Communio, 2012, R. 32, nr 4 (180)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19448

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2012, R. 32, nr 4 (180) wg Temat "Biblia"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Biblijne rozumienie świadectwa
    Chrostowski, Waldemar (Wydawnictwo Pallottinum, 2012)
    According to Biblical perspective, there is a double meaning of witness. First, God is the Witness of important events and moral choices made by people, and Jesus Christ gives the true witness, revealing who God is. Second, people are obliged to be faithful to God, what is realized with their actions and words by which they become witnesses of God’s effective presence in the world. Giving true witness to God is realized in two dimensions: ad intram, towards the other members of Israel and the Church, and ad extram, towards those, who does not know God. Christians should be ready to give the true witness to God who revealed Himself in Jesus Christ, even until martyrdom.
  • Miniatura
    Pozycja
    Zeugnis und Martyrium. Neutestamentliche Perspektiven
    Vorholt, Robert (Wydawnictwo Pallottinum, 2012)
    Autor przywołując wydarzenie ataku terrorystycznego z dnia 11 września 2001 roku, stawia pytanie: czy istnieje konieczny związek religii z przemocą, zwłaszcza wtedy, gdy religia uczy pogardy wobec ziemskiego życia. Odpowiedź negatywną odnajduje w analizie tekstów Nowego Testamentu. Refleksyjna wiara uczniów Chrystusa nie posiada znamion pogardy w odniesieniu do ziemskiego życia, wręcz przeciwnie stanowi jego afirmację. Ziemskie życie nie jest jednak celem samym w sobie, gdyż stanowi drogę do życia wiecznego, jeśli zostanie przeżyte zgodnie z nauką Jezusa Chrystusa. Chrześcijanin żyje zatem nadzieją nowego życia w Chrystusie, którego w codzienności naśladuje. To naśladowanie przyjmuje formę nieustannie składanego świadectwa. Pisma Nowego Testamentu wzywają chrześcijan do czynienia dobra nawet wobec tych, od których doświadczają krzywd i prześladowania. Jest to widoczne zwłaszcza w Pierwszym Liście św. Piotra i Pismach Janowych. Szczególne znaczenie w tym względzie ma świadectwo pierwszego męczennika, św. Szczepana. Autor, analizując tekst Dziejów Apostolskich, przywołuje kolejno życie św. Szczepana płynące z wiary w Jezusa. Śmierć męczeńska była logiczną konsekwencją tejże wiary. Następnie analizuje jego mowę wobec prześladowców, którym przebacza. Swoją wierność wobec prawdy przyniesionej przez Chrystusa przypłacił życiem doczesnym, zyskując jednak życie wieczne. Jego męczeństwo było heroiczną formą świadectwa wiary. Jego przeciwnicy z nienawiścią rzucili się na niego, aby go zabić. W tym momencie Męczennik ujrzał cel swego ziemskiego życie: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (Dz 7,56). W męczeństwie św. Szczepana wyraźnie widać, że w świadectwie chrześcijan zawiera się miłość nieprzyjaciół. Wiara chrześcijańska nie bierze odwetu za wyrządzone krzywdy. Męczeństwo jest przezwyciężeniem ciemności i śmierci wobec aktu nienawiści. Grób męczennika staje się zatem znakiem wielkanocnej nadziei. Autentyczne świadectwo płynące z wiary prowadzi nie do przemocy lecz do męczeństwa z miłości do Boga i braci.