Teologiczne Studia Siedleckie, 2021, R. 18

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36218

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 11 z 11

Duszpasterska troska o osoby w sytuacjach nieprawidłowych
Kozak, Jakub (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
W artykule przytoczone zostały wskazania dotyczące duszpasterskiej troski Kościoła o osoby żyjące w sytuacjach nieprawidłowych (nieregularnych). Postawa członków Kościoła, zarówno duszpasterzy, pracowników duszpasterstwa rodzin jak i wszystkich wiernych powinna brać za wzór Jezusa Chrystusa, Dobrego Pasterza, poszukującego każdej zagubionej owcy. Poszukiwanie sposobów duszpasterskiej troski jest poprzedzone działaniem łaski Bożej, działającej w życiu wierzących od chrztu świętego. Propozycje duszpasterskie powinny być adekwatne do sytuacji życia i możliwości poszczególnych osób. Duszpasterskie towarzyszenie i rozeznawanie może prowadzić do coraz pełniejszej realizacji Bożego zamysłu w sytuacjach, w których osoby żyją i dążą do zbawienia.
Filozofia biogenezy: Kategoria światła a natura życia
Wnuk, Marian (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
The problem of biogenesis is presented from the transdisciplinary point of view. Special attention is paid to: (i) the nature of life, (ii) definitions of life, (iii) the religious and theological aspects of the category of light, (iv) metaphysics of light, (v) biophysics of light, (vi) the relation between light and life, especially biophotons as the carriers of biological information. It is suggested the possibility of the reconstruction of the electromagnetic biogenesis. The significant works concerning above problems have been reviewed.
Hlond i Słoweńcy. Misje legata papieskiego kardynała Augusta Hlonda w Lublanie
Celary, Ireneusz; Olszar, Henryk (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Jednym ze znaczących zadań, jakie prymasostwo i Stolica Apostolska wyznaczyła kardynałowi Augustowi Hlondowi, był jego udział w kongresach krajowych i międzynarodowych na trzech kontynentach: afrykańskim, amerykańskim i europejskim. Jako reprezentant Kościoła polskiego za granicą w dniach 7-11 maja 1930 roku Hlond wziął udział w XXX Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Kartaginie. Od 22 do 26 czerwca 1932 roku uczestniczył w XXXI Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Dublinie (Irlandia). Między 8 a 14 października 1934 roku był delegatem Kościoła w Polsce na XXXII Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Buenos Aires (Argentyna). W uznaniu owocnej i niezwykłej gorliwości apostolskiej oraz bezwarunkowej lojalności wobec Biskupa Rzymu kardynał August Hlond otrzymał najwyższy zaszczyt reprezentowania Ojca Świętego na kongresach krajowych i międzynarodowych w roli legata papieskiego a latere. Sługa Boży został mianowany legatem papieskim na Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla w Poznaniu (Polska), który odbył się między 25 a 29 czerwca 1937 roku. Rok później, od 22 do 29 maja, reprezentował Ojca Świętego w Budapeszcie (Węgry) na zorganizowanym tam XXXIV Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym. Po raz pierwszy jednak kardynał August Hlond wystąpił jako przedstawiciel papieża w 1935 roku. Pius XI w piśmie z 9 czerwca tego roku mianował go legatem papieskim na Krajowy Kongres Eucharystyczny w Lublanie w Jugosławii. W tym mieście dostrzegł siłę wiary i oddania narodu słoweńskiego, skupionego wokół Kościoła i władz państwowych. Kardynał August Hlond powrócił 28 lipca 1939 roku znowu do Lublany jako legat papieski, aby uroczyście otworzyć VI Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla w imieniu Piusa XII. 30 lipca odprawił Mszę świętą pontyfikalną na stadionie w stolicy Słoweńców. W wygłoszonym w Lublanie przemówieniu ostrzegał on przed rosnącymi w siłę Trzecią Rzeszą i Związkiem Sowieckim. W stolicy Słoweńców Hlond stał się heroldem zapowiadającym niechybny koniec pewnej epoki i początek odbudowy w świecie zatraconego ładu. Sługa Boży postrzegał swoje zadanie w świecie słowiańskim jako misję kulturową, szanującą tak samo własną tożsamość, jak i odrębność sąsiednich narodów oraz historię. W swoim nauczaniu wskazywał na duchowe zjednoczenie Słowian w ramach wielkiej rodziny narodów. Nieprzypadkowo metropolita gnieźnieński w Lublanie wyraził radość Polaka, Słowianina północnego, mogącego zastępować Ojca chrześcijaństwa. Mówił o zagadnieniach ekonomicznych i kryzysach dręczących i niszczących narody, a także o wieczystych celach człowieka i ludzkości. Sensu historii Słowiańszczyzny dopatrywał się w posłannictwie świętych apostołów Cyryla i Metodego, którzy połączyli wszystkich Słowian braterską spójnią duchową. Uroczystości eucharystyczne i ku czci Chrystusa Króla, obchodzone w Lublanie, traktował jako wielkie święta Słowian. Wieszczył tam wspaniałą przyszłość potomkom Lecha, Czecha i Rusa, których bogactwo duszy w wielkiej mierze było jeszcze nierozbudzone i niewykorzystane. Dlatego nawoływał: Wyjdźmy ze swych katedr łacińskich i wschodnich, jak szedł św. Wojciech i jak szli święci Cyryl i Metody!
Ks. Ryszard Federczyk, Chrystocentryczna duchowość celibatu kapłańskiego, Siedlce: Unitas 2015, s. 300
Akonom, Jakub (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
L’incenso nella liturgia. Appunti per una lettura ermeneutica della ritualità cristiana
Celiński, Łukasz (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
One of the fundamental principles of the liturgical reform promoted by the Second Va-tican Council was that of the active participation of the faithful in the celebration. According to the liturgical constitution Sacrosanctum Concilium, this participation takes place through the rites and prayers (cf. SC 48). This reminds us that ritual action makes use of a double type of language: both the verbal and the non-verbal one. The study of the liturgy, therefore, cannot be reduced to research only on the texts used in the celebration, but must also include the study of the rites. The present contribution, without any pretension of being exhaustive, intends to offer some hints for a hermeneutic reading of Christian rituality, on the basis of the concrete example of the use of incense in the liturgy.
Marksizm psychoanalityczny w koncepcjach Ottona Grossa i Wilhelma Reicha
Gadamer, Damian (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
In the beginning of the 20th century two disciples of Sigmund Freud tried to synthesize conclusions which Karl Marx and Sigmund Freud had made. Otto Gross and Wilhelm Reich regarded psychoanalytic theory as a complement of Marx’s revolutionary ambition. They considered Freud’s conception as theory of necessity for persecution a social revolution. Two disciples of Freud also considered sexual revolution as the best way to persecute social revolution. Otto Gross used sexual revolution for the first time in history. He also used psychoanalysis in political and social issues for the first time. Wilhelm Reich made the sophisticated Freudo-Marxism theory. According to him current patriarchal system is a result of suppression of human sexuality. Social system that suppress human sexuality is bad. ‘The economic base’ is not enough to give legitimacy to human being. It is determined by authoritarian bourgeois morality. Reich complemented Marx’s ideas with sexual economics theory. Psychoanalytic Marxism is overthrowing for social system.
Pozasakramentalna praktyka wyjawiania myśli w źródłach wczesnego monastycyzmu bizantyjskiego. Wybrane zagadnienia w ujęciu teologiczno-prawnym
Bider, Marcin (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Artykuł zawiera analizę pozasakramentalnej praktyka wyjawiania myśli z posłuszeństwa mistrzowi w źródłach wczesnego monastycyzmu bizantyjskiego powstałych od świętego Bazylego Wielkiego do świętego Jana Klimaka. Artykuł ma charakter naukowy i powstał przy zastosowaniu metody teologiczno-prawnej. Przedmiotem wyjawiania myśli są namiętności sktalogowane przez Ewagriusza z Pontu. Praktyka została uregulowana w niektórych typikach monasterów bizantyjskich oraz w Regule świętego Benedykta.
Usprawiedliwienie człowieka w kontekście procesu historiozbawczego na podstawie „Commentarium in epistulam ad Romanos” Orygenesa
Soćko, Rafał (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Niniejszy artykuł stanowi fragment dysertacji, poruszającej temat zagadnienia usprawiedliwienia człowieka w świetle nauki wczesnochrześcijańskiego myśliciela Orygenesa na podstawie Komentarza do Listu do Rzymian (łac. Commentarium in Epistulam ad Romanos). Aleksandryjczyk stał się prekursorem doktryny o usprawiedliwieniu w czasach patrystycznych, nadając odpowiedni kierunek swoim następcom. Praca ta obejmuje zagadnienie przebiegu procesu usprawiedliwienia człowieka. Konieczność usprawiedliwienia jest skutkiem upadku w preegzystencji. Był to rodzaj grzechu pierworodnego oddziedziczonego przez ludzkość. Konsekwencją tego stanu było paschalne dzieło Chrystusa: Jego Męka, śmierć i Zmartwychwstanie, które przyniosło światu dar usprawiedliwienia. Usprawiedliwienie jest udzielane przez Chrystusa w Jego Kościele. Dzieje się to przez chrzest eucharystię i pokutę.
Wielki Czwartek – początek Triduum Sacrum
Matwiejuk, Kazimierz (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Artykuł dotyczy świętowania paschy Chrystusa w liturgii wielkoczwartkowej. Od IV wieku Wielki Czwartek należy do Triduum Paschalnego. W tym dniu Chrystus ustanowił Eucharystię, która jest sakramentalnym obrzędem Jego zbawczej ofiary. On pod postaciami chleba i wina zawarł wielkopiątkowy dramat z Golgoty i rezurekcyjną radość poranka niedzielnego. W Wielki Czwartek jest sprawowana Msza Wieczerzy Pańskiej jako dziękczynienie za dar Najświętszej Eucharystii. Wierni przyjmują Komunię Świętą. Po zakończonej liturgii pozostają na adoracji Najświętszego Sakramentu. Wielki Czwartek przypomina o Chrystusowym przykazaniu miłości i zachęca do jego praktykowania. Umycie nóg uczniom przez Chrystusa wskazuje na sposób praktykowania miłości bliźniego. Ma się to dokonywać w postawie bezinteresownej służby. Wielki Czwartek jest także dniem kapłańskim. Chrystus ustanowił sakramentalne kapłaństwo, by była sprawowana Eucharystia, aż On przyjdzie. W swoje kapłaństwo włączył także wszystkich ochrzczonych, uzdalniając ich w ten sposób do korzystania z sakramentów świętych i uczestnictwa w czynnościach liturgicznych w sposób świadomy, czynny i pełny.
Z problematyki pojęć eschatologicznych
Smentek, Izabella (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Niniejszy artykuł podejmuje temat stosowania terminologii eschatologicznej i jej rozumienia. Zastosowane pojęcia i punkt wyjścia prowadzonego rozważania wpływają na jego ukierunkowanie i rozłożenie aspektów. Jeśli jako punt wyjścia przyjmiemy rzeczy ostateczne uzyskamy antropologiczny obraz losów człowieka i jego powołania do wieczności. Wyjście od tajemnicy Boga i Jego planu, wymaga zwrócenia uwagi na Osobę Chrystusa Przychodzącego i czyni eschatologię traktatem o Bogu Trójjedynym dopełniającym swoje dzieło. Niniejsze studium zwraca też uwagę na niuanse znaczeniowe niektórych pojęć odnoszących się do życia wiecznego jak np. nowość, królestwo, dom Ojca, niebo, chwała czy szczęście wieczne. Te i inne wyrażenia zawierają, zakorzenione w Objawieniu i tradycji Kościoła, bogactwo znaczeniowe. Ich przemyślane i świadome stosowanie służy pogłębionej i twórczej, a zarazem precyzyjnej refleksji.
Źródła melodii, metrorytmika oraz kontrafaktury w kompozycjach zawartych w zbiorze ks. Z. Piaseckiego (1916-2011) „Panu memu śpiewać chcę”
Szczeblewski, Łukasz (Wydawnictwo Diecezji Siedleckiej UNITAS, 2021)
Dopuszczenie języka narodowego w liturgii przez reformę liturgiczną Soboru Watykańskiego II stało się ważnym impulsem nowej twórczości religijnej. Na gruncie polskim można zaobserwować swoistą eksplozję nowych kompozycji religijnych, które były upowszechniane w różnych edycjach. W tę działalność wpisuje się twórczość ks. Z. Piaseckiego. Zwieńczeniem jego pracy twórczej i redakcyjnej jest zbiór Panu memu śpiewać chcę. Kompozytor zamieścił w nim utwory znanych twórców muzyki religijnej, jak również wiele własnych kompozycje. Wśród nich są także utwory z tekstem Kompozytora. Niniejszy artykuł stanowi prezentację zbioru ze szczególnym zwróceniem uwagi na pochodzenie melodii, metrorytmikę oraz zapożyczenia melodii (kontrafaktury).

Przeglądaj

Przeglądaj Teologiczne Studia Siedleckie, 2021, R. 18 wg Tytuł