Franciszka stało się źródłem co do jego treści. Pielgrzymowanie człowieka ku Bogu przebiega przez sześć etapów, by potem na samym końcu drogi, przejść do ostatniego, jakim jest odpoczynek w Trójcy i czysta Jej kontemplacja. W tej duchowej podróży istotną rolę spełnia Słowo Wcielone. Natomiast podstawowym narzędziem pozwalającym człowiekowi rozpoznawać i rozważać tajemnice Boga, są władze duszy i intelektu.Pozycja Od mistycznej intuicji św. Franciszka do kontuicji św. BonawenturyŁopat, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2019)Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, w jaki sposób św. Bonawentura z Bagnoregio próbował wyjaśnić intuicję mistyczną św. Franciszka z Asyżu. Bonawentura, jako profesor Uniwersytetu Paryskiego, zastosował do wyjaśnienia mistycznej intuicji św. Franciszka następujące teorie: teorię egzemplaryzmu, teorię zmysłów duchowych oraz swoją własną teorię tzw. kontuicji. Po zaprezentowaniu bonawenturiańskiej koncepcji kontuicji podane zostały wybrane współczesne interpretacje tejże teorii kontuicji, by następnie podać: ocenę kontuicji w świetle współczesnej filozofii poznania w nauczaniu wybranych autorów. Bonawenturiańska kontuicja jest dzisiaj niedocenianym zagadnieniem poznawczym w zakresie teorii poznania Boga.Pozycja Personalistyczna zasada wychowania w Itinerarium mentis in Deum św. BonawenturyŚliwiński, Piotr Jordan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2019)Itinerarium mentis in Deum to dziełko świętego Bonawentury napisane jako podręcznik dla formacji franciszkanów. Jej zasadniczym rysem jest naśladowanie świętego Franciszka z Asyżu. Bonawentura medytując życie Biedaczyny, proponuje formy jego naśladowania. Posługuje się przy tym językiem filozoficzno-teologicznym, a co za tym idzie dokonuje ciekawej interpretacji życia i osoby Świętego z Asyżu. Artykuł analizuje bliżej: proponowaną koncepcję hierarchii wiedzy oraz proponowany sposób medytacji jako dwa ciekawe przykłady takiej personalistycznie zorientowanej formacji.Pozycja Przełom w teologii św. Bonawentury z Bagnoregio i jego teologiczno-pastoralne konsekwencje w perspektywie współczesnościWoźniak, Robert (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2019)Artykuł opiera się na przekonaniu o znaczącym zwrocie, który nastąpił w myśli Bonawentury około roku 1259. Istotą przełomu w La Verna była radykalizacja egzystencjalnego wątku teologii Doktora Serafickiego. Niniejszy artykuł jest próbą opisania podstawowych teologicznych i duszpasterskich konsekwencji tego zwrotu w stosunku do współczesności. Głównym punktem odniesienia jest tekst Itinerarium mentis in Deum.Pozycja Reguła Braci Mniejszych, jej powstanie i zatwierdzenie w dziełach hagiograficznych i w kazaniach św. BonawenturyHorowski, Aleksander (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2019)Celem artykułu jest przeanalizowanie, w jaki sposób św. Bonawentura z Bagnoregio przedstawia zatwierdzenie Zakonu Braci Mniejszych oraz ich Reguły. Teksty Żywota większego i Żywota mniejszego zostają porównane z najwcześniejszymi dziełami hagiograficznymi poświęconymi św. Franciszkowi z Asyżu. Odczytanie tych dzieł w świetle kazań Bonawentury ku czci Świętego Asyżanina pozwala na głębsze uchwycenie intencji autora, który kreśląc duchowy portret założyciela zakonu, pomija milczeniem fakty mogące osłabić pozycję Braci Mniejszych w toczącym się wówczas sporze o rolę nowych wspólnot zakonnych w Kościele. Bonawentura przenosi więc akcent z zatwierdzenia Zakonu i Reguły przez papieża − stojące w sprzeczności z Konstytucją XIII Soboru Laterańskiego IV − na stygmatyzację Franciszka, którą przedstawia jako cudowne potwierdzenie wspólnoty Braci Mniejszych przez samego Chrystusa.